Το νέο τεύχος του περιοδικού «Σοσιαλισμός Από τα Κάτω»

Γερμανία 1918: Η πιο κρίσιμη επανάσταση

Kυκλοφορεί το νέο 131ο τεύχος Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου του περιοδικού Σοσιαλισμός από τα Κάτω τιμώντας τα εκατό χρόνια από την Γερμανική επανάσταση που το 1918 τερμάτισε τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με μια αφίσα του «Σπάρτακου» από το 1919 στο εξώφυλλο αλλά και ένα επτασέλιδο άρθρο στο εσωτερικό του.


Στο άρθρο με τίτλο «Γερμανία 1918, η πιο κρίσιμη επανάσταση» ο Πάνος Γκαργκάνας καταγράφει τις αιτίες, τις μάχες και τις κρίσιμες καμπές της επαναστατικής περιόδου 1918-23 στη Γερμανία αναδεικνύοντας την επικαιρότητα τους στην σημερινή πραγματικότητα: 

 Αυτό υποστηρίζεται στο εντιτόριαλ άρθρο με τίτλο «Αστάθεια, αντίσταση, εργατική προοπτική» που ανοίγει το τεύχος του περιοδικού. Μέσα σε συνθήκες παράτασης της κρίσης και της πολιτικής αστάθειας το εργατικό κίνημα αναζητάει μέσα από τους αγώνες του τη δίκη του εναλλακτική υποστηρίζει η Μαρία Στύλλου εξηγώντας τα πώς και τα γιατί αυτής της κρίσης και παρουσιάζοντας αυτούς τους αγώνες καθώς και τη δυναμική που ξεδιπλώνουν από τα κάτω. 

Η επανάσταση εικονογραφημένη

«Η Επανάσταση εικονογραφημένη» είναι ο τίτλος του άρθρου που αφιερώνεται στον Τζορτζ Γκρος, έναν από τους μεγαλύτερους νεωτεριστές καλλιτέχνες των αρχών του 20ου αιώνα, διακοσμημένο με έξι έργα του. Η Αλεξάνδρα Μαρτίνη παρουσιάζει τη συμβολή του Γκρος στο καλλιτεχνικό κύμα που ξεπήδησε μέσα στην φρίκη του Α’ Παγκόσμιου Πόλεμου, εμπνεύστηκε από την Γερμανική επανάσταση και συγκρούστηκε με την άνοδο του ναζισμού. 


Στο άρθρο του «Η Γερμανία σε κρίση» ο Σωτήρης Κοντογιάννης αναλύει τις ρίζες της πολιτικής κρίσης που έχει ξεσπάσει στην Γερμανία μετά τις πρόσφατες τοπικές εκλογές. Όπως υποστηρίζει: 


Η Αριστερά δεν πρέπει να προσαρμοστεί στο ρατσισμό, σχολιάζει ο Σωτήρης Κοντογιάννης (πάνω στις τελευταίες πρωτοβουλίες ενός μέρους της ηγεσίας του Die Linke που εκφράζει η Σάρα Βάγκενκνεχτ) αλλά οφείλει να γίνει κινητήρια δύναμη μιας πλατιάς αντιρατσιστικής κίνησης και ταυτόχρονα η αιχμή του δόρατος της αντίστασης στον καπιταλισμό. 

Δικαιοσύνη για τον Ζακ


υποστηρίζει ο Κώστας Τορπουζίδης στο άρθρο του «Μπορούμε να απαντήσουμε ταξικά στην καταπίεση;» παρεμβαίνοντας στη συζήτηση που άνοιξε μετά την δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. 

«Την κοινωνική περιθωριοποίηση των πιο φτωχών και στερημένων κοινωνικών στρωμάτων δεν την παράγουν και δεν την επιβάλλουν κάποιοι μικροαστοί “νοικοκυραίοι”, αλλά η ίδια η καπιταλιστική κοινωνία μέσα από την οργάνωση και τους θεσμούς της» γράφει και καταλήγει: «Το να χτίσουμε ένα πολιτικοποιημένο εργατικό κίνημα, εξοπλισμένο με τις ιδέες της απελευθέρωσης, πρωταγωνιστικό στις μάχες ενάντια σε κάθε είδους ρατσιστικές, σεξιστικές, εθνικιστικές διακρίσεις είναι το ανοιχτό στοίχημα που έχουμε μπροστά μας. Για να εξασφαλίσουμε δικαιοσύνη για τον Ζακ και για όλους τους Ζακ αυτού του κόσμου».

Δέκα χρόνια κλείνουν φέτος από την εξέγερση του Δεκέμβρη το 2008 και την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και ο Λέανδρος Μπόλαρης θυμίζει τις ρίζες και τα γεγονότα της έκρηξης. Όπως γράφει: 


Στο άρθρο της με τίτλο «Η δίκη της Χρυσής Αυγής στην τελική ευθεία», η Αφροδίτη Φράγκου, έχοντας την εικόνα από πρώτο χέρι καλύπτοντας συστηματικά τη δίκη της Χ.Α, παρουσιάζει τις συνθήκες και τις μάχες μέσα στις οποίες αυτή προχωράει, ενώ ταυτόχρονα προτείνει τα βήματα δράσης και ενότητας που χρειάζονται από εδώ και πέρα για να φτάσουμε στην καταδίκη. Μέσα από την παρουσίαση της συζήτησης που άνοιξε φέτος τον Οκτώβρη στη Διεθνή Αντιφασιστική Συνάντηση στο Ρουφ, η Αφροδίτη Φράγκου δίνει την εικόνα του ευρωπαϊκού συντονισμού που βρίσκεται σε εξέλιξη για την απόκρουση της φασιστικής απειλής από την Βρετανία, την Γερμανία και την Αυστρία μέχρι την Ιταλία, την Γαλλία και την Ελλάδα. 

Αντισημιτισμός

«Η αντίσταση στο σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ δεν είναι αντισημιτισμός, αντίθετα η πάλη ενάντια στο ρατσιστικό κράτος του Ισραήλ ενισχύει την αντίσταση στον αντισημιτισμό» υποστηρίζει ο Νίκος Λούντος, με αφορμή την καμπάνια που κατηγορεί με τον ηγέτη του Εργατικού Κόμματος στη Βρετανία, Τζέρεμι Κόρμπιν για αντισημιτισμό επειδή υποστηρίζει την Παλαιστινιακή αντίσταση. 

γράφει στο πρώτο μέρος του άρθρου του που αναφέρεται στη ναζιστική ύβρη του Ολοκαυτώματος. Στο δεύτερο μέρος αναλύεται ο ρατσιστικός χαρακτήρας του κράτους του Ισραήλ που φτιάχτηκε με τις πλάτες των ιμπεριαλιστών στην Παλαιστίνη. «Όχι μόνο δεν υπάρχει συνεχές μεταξύ αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και αντισημιτισμού, αντίθετα υπάρχει συνέχεια μεταξύ αντιιμπεριαλιστικού κινήματος και αντιφασισμού» καταλήγει.

Τέλος, στις βιβλιοκριτικές αυτού του τεύχους ο Κώστας Πίττας σχολιάζει το βιβλίο «Η αυτοκτονία του δήμου, πολιτική κρίση και συνταγματικός λόγος στη Βαϊμάρη» του Αλέξανδρου Κεσσόπουλου, η Σταυρούλα Πανίδου γράφει για την επανέκδοση του βιβλίου «Τα Βαλκάνια» του Μαρκ Μαζάουερ ενώ ο Δημήτρης Στεφανάκης παρουσιάζει το πολύτιμο βιβλίο «Μαρξισμός και εθνικισμός» του Κρις Χάρμαν που επανεκδόθηκε πρόσφατα από το Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο. 

Κώστας Πίττας
Ν.1348

Βιβλιοκριτικές

Τα Βαλκάνια
Μαρκ Μαζάουερ

 
«Ο ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ έγραψε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 τα ανατρεπτικά, με την κυριολεξία της λέξης, «Βαλκάνια», για να αποκαταστήσει την ιστορική πραγματικότητα, καταρρίπτοντας τα χυδαία στερεότυπα και τις ιδεοληψίες. Σήμερα, που βρισκόμαστε μπροστά σε μια πολύ μεγαλύτερη έξαρση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή και την Αφρική, σήμερα που τα ρατσιστικά σκουπίδια και τα εθνικιστικά παραληρήματα γίνονται ξανά επίσημη εγκληματική διεθνής πολιτική, βιβλία σαν αυτό του Μαζάουερ είναι πολύτιμα για τη δική μας πλευρά».
Σταυρούλα Πανίδου 


Μαρξισμός και Εθνικισμός
Κρις Χάρμαν 


«Η αριστερά παλεύει για την ήττα των κρατών που κάνουν εθνικιστικές εξορμήσεις, υποστηρίζοντας ταυτόχρονα το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση των κρατών που καταπιέζονται. Η συνένωση των εργατών δεν μπορεί να έρθει ούτε αυτόματα, ούτε από τα πάνω, αλλά εθελοντικά και από τα κάτω».
Δημήτρης Στεφανάκης

Η αυτοκτονία του Δήμου (Πολιτική κρίση και συνταγματικός λόγος στη Βαϊμάρη)
Αλέξανδρος Κεσσόπουλος


«Το 1930, η εργατική τάξη στη Γερμανία ήταν η πιο οργανωμένη σε ολόκληρο τον κόσμο. Στη συντριπτική της πλειοψηφία ήταν στραμμένη προς το Σοσιαλδημοκρατικό και το Κομμουνιστικό Κόμμα. Το ενιαίο μέτωπο, η πολιτική που πρότεινε ο Τρότσκι, η κοινή δράση ενάντια στο φασισμό που θα κινητοποιούσε την οργανωμένη εργατική τάξη ενάντια στους Ναζί και ενάντια στις επιπτώσεις της κρίσης, θα μπορούσε να αντιστρέψει την πορεία προς τον γκρεμό. Το πραγματικό πρόβλημα ήταν ότι η ηγεσία του SPD ήταν κολλημένη στη "Συνταγματική νομιμότητα" και η ηγεσία του KPD στη σεχταριστική πολιτική της σταλινικής "τρίτης περιόδου" που αρνιόταν το ενιαίο μέτωπο και, ενώ ο Χίτλερ βάδιζε προς την εξουσία, συνέχιζε να λέει παλαβομάρες για τον κίνδυνο του "σοσιαλφασισμού". Κι αυτή ήταν μια πραγματική "αυτοκτονία" που το τίμημά της θα πλήρωνε ολόκληρη η ανθρωπότητα».
Κώστας Πίττας

Σχόλια