Όταν με ξεπερνάει η αδυναμία

της Νατζάτ Αμπντούλ Σαμάντ

Όταν με ξεπερνάει η αδυναμία, την καρδιά σφιχτοδένω με μιας γυναίκας την υπομονή στα βάσανα. Τη σφιχτοδένω με μιας Σύριας γυναίκας την κορμοστασιά που ούτε πένθος ούτε φτώχεια τη λυγίζει ούτε ξεριζωμός και σηκωμένη απ' το τραπέζι του θανάτου και πάλι στης ζωής ξανοίγει τα λημέρια.

Οπλίζεται για το λιμό και για τα κρύα του χειμώνα, μαζεύει για καυσόξυλα κάτι κλαδιά ασήκωτα, το κούτσουρο ένα-ένα, μες στα κατσάβραχα και μες στην παγωνιά. Δεν κόβει ούτε ένα δέντρο, δεν κλέβει, δεν παραδίνεται στην κούραση, δεν ζητά ελεημοσύνη από κανένα, δεν γονατίζει από το βάρος, δε τα βροντάει στα μισά του δρόμου.

Την καρδιά μου σφιχτοδένω με την αποφασιστικότητα εκείνου του παιδιού που χτύπησαν με ράβδο ηλεκτρική στο μόνο του νεφρό μέχρι να κατουρήσει αίμα. Κι όμως ξανακατέβηκε την άλλη μέρα στην πορεία.

Τη σφιχτοδένω με το αγέρωχο περπάτημα ενός παιδιού στο χιόνι του στρατοπέδου συγκέντρωσης μ' ένα μικρό μαύρο παπούτσι στο 'να πόδι και στ' άλλο μια μεγάλη μπλε παντόφλα, που περιφέρεται στις πεταλούδες τραγουδώντας κάτω από τον ηλιόλουστο ουρανό, τις πεταλούδες και ουρανούς που μόνο τα δικά του μάτια βλέπουν.

Τη σφιχτοδένω με τις παγωμένες ρίζες των δέντρων του Δεκέμβρη, των δέντρων που ορκίστηκαν ν' ανθίσουν Μάρτη-Απρίλη.

Τη σφιχτοδένω με τη φωνή της λογικής που δε τη συγκινεί η επαπειλούμενη καταστροφή.

Τη σφιχτοδένω με τις φλέβες που το ζεστό τους αίμα δε χύθηκε ακόμα σ' αυτά τα άγια χώματα.

Τα σφιχτοδένω με την παρακαταθήκη των μαρτύρων μας, με τη συνείδηση των ζωντανών και με την εικόνα της όμορφης πατρίδας στα φαντασμένα μάτια των φτωχών.

Τη σφιχτοδένω με μια κραυγή: "Θάνατος και όχι εξευτελισμός".

 
Απαγγελία- Μετάφραση στα Αγγλικά: Γκαντά Αλατράς.