Πίτερ Ρόμπινσον
Η ορατότητα των τρανς ανθρώπων έκανε μεγάλα άλματα τα τελευταία δύο χρόνια. Η κυκλοφορία του "Κοριτσιού από τη Δανία" έρχεται στο σωστό χρόνο για να συνεχίσει αυτή την τάση.
Η Λίλι Έλμπε γεννήθηκε ως Άιναρ Βέγκενερ το 1882. Έγινε ένας αναγνωρισμένος ζωγράφος τοπίων. Πέθανε στα 49, νομικά αναγνωρισμένη ως γυναίκα, με διαβατήριο στο όνομα Λίλι Έλμπε έχοντας υποβληθεί σε πέντε πειραματικές εγχειρήσεις επιβεβαίωσης φύλου.
"Το Κορίτσι από τη Δανία" είναι μια μεταφορά στις οθόνες του ομώνυμου μπεστ σέλερ του Ντέιβιντ Έμπερσοφ που κυκλοφόρησε το 2001. Παρότι έχει πειράξει κάποια από τα γεγονότα υπακούοντας στους κανόνες του κινηματογράφου, φέρνει την ιστορία της Λίλι στο ευρύ κοινό και γι' αυτό το λόγο τη χαιρετίζουμε.
Ξεκινάει λίγα χρόνια μετά το γάμο του Άιναρ με τη σύντροφο καλλιτέχνιδα Γκέρντα. Ενώ ο Άιναρ είναι ήδη ένας αρκετά επιτυχημένος ζωγράφος, η Γκέρντα παλεύει ακόμα για αναγνώριση.
Η λανθάνουσα διεμφυλική ταυτότητα του Άιναρ αφυπνίζεται όταν η Γκέρντα τού ζητάει να βάλει καλσόν και τακούνια και να ποζάρει στη θέση ενός γυναικείου μοντέλου που δεν εμφανίστηκε. Ο Άιναρ χαίρεται την εμπειρία και συνεχίζει να κάνει το μοντέλο της Γκέρντα.
Ξεκινώντας να αυτοπροσδιορίζεται ως Λίλι, συστήνεται σε φίλους και γνωστούς σαν ξαδέρφη του Άιναρ. Καθώς παλεύει με τη διπλή ζωή της η Λίλι αρχίζει να επικρατεί μέσα της. Λέει στην Γκέρντα: "Νιώθω σαν να παριστάνω τον εαυτό μου".
Με τη Λίλι για μούσα της η καριέρα της Γκέρντα απογειώνεται και το ζευγάρι μετακομίζει στο Παρίσι. Αλλά η Γκέρντα δυσκολεύεται να αποδεχθεί την επικράτηση της ταυτότητας της Λίλι έναντι του Άιναρ και οι συζυγικές εντάσεις αυξάνονται.
Τελικά η Λίλι λέει στην Γκέρντα ότι, "Ασχέτως τι ρούχα φοράω, όταν ονειρεύομαι κάνω όνειρα για τη Λίλι".
Η Λίλι μαθαίνει ότι οι εγχειρήσεις επιβεβαίωσης φύλου είναι πλέον μια πιθανότητα, αν και σε καθαρά θεωρητικό επίπεδο μέχρι τότε, και βλέπει αυτή την εξέλιξη σαν τη μόνη ελπίδα της.
Έχει ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η πρώτη τέτοια επέμβαση έγινε κάτω από την επίβλεψη του πρωτοπόρου της σεξολογίας Μάγκνους Χίρσφελντ, παρότι είναι κάτι δεν αναφέρεται στην ταινία.
Η σκηνοθεσία του Τομ Χούπερ με τη γραμμική της αφήγηση που περιστρέφεται γύρω από μια κεντρική ιστορία αγάπης, παραείναι συμβατική για το θέμα με το οποίο καταπιάνεται η ταινία, και δε βοηθάει στην απεικόνιση τόσων προχωρημένων για την εποχή τους χαρακτήρων.
Και η ταινία παραείναι τραγική. Η Λίλι φαίνεται να καταλήγει να είναι σχεδόν αντικοινωνική, ενώ στην πραγματικότητα το ζευγάρι επέλεξε να ζήσει στο Παρίσι για πάνω από 20 χρόνια λόγω της πολύ μεγαλύτερης ανοχής στη διαφορετικότητα στους μποέμικους κύκλους του. Το Παρίσι είχε μια ακμάζουσα γκέι σκηνή στην οποία οι τρανς άνθρωποι έπαιζαν σημαντικό ρόλο.
Τα ημερολόγια και τα γράμματα της Λίλι συλλέχθηκαν σε ένα βιβλίο με τίτλο "Άνδρας μέσα σε Γυναίκα". Εκεί περιγράφει τις συναναστροφές της, την παρουσία της σε χοροεσπερίδες καλλιτεχνών και σε αποκριάτικα δρώμενα, τη διασκέδαση με τους επισκέπτες στο σπίτι και γενικά μια γεμάτη ζωή. Αυτά η ταινία δεν τα πιάνει καθόλου.
Καθηλωτικός καθώς είναι, ο Έντι Ρέντμεϊν, δεν πείθει ιδιαίτερα ως Λίλι. Η Αλίσια Βικάντερ είναι μια εξαιρετική Γκέρντα, παρότι η έμφυλη ταυτότητα παραμένει σχεδόν ανεξερεύνητη στην ταινία.
Η ιστορία της Λίλι Έλμπε είναι συγκλονιστική. Είναι ένα πολύτιμο και τρυφερό έργο που ρίχνει φως σε μια υποτιμημένη πρωτοπόρα του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου