Σε
μια εβδομάδα γεμάτη κότερα, άμισθες
συμβούλους και εξαγγελίες αμφιλεγόμενων
παροχών, που έχουν το χαρακτήρα
ελεημοσύνης, η επιμονή στα δημοτικά
είναι περισσότερο σεβασμός στις ανάγκες
της κοινωνίας παρά περιφρόνηση της
επικαιρότητας. Δεκαπέντε μέρες λοιπόν
πριν τις δημοτικές εκλογές οι κάτοικοι
της της Αθήνας αλλά και των άλλων μεγάλων
πόλεων έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν
ότι οι φετινές εκλογές επιχειρείται να
μετατραπούν σε ένα πάρτι real estate. Είναι
χαρακτηριστικό ότι το ιστορικό στέλεχος
του ΠΑΣΟΚ κ. Κώστας Σκανδαλίδης (να
υπενθυμίσω ήταν και αυτός στο κότερο)
προσχώρησε, από τηλεοράσεως, στην
υιοθέτηση της πρότασης του υποψηφίου
δημάρχου της ΝΔ κ. Κώστα Μπακογιάννη
(αυτός θέλει να αγοράσει δικό του κότερο
αν δεν έχει ήδη) για κλείσιμο του κάτω
Πολυτεχνείου και τουριστική αξιοποίησή
του. Έσπευσε δε να προσθέσει ότι αυτή η
μεγαλειώδης «ανάπλαση» προϋποθέτει το
«καθάρισμα» του άβατου των Εξαρχείων
το οποίο θεωρήθηκε περιέργως υπεύθυνο
για φθορές σε καταστήματα στην οδό
Βουκουρεστίου που τα τελευταία 200 χρόνια
τουλάχιστον βρίσκεται το Κολωνάκι.
Η
επισήμανση του κ. Σκανδαλίδη δεν
εντάσσεται στις δημόσιες δηλώσεις
αβροφροσύνης που ανταλλάσσουν η ΝΔ και
το ΠΑΣΟΚ το τελευταίο διάστημα. Αυτό
φαίνεται όχι μόνο από την ανοιχτή αβάντα
στον κ. Μπακογιάννη την ώρα που υπάρχει
Πασοκικός υποψήφιος στην Αθήνα, αλλά
και από τη στάση που κρατά για το θέμα
ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Ηλιόπουλος. Ο
τελευταίος, αντί για καταγγελίες, έχει
περιοριστεί σε επισημάνσεις που
καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η γειτονιά
των Εξαρχείων είναι θύμα μεταξύ άλλων
και του «ιδιότυπου καθεστώτος ανομίας».
Άλλωστε σιώπησε επιδεικτικά, όπως και
ο υποψήφιος του ΚΚΕ κ. Σοφιανός, στην
επέμβαση της αστυνομίας για την
απομάκρυνση μεταναστών από κτίρια της
περιοχής και την μεταφορά τους σε
αντίσκηνα. Μάλιστα ο κ. Σοφιανός
πραγματοποίησε και επισκέψεις σε
αστυνομικά τμήματα για να δει τι κάνουν
τα «παιδιά». Με δυό κουβέντες το σύνολο
του επίσημου πολιτικού συστήματος είτε
αβαντάρει είτε ανέχεται τη μπίζνα
Μπακογιάννη και τη συνακόλουθη επιχείρηση
αρετή στα Εξάρχεια.
Βέβαια
η μπίζνα δεν αφορά τις ανοησίες περί
τουριστικής αξιοποίησης του Πολυτεχνείου.
Είναι μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια
ιδιοποίησης στο τζάμπα του μεγαλύτερου
ίσως αστικού φιλέτου real estate της
Ευρώπης, που δεν είναι άλλο από τα
Εξάρχεια, αλλά και των υπόλοιπων λαϊκών
γειτονιών της Αθήνας. Άλλωστε ο περιορισμός
της προστασίας της πρώτης κατοικίας, η
συνακόλουθη απελευθέρωση των πλειστηριασμών
και η ανεξέλεγκτη χρήση του Airbnb σπρώχνουν
σε αυτή τη κατεύθυνση. Με την πολιτική
της απόκτησης χρυσής βίζας, για πολίτες
χωρών εκτός ΕΕ, έναντι αγοράς ακινήτου
και την εκμετάλλευση του ακινήτου
για Airbnb στη συνέχεια, τα ενοίκια
στις γειτονιές της Αθήνας έχουν πάρει
τον ανήφορο. Την ίδια ώρα η αγορά κατοικίας
είναι πλέον άπιαστο όνειρο για τη νεολαία
και τα λαϊκά στρώματα της πόλης. Το
τελευταίο δεν αποτελεί έκπληξη στο
περιβάλλον της κρίσης, της ελαστικής
αγοράς εργασίας και των απαγορευτικών
τραπεζικών επιτοκίων ακόμα και για τους
λίγους που έχουν ακόμη πρόσβαση σε
τραπεζικό δανεισμό.
Σίγουρα
δεν αρκούν οι διαπιστώσεις, είναι η ώρα
των παρεμβάσεων. Η πρώτη και άμεση
παρέμβαση είναι σε τοπικό επίπεδο. Η
Ανταρσία στις Γειτονίες της Αθήνας και
οι άλλες δυνάμεις της αριστεράς στους
Δήμους πρέπει να εξασφαλίσουν να
εξαιρεθούν από την εκμετάλλευση Airbnb
oi λαϊκές γειτονιές των πόλεων. Για
την Αθήνα είναι το Κουκάκι, τα Σεπόλια,
του Γκύζη, τα Εξάρχεια κλπ. Η πάλη για
την εξασφάλιση στέγης και οι ανοιχτές
και ενιαίες πόλεις είναι υποχρέωση των
δημοτικών παρατάξεων της αντικαπιταλιστικής
αριστεράς. Παράλληλα πρέπει να οργανώσουμε
την αντίσταση στις γειτονιές για την
αντιμετώπιση του κύματος των πλειστηριασμών
που αναμένεται να ενταθεί μετά τις
εκλογές. Οι επιτυχίες αυτών των κινημάτων
θα ξαναδώσουν αυτοπεποίθηση στην
κοινωνία για να αναμετρηθεί συνολικά
με τις πολιτικές των μνημονίων και της
εποπτείας.
Αλλά
και στο επίπεδο των πολιτικών ενίσχυσης
της αγοράς κατοικίας πρέπει να υπάρξουν
παρεμβάσεις. Αντί τα ακίνητα να περάσουν
σε οχήματα ειδικού σκοπού, ιδιοκτησίας
των ίδιων των τραπεζών, ώστε οι νέοι
μέτοχοί τους να προχωρήσουν με τη ησυχία
τους στην «αναμόρφωση» των λαϊκών
περιοχών πετώντας τον κόσμο στο δρόμο,
να περάσουν σε έναν κρατικό φορέα που
θα φροντίσει να αναχρηματοδοτηθούν τα
δάνεια σε μειωμένες αξίες για τους
ιδιοκτήτες των ακινήτων. Για όσους
βιαστούν να πουν ότι αυτό είναι ένα
σοσιαλιστικό μέτρο να τους πω ότι κάνουν
λάθος. Είναι το μοντέλο της Fannie Mae που
εφαρμόσθηκε στις ΗΠΑ τη δεκαετία του
30 στα πλαίσιο του New Deal και συνεχίζεται
μέχρι σήμερα. Βέβαια με τη συμμετοχή
στην ΕΕ και στο ευρώ τέτοιες πολιτικές
για την Ελλάδα απαιτούν συνολικές
ρίξεις, που όμως πρέπει να προετοιμαστούν.
Σε αυτό θα διευκολύνει η εκλογική
ενίσχυση της Ανταρσία στις Γειτονιές
της Αθήνας και των άλλων πόλεων.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου