Τα ορυκτά καύσιμα απειλούν τον πλανήτη


Για να περιορίσουν την υπερθέρμανση του πλανήτη κατά 1,5°C μέχρι το 2050, οι επιστήμονες του IPCC στη συναινετική έκθεσή τους παραθέτουν τέσσερα σενάρια. Με βάση το πιο φιλόδοξο, η χρήση των ορυκτών καυσίμων παγκόσμια πρέπει να μειωθεί κατά 97% για το κάρβουνο, 87% για το πετρέλαιο και 74% για το φυσικό αέριο. Η κλιματική κρίση απαιτεί τα σχέδια έκτακτης ανάγκης να περιλαμβάνουν τη ραγδαία ελάττωση των ορυκτών καυσίμων. Είναι εντυπωσιακό ότι πάνω από τις μισές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου από τη Βιομηχανική επανάσταση και μετά, εκλύθηκαν κατά την 20ετία 1995-2015.

Ο κόσμος είναι τώρα πλημμυρισμένος με αέρια καύσιμα, όπως το φυσικό αέριο. Το φυσικό αέριο αποτελείται κυρίως από μεθάνιο (CH
4). Η καύση του παράγει διοξείδιο του άνθρακα (CO2), και προκαλεί σημαντικές εκπομπές αερίων, τουλάχιστον τις μισές απ' ότι η καύση του άνθρακα. Οι συνέπειες της εξόρυξης φυσικού αερίου μεγεθύνονται όμως αν συνυπολογίσουμε και τη ζημιά που κάνουν οι διαρροές μεθανίου. Το μεθάνιο είναι ένα πολύ ισχυρό αέριο του θερμοκηπίου που μπορεί να προκαλέσει 84 φορές μεγαλύτερη υπερθέρμανση από το διοξείδιο του άνθρακα μέσα στα επόμενα 24 χρόνια. Το μεθάνιο φτάνει πολύ εύκολα στην ατμόσφαιρα ειδικά όταν τα κοιτάσματα φυσικού αερίου παγιδεύονται σε δεξαμενές συμπιεσμένου φυσικού αερίου. Οι έρευνες έχουν δείξει ότι οι διαρροές μεθανίου είναι πολύ πιο σοβαρές απ' όσο προηγούμενα υποστήριζαν οι βιομηχανίες.

Όπως το κάρβουνο και το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο σχηματίστηκε βαθιά κάτω από την επιφάνεια του εδάφους πριν από πολλά πολλά χρόνια όταν ακόμα η χλωρίδα και η πανίδα ήταν ανθεκτικές στην υψηλή θερμοκρασία και πίεση. Το φυσικό αέριο αδειάζεται τώρα στην ατμόσφαιρα μέσα από τις υπόγειες κοιλότητες, όπου είναι αποθηκευμένη η ενέργεια που είχε απορροφηθεί από τον ήλιο. Τα χαμηλότερης ποιότητας αποθέματα φυσικού αερίου είναι και τα πιο "βρώμικα" γιατί εμπεριέχουν σημαντικές ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα αναμεμειγμένου με μεθάνιο. Όμως, πολλές εταιρείες όταν στερεύουν τα βασικά τους κοιτάσματα, στρέφονται σε νέες εξορύξεις αερίου χαμηλότερης ποιότητας.

Οι παίχτες της βιομηχανίας καυσίμων δουλεύουν δραστήρια και με όλα τα μέσα για να εξασφαλίσουν τα εμπορικά τους πλεονεκτήματα και το μέλλον του κλάδου τους. Ένα ψεύτικο επιχείρημα που χρησιμοποιούν είναι ότι το φυσικό αέριο κρατάει χαμηλά τις τιμές. Στην πραγματικότητα όμως, οι τιμές ρυθμίζονται από το διεθνές λόμπι του πετρελαίου (Shell, Origin, Santos, BHP, Exxon, κλπ). Πιέζουν και σε περιφερειακά ζητήματα όπως η ίση νομική μεταχείριση των εταιρειών τους με τις εταιρείες παροχής ηλεκτρικού ρεύματος σε σχέση με την οικιακή θέρμανση. Παράλληλα, έχουν βάλει πόδι και στο στρατόπεδο των "ανανεώσιμων πηγών", λανσάροντας το υδρογόνο ως "καύσιμο του μέλλοντος". Δοκιμές στις οποίες μικρές ποσότητες υδρογόνου προστίθενται στους αγωγούς αερίου βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη.

Για να ξεπεράσει υποτίθεται τις ελλείψεις, η AGL προωθεί σχέδια εισαγωγής αερίων μέσω ενός νέου σταθμού υγροποιημένου αερίου στο Ουέστερν Πορτ. Το να κερδίσουν τον πόλεμο των δημοσίων σχέσεων είναι κρίσιμο, γι' αυτό χρηματοδοτούν αθλητικούς συλλόγους, κατασκευές κτιρίων, ερευνητικά προγράμματα πανεπιστημίων. Και, φυσικά, πολλοί λομπίστες της βιομηχανίας είναι μάστορες στο να παρουσιάζουν τα ορυκτά καύσιμα σαν "μεταβατικά" σε πολιτικούς, συμβούλους και στελέχη κυβερνήσεων.

Ευτυχώς το περιβαλλοντικό κίνημα εστιάζει όλο και περισσότερο στο φυσικό αέριο. Δεν θα κερδίσουμε αν δεν διεξάγουμε έναν ολομέτωπο πόλεμο, σαν κι αυτόν που είναι προετοιμασμένες να δώσουν οι εταιρείες ορυκτών καυσίμων. Συχνά οι περιβαλλοντικές ομάδες εστιάζουν μόνο σ' ένα ζήτημα, ίσως επειδή διστάζουν να μιλήσουν για αλλαγές που αγκαλιάζουν όλο το σύστημα και που βάζουν στο στόχαστρο το κυνήγι του κέρδους. Υπάρχουν όμως και οι πιο ριζοσπαστικές εκδοχές της Πράσινης Νέας Συμφωνίας που αναζητούν κοινωνικές, παρά τεχνικές απαντήσεις στο ζήτημα της κλιματικής αλλαγής και μ' αυτές πρέπει να συνδεθούμε. Μια τέτοια προσέγγιση θα μπορούσε να συμβάλλει στη σφυρηλάτηση πιο ισχυρών δεσμών με την πλειοψηφία των Αυστραλών που διακατέχονται από μια βαθιά ανησυχία για το μέλλον του πλανήτη.


Σχόλια