Ο Αντιφασιστικός Σεπτέμβρης

ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

ΤΣΑΚΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΕ-ΦΡΟΥΡΙΟ ΣABBATO 13 ΟΚΤΩΒΡΗ 12ΜΕΣ.

Στις 18 Σεπτέμβρη του 2013 οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής προχωρούσαν στη στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Με τον αέρα του κόμματος που μπήκε στη Βουλή, η Χρυσή Αυγή επιδίωξε να επιβάλει τον τρόμο στις γειτονιές με επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου κατά μεταναστών, αγωνιστών της αριστεράς, των συνδικάτων, των κινημάτων, καλλιτεχνών. Η αστυνομία, ο κρατικός μηχανισμός, οι κυβερνήσεις παρείχαν σκανδαλώδη ασυλία στην εγκληματική δράση των νεοναζί και μερίδα των ΜΜΕ καλλιεργούσε την εικόνα της Χρυσής Αυγής ως δύναμης που δεν μπορούσε να σταματήσει κανείς την άνοδό της. Η Χρυσή Αυγή είχε γίνει το πετυχημένο παράδειγμα διεθνώς για κάθε φασιστική συμμορία που είχε παραμείνει στο περιθώριο για χρόνια.

Όμως, η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ξεσήκωσε από την πρώτη μέρα ένα τεράστιο αντιφασιστικό κίνημα που ανάγκασε την κυβέρνηση να προχωρήσει στη δίωξη, τις συλλήψεις ηγετικών στελεχών και του αρχηγού της Χρυσής Αυγής και τελικά στη δίκη των νεοναζί. Χιλιάδες διαδηλωτές έδωσαν το παρών στο Κερατσίνι το ίδιο το βράδυ της δολοφονίας ανταποκρινόμενοι στο αντιφασιστικό κάλεσμα από το βήμα της απεργίας της ΑΔΕΔΥ, και στις 25 Σεπτέμβρη, πρώτη μέρα της 48ωρης απεργίας της ΑΔΕΔΥ, δεκάδες χιλιάδες διαδήλωσαν προς τα κεντρικά γραφεία της Χρυσής Αυγής απαιτώντας να κλείσουν και να πάνε φυλακή οι δολοφόνοι.

Η βιτρίνα της Χρυσής Αυγής που δεν μπορούσε να τη σταματήσει κανείς θρυμματίστηκε. Αντί οι τραμπούκοι νεοναζί με τις μαύρες στολές τους να τρομοκρατούν τις γειτονιές βρέθηκαν προφυλακισμένοι και μετά καθισμένοι στο εδώλιο του δικαστηρίου.

Αυτή η πολύ σημαντική νίκη του αντιφασιστικού κινήματος έγινε έμπνευση για τα κινήματα αντίστασης στο φασισμό και το ρατσισμό σε όλη την Ευρώπη ότι μπορούμε να τους σταματήσουμε και να τους τσακίσουμε παντού. Οι διεθνείς συναντήσεις της ΚΕΕΡΦΑ από τον Οκτώβρη του 2014 έγιναν αφετηρία για να δυναμώσουν κοινές πρωτοβουλίες δράσης όπως οι μεγάλες κινητοποιήσεις στις 21 Μάρτη σε αρκετές χώρες.

Κάτι τέτοιο δεν έπεσε από τον ουρανό αλλά ήταν αποτέλεσμα μιας βασικής επιλογής που είχαμε: ούτε υποτίμηση ούτε πανικός για την άνοδο των φασιστών, αλλά πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση της δύναμης του κινήματος που μπορεί να τους σταματήσει.

Η μάχη με τη Χρυσή Αυγή και τη νέα ακροδεξιά που ξεφυτρώνει υπό το μανδύα των μακεδονομάχων κρατάει χρόνια στην Ελλάδα. Η ΚΕΕΡΦΑ ιδρύθηκε το 2009, όταν το ΛΑΟΣ έμπαινε στη Βουλή και οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής προχωρούσαν στις πρώτες επιθέσεις κατά των μεταναστών σε Νίκαια και Άγιο Παντελεήμονα.

Καμπάνια αντιφασιστική και αντιρατσιστική ήταν όμως ξεκινημένη από το τις αρχές της δεκαετίας του '90 όταν πρωτοήρθαν μαζικά οι μετανάστες από την Αλβανία και ο Μητσοτάκης οργάνωνε την πρώτη σοβινιστική εκστρατεία για το μακεδονικό το 1992.

Το αντιφασιστικό κίνημα που φούντωσε το 2013 ήταν τροφοδότης του μεγάλου αντιρατσιστικού κινήματος αλληλεγγύης που ξέσπασε το 2015. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις βρέθηκαν πολιορκημένες από ένα μαζικό κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και αναγκάστηκαν να αποσύρουν τους συνοριοφύλακες σε όλο το μήκος του λεγόμενου Βαλκανικού διαδρόμου αποδεχόμενες ότι πάνω από ένα εκατομμύριο είχαν παραβιάσει τα κλειστά σύνορα της ΕΕ-φρούριο. Τότε οι φασίστες παντού απέτυχαν να εμποδίσουν αυτό το κίνημα. Ίσα-ίσα, η δύναμη του κινήματος στεκόταν εμπόδιο στην άνοδό τους.

Αυτό το εκατομμύριο προσφύγων, με το 40% να είναι παιδιά, το υποδέχθηκε ένα κίνημα που είχε στις γραμμές του απέραντο κόσμο: γιαγιάδες της Λέσβου που φρόντιζαν μικρά παιδιά, συνταξιούχους της Ειδομένης που άνοιγαν τα σπίτια τους. Γερμανίδες μητέρες που υποδεχόταν τους πρόσφυγες στο σταθμό του Μονάχου με γλυκά και μπαλόνια, Αυστριακούς που αψηφούσαν τους νόμους και μετέφεραν πρόσφυγες με τα αυτοκίνητά τους από τη μία στην άλλη άκρη της χώρας, Καταλανούς που διέσωζαν πρόσφυγες στις θάλασσες. Χιλιάδες έφτιαχναν δομές αλληλεγγύης ώστε να διασώζεται ο κόσμος από τον πνιγμό, να έχει στέγη, φαγητό, ρούχα, αλλά και για να είναι ελεύθερος να μετακινείται πέρα από σύνορα.

Οι πρόσφυγες έφεραν στο προσκήνιο στην Ευρώπη τη θαμμένη εικόνα του της βαρβαρότητας των πολέμων, των εμφυλίων συγκρούσεων με δικτάτορες και των καταστροφών που τους οδήγησαν στον ξεριζωμό για να ξεφύγουν από το θάνατο. Θύμισαν την εμπλοκή των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων στις σφαγές και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Και όλα αυτά σε περίοδο που η ρατσιστική εκστρατεία ήταν ξεκινημένη στην Ευρώπη με τους μουσουλμάνους μετανάστες να βρίσκονται στο στόχαστρο των κυβερνήσεων που έπαιζαν το χαρτί της ισλαμοφοβίας για να εκτρέψουν την αγανάκτηση από τις πολιτικές της λιτότητας.

Ο ερχομός των προσφύγων στην Ευρώπη δεν ήταν η αιτία της ανόδου της ακροδεξιάς. Αιτία ήταν η στροφή των κυβερνήσεων στις πολιτικές του ρατσισμού.  

Η ρατσιστική αντεπίθεση

Οι άρχουσες τάξεις το 2016 έκαναν την επιλογή να χτυπήσουν τους πρόσφυγες και το μαζικό κύμα αλληλεγγύης ανοίγοντας το δρόμο στην άνοδο της ακροδεξιάς. Η αντεπίθεση σε αυτό το κύμα αλληλεγγύης που απαιτούσε ανοιχτά σύνορα και ανθρώπινη αντιμετώπιση των μεταναστών ήρθε από την ίδια την ΕΕ.

Πρώτα με την «κοινή δήλωση» ΕΕ-Τουρκίας μετατρέποντας τον Ερντογάν σε συνεταίρο για το κλείσιμο του περάσματος από το Αιγαίο με την στρατιωτικοποίηση της φύλαξης των συνόρων, με την παρουσία του ΝΑΤΟ δίπλα στη FRONTEX, με συνέπεια να πνίγονται χιλιάδες στα ανοικτά της Λιβύης. Ακολούθησε η συμφωνία με τη Λιβύη που γέννησε τα σκλαβοπάζαρα μεταναστών και στις 28/6 φέτος όλη η ΕΕ στη σύνοδό της χόρευε στους ρυθμούς Τραμπ.

Ο Τραμπ ενίσχυσε τη ρατσιστική στροφή και έδωσε αέρα στην ακροδεξιά με τα φρικαλέα μέτρα κατά των μεταναστών, με αποκλεισμό της εισόδου στις ΗΠΑ σε μουσουλμάνους και το χωρισμό μητέρων-παιδιών στα σύνορα. Έγινε ο τροφοδότης των απανταχού ακροδεξιών, μίας νέας ρατσιστικής Δεξιάς, ιδιαίτερα μετά τη δολοφονία της Χέδερ Χάγιερ τον Αύγουστο του 2017.

Η ακροδεξιά και οι φασίστες δεν ανέβηκαν αυτόματα λόγω κρίσης. Αυτό που ήταν καθοριστικό ήταν η στροφή των παραδοσιακών κομμάτων προς τις σκληρές ρατσιστικές πολιτικές, κάτι που έδωσε την ευκαιρία στους φασίστες να λένε «εμείς αυτά θα τα κάνουμε πράξη, αυτοί όχι».

Έτσι, φτάσαμε σε συνθήκες όπου η πολιτική κρίση με την κατάρρευση των παραδοσιακών κομμάτων της Δεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας στη μία χώρα μετά την άλλη άρχισε να δίνει ευκαιρίες ανόδου στους φασίστες.

Το αποτέλεσμα είναι ότι βγήκαν ενισχυμένοι σε διάφορες χώρες κερδίζοντας θέσεις υπουργών σε κυβερνήσεις, Δημάρχων και δημοτικών συμβούλων. Αγαπημένο τους υπουργείο είναι το Εσωτερικών, με αρμοδιότητες σε ζητήματα συνόρων, μεταναστών και δημόσιας τάξης. Από τον Σαλβίνι στην Ιταλία, μέχρι τον Χόφερ στην Αυστρία έπιασαν τα πόστα αυτά.

Έτσι ο Σαλβίνι, ο ακροδεξιός υπουργός Εσωτερικών της Λέγκας μπορεί να αποφασίζει ότι τα πλοία που διασώζουν πρόσφυγες δεν θα δένουν στα ιταλικά λιμάνια αλλά σχεδιάζει ακόμη και να επιστρέφουν τους πρόσφυγες απευθείας στη Λιβύη έστω και αν αιτούνται ασύλου. Το προηγούμενο καλοκαίρι Δήμαρχοι της Μαρίν Λεπέν είχαν πάρει αποφάσεις απαγόρευσης της κολύμβησης στις παραλίες των μουσουλμάνων γυναικών με ολόσωμο μαγιό. Ο Κούρτς στην Αυστρία αποφάσισε να κλείσει τζαμιά και να απελάσει ιμάμηδες.
Η απειλή είναι ορατή στην Γερμανία όπου για πρώτη φορά μετά την πτώση του Χίτλερ η ακροδεξιά είναι στη Βουλή, με 13,6% και πάνω από τους μισούς από τους ενενήντα βουλευτές του AFD -αξιωματικής αντιπολίτευσης- να είναι φιλοναζί.

Στη Βρετανία οι φασίστες κατάφεραν να οργανώσουν διαδήλωση με 15.000 υποστηριχτές του Τόμι Ρόμπινσον.

Αυτά έχουν σημάνει δολοφονίες και ρατσιστικές επιθέσεις, εμπρησμούς τζαμιών. Όμως ένα νέο κίνημα αντίστασης έχει κάνει ήδη την εμφάνισή του.

Η αντίσταση

Αυτές οι εξελίξεις έχουν βάλει επιτακτικά την ανάγκη να χτίσουμε ένα δυνατό κίνημα με διεθνή συντονισμό για να τους σταματήσουμε παντού.
Η Διακήρυξη της Διεθνιστικής Σοσιαλιστικής Τάσης (στην οποία συμμετέχει το ΣΕΚ) τον Ιούλη του 2018 ενάντια στη ρατσιστική εξόρμηση στην Ευρώπη είναι βήμα σε αυτή την κατεύθυνση.2 Στο 6ο σημείο αναφέρει:

«Παλεύουμε για ανοιχτά σύνορα και αντιπαλεύουμε όλους τους μεταναστευτικούς ελέγχους: πρόβλημα δεν είναι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες αλλά τα αφεντικά, οι τραπεζίτες και το σύστημά τους.

Επιδιώκουμε την ανάπτυξη του ευρύτερου δυνατού αντιρατσιστικού κινήματος, ενώνοντας όλους αυτούς που αντιστέκονται στον Τραμπ και την ακροδεξιά και υπερασπίζονται τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.

Χτίζοντας πάνω στις παραδόσεις του Αντι-Ναζιστικού Συνδέσμου (Anti Nazi League) της δεκαετίας του 1970, όπως ανανεώθηκαν τα τελευταία χρόνια από την ΚΕΕΡΦΑ στην Ελλάδα, το Αντισταθείτε ενάντια στον Ρατσισμό (Aufstehen gegen Rassismus) στη Γερμανία, τις κινήσεις Αντισταθείτε στον Ρατσισμό και Ενωθείτε κατά του Φασισμού (Stand Up to Racism και Unite against Fascism) στη Βρετανία, την Ενότητα κατά του Ρατσισμού και του Φασισμού (Unitat contra el feixisme i el racisme) στην Καταλωνία, την Πλατφόρμα για μια Ανθρώπινη πολιτική Ασύλου (Platform fur eine menschliche Asylpolitik) στην Αυστρία, την Πορεία της Αλληλεγγύης (Marche des Solidarités) στη Γαλλία και την κίνηση Ενωμένοι ενάντια στον Ρατσισμό (United against Racism) στην Ιρλανδία, βάζουμε στόχο να αφαιρέσουμε από τους φασίστες τη δυνατότητα να οργανώνουν και να κινούνται ανοιχτά. Να τους πετάξουμε έξω από τους δρόμους οργανώνοντας μαζικές κινητοποιήσεις».

Αυτή η πρωτοβουλία στηρίχτηκε πάνω στις υπαρκτές εμπειρίες δράσης χώρα τη χώρα.

Στο Λονδίνο η επίσκεψη Τράμπ τον Ιούλη σήμανε συναγερμό για το κίνημα και πάνω από δύο εκατομμύρια πλημμύρισαν τους δρόμους. Μια τεράστια δύναμη έκανε την εμφάνισή της μετά από πολλά χρόνια, από την εποχή του αντιπολεμικού κινήματος για το Ιράκ, με χιλιάδες νέους ανθρώπους να διαδηλώνουν για πρώτη φορά. Εκφράσανε την οργή εκατομμυρίων για το χωρισμό οικογενειών στα σύνορα, τις ρατσιστικές δολοφονίες. Το Stand Up to Racism ήταν βασικό σε αυτή την κινητοποίηση.

Η εισβολή φασιστών στο Λονδίνο στο βιβλιοπωλείο Bookmarks τον Αύγουστο ήρθε λίγες μέρες μετά την αποφυλάκιση του φασίστα Τόμι Ρόμπινσον. Μέσα σε μία βδομάδα η απάντηση ήρθε από ένα τεράστιο φάσμα αλληλεγγύης, με τον Νόαμ Τσόμσκι να πρωτοστατεί και τα ιδρυτικά στελέχη του θρυλικού Antinazi League και του Rock against Racism που έδωσαν τη μάχη κατά των ναζί στη δεκαετία του ‘70 να καλούν σε στήριξη των πρωτοβουλιών των κινήσεων United Against Fascism και Stand Up to Racism. Καλούν σε μεγάλη πανεθνική αντιφασιστική κινητοποίηση ενότητας στις 17 Νοέμβρη στο Λονδίνο.

Το κίνημα στη Βρετανία έχει παράδοση στην σύγκρουση με το φασισμό και το ρατσισμό, με ολόκληρα κομμάτια των συνδικάτων και του Εργατικού Κόμματος να οργανώνουν μαχητική δράση, αντισυγκεντρώσεις κατά των φασιστών αλλά και συζήτηση πόρτα-πόρτα στις γειτονιές και πρόσωπο με πρόσωπο στους εργασιακούς χώρους για να ξηλωθεί η επιρροή των φασιστών και των ρατσιστών. Έτσι είχαν καταφέρει να οδηγήσουν το BNP σε διάλυση παρά τις εκλογικές επιτυχίες του το 2005 με εκλογή δημοτικών συμβούλων και το 2010 με εκλογή δύο ευρωβουλευτών. To SWP ήταν πάντα κέντρο αυτής της δράσης.

Το Stand Up to Racism ετοιμάζει Διεθνή Συνδιάσκεψη στο Λονδίνο στις 20 Οκτώβρη.
Βήματα ανάπτυξης οργανωμένης δράσης έχουμε και στην Γερμανία.

Η Κίνηση Aufstehen gegen Rassismus “Ξεσηκωθείτε ενάντια στο Ρατσισμό” έφτασε να διοργανώνει μαζικά αντιφασιστικά συλλαλητήρια με δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές να περικυκλώνουν κινητοποιήσεις του AfD. Το Μάη του 2018, 70.000 περικύκλωσαν το Συνέδριο του Afd στο Βερολίνο ενώ αργότερα 6.000 διαδήλωναν έξω από τη Συνδιάσκεψη του AfD στο Άουγκσμπουργκ της Βαυαρίας.

Όμως οι εξελίξεις εγκυμονούν μεγάλους κινδύνους καθώς ο σύμμαχος της Μέρκελ από τους Χριστιανοκοινωνιστές και υπουργός Εσωτερικών Ζεεχόφερ απειλεί να ρίξει την κυβέρνηση αν δεν προχωρήσει σε κλείσιμο των συνόρων με Αυστρία, Γαλλία, Τσεχία, Ιταλία. Ο Ζεεχόφερ επιτέθηκε στη Μέρκελ ως μαλακή για το προσφυγικό για να ανακόψει την άνοδο του AfD στις εκλογές του κρατιδίου της Βαυαρίας. Οι προκλήσεις των φασιστών στο Κέμνιτς είναι μια σκληρή προειδοποίηση ότι δεν χωράει κανένας εφησυχασμός.

Η ηγεσία της κοινοβουλευτικής ομάδας του Die LINKE με την πρόεδρο Σάρα Βάκενεχτ έχει ενδώσει στην αντιμετώπιση ότι η άνοδος του φασισμού μπορεί να ανακοπεί με αλλαγή στην οικονομική πολιτική και όχι με την πάλη ενάντια στο ρατσισμό και την διεκδίκηση των ανοικτών συνόρων. Το θετικό είναι ότι σε Πανεθνική Συνδιάσκεψη του Die LINKE η αριστερά κέρδισε την πλειοψηφία με πολιτική υπέρ των ανοικτών συνόρων και καταδίκης της ρατσιστικής συμφωνίας της ΕΕ στις 28/6. Η Κίνηση Aufstehen συντονίζονται με τα κινήματα διεθνώς σε Συνδιάσκεψη που καλούν στις αρχές Σεπτέμβρη.

Τα κινήματα το τελευταίο διάστημα έχουν αρχίσει να συγκλίνουν και να βρίσκουν κοινά σημεία δράσεων στα σύνορα.

Η «Πλατφόρμα για μια ανθρώπινη πολιτική ασύλου» στην Αυστρία ιδρύθηκε το 2015 για να υποδεχτεί τους πρόσφυγες με συμμετοχή του LINKSWEΝDE, της Νεολαίας των Σοσιαλδημοκρατών, των Πράσινων, φοιτητών. Κινητοποίησε 70.000 διαδηλωτές τον Οκτώβρη του 2015 και ακύρωσε τα μέτρα κατά των αλληλέγγυων που μετέφεραν με τα αυτοκίνητά τους κόσμο, κάτι που τιμωρείται με φυλάκιση έως και δύο χρόνια.

Η παρουσία αντιφασιστικής δράσης έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην διπλή εκλογική αναμέτρηση για την Προεδρία της Αυστρίας που οδήγησε στην ήττα του φασίστα υποψήφιου Χόφερ. Μετά την απόφαση του συντηρητικού κόμματος του Κούρτς να σχηματίσει κυβέρνηση μαζί με τους φασίστες του FPO, οργανώθηκαν κινητοποιήσεις με 10.000 διαδηλωτές. Στις αρχές του Γενάρη του 2018 πάνω από 70.000 διαδήλωσαν κατά του ρατσισμού απαντώντας στα νέα μέτρα Κούρτς. Και όταν οι φίλοι της Χρυσής Αυγής ψήφιζαν την επέκταση του 8ωρου σε 12ωρο, η Πλατφόρμα βρέθηκε μαζί με τα συνδικάτα σε μια μαζική διαδήλωση 150.000 απεργών με σύνθημα «οι πρόσφυγες καλοδεχούμενοι, όχι το 12ωρο της σκλαβιάς». Όπως εξηγεί ο Ντέιβιντ Αλμπριτς μεγάλο ρόλο στη συγκρότηση του κινήματος έπαιξαν οι πρωτοβουλίες για κινητοποιήσεις τα τελευταία χρόνια στη διεθνή μέρα δράσης στις 21 Μάρτη και στη Βιέννη, όπως στο Λονδίνο και την Αθήνα.

Στη Γαλλία, οι αντιφασιστικές κινητοποιήσεις συναντάνε μεγάλα εμπόδια καθώς η αριστερά έχει υποτιμήσει την φασιστική απειλή της Μαρίν Λεπέν. Όμως, η κίνηση «Πορεία της Αλληλεγγύης» (Marche des Solidarités) στη Γαλλία που οργάνωσε την διεθνή μέρα στις 21 Μάρτη, με την στήριξη των Μεταναστών χωρίς χαρτιά έχει τη δύναμη να παίρνει πρωτοβουλίες κοινής δράσης στα σύνορα μαζί με το κίνημα της Ιταλίας.

Και η Ιταλία δεν έχει μείνει έξω από την άνοδο του νέου κινήματος. Στα τέλη Ιούλη πάρθηκε μια σημαντική πρωτοβουλία για την σύγκλιση σε ένα μέτωπο κατά του φασισμού με στόχο μια μεγάλη αντιφασιστική κινητοποίηση στη Ρώμη τον Σεπτέμβρη.

Στην Ιταλία πλάι στον Σαλβίνι που φιγουράρει στην κυβέρνηση βρίσκεται μέσα στη Βουλή και το ανοικτά φασιστικό κόμμα Αδελφοί της Ιταλίας. Οι δολοφονίες και οι ρατσιστικές επιθέσεις κατά των Αφρικανών μεταναστών, Νιγηριανών και Σενεγαλέζων, η στοχοποίηση των Ρομά, προκάλεσαν ένα κύμα μαζικών αγώνων.

Η πόλη Ματσεράτα συγκλονίστηκε από τον πυροβολισμό κατά Νιγηριανού μετανάστη αλλά και από μαχητικές διαδηλώσεις χιλιάδων προεκλογικά.

Ο ξεσηκωμός κατά του Σαλβίνι έχει τους Δημάρχους του Παλέρμο και της Νάπολης να καλούν σε διαδηλώσεις με συμμετοχή χιλιάδων. Στη πόλη Βεντιμίλια βρέθηκαν Ιταλοί και Γάλλοι διαδηλωτές να απαιτούν ελεύθερη μετακίνηση και ανοικτά σύνορα.

Τα παραδείγματα απλώνονται και σε πολλές άλλες χώρες, όπως στη Πολωνία, την Δανία και την Καταλωνία. Οι νοσταλγοί του Φράνκο με κέντρο την αντιπαράθεση με το μαζικό κίνημα ανεξαρτησίας της Καταλωνίας και την υποστήριξη στο ενιαίο Ισπανικό κράτος ξαναβγήκαν στην επιφάνεια. Όμως υπάρχει μαζική αντίσταση και ένα ολόκληρο κίνημα που έβγαλε 300.000 στους δρόμους της Βαρκελώνης μετά από κάλεσμα της Δημάρχου υπέρ των προσφύγων. 

Τώρα διεκδικεί να ανοίξουν τα λιμάνια για τους πρόσφυγες και να πάψει το κυνηγητό στα σύνορα όπου κατά διαστήματα σκαρφαλώνουν στο φράχτη χιλιάδες για να μπουν. Στην Ιρλανδία, η κίνηση Ενωμένοι ενάντια στο Ρατσισμό, στη χώρα όπου κερδήθηκε το δημοψήφισμα για το δικαίωμα των γυναικών στην έκτρωση, ετοιμάζει Διεθνή Συνάντηση στις 30 Σεπτέμβρη.

Φθινόπωρο της αντίστασης

Το κίνημα λοιπόν κάνει βήματα μπροστά. Με αυτό τον αέρα οργανώνουμε τις μάχες το φθινόπωρο. Κλιμακώνουμε για να πισωγυρίσουμε την ρατσιστική στροφή στην ΕΕ, για να αναγκάσουμε τον Τσίπρα να πάρει πίσω την υπογραφή του από τις συμφωνίες απελάσεων με την Μέρκελ. Για να ανοίξουν τα σύνορα και να δυναμώσει η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Για να προχωρήσει η δίκη της Χρυσής Αυγής και να γίνει καταδίκη και φυλάκιση των φασιστών.

Η 15η Σεπτέμβρη με τα αντιφασιστικά συλλαλητήρια σε πολλές πόλεις και την συναυλία στην Αθήνα είναι βήμα για να οργανωθούν αυτές οι μάχες. Στις 15 Σεπτέμβρη, μέρα του συλλαλητηρίου-συναυλίας στην Αθήνα, τα κινήματα στην Γερμανία και την Αυστρία συντονίζονται κατά των προκλήσεων των Μέρκελ-Ζεεχόφερ-Κούρτς απαιτώντας ανοιχτά σύνορα με κοινή κινητοποίηση στο συνοριακό πέρασμα Πασάου. Και η Διεθνής Συνάντηση της ΚΕΕΡΦΑ στις 13 Οκτώβρη θα δώσει συνέχεια και ώθηση στον αγώνα αυτό αλλά και στο διεθνή συντονισμό.

Στηριζόμαστε σε ένα ολόκληρο κόσμο ο οποίος στην περίοδο της κρίσης των νεοφιλελεύθερων και των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων στρέφεται προς τα αριστερά και έχει τη δυνατότητα να σταθεί εμπόδιο στην άνοδο των φασιστών και της ακροδεξιάς.

Η είσοδος των λαϊκίστικων ακροδεξιών κομμάτων στις κυβερνήσεις της Αυστρίας και της Ιταλίας δεν σημαίνουν ότι έχουμε φασιστικές δικτατορίες στις χώρες αυτές. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα ακροδεξιά και στα φασιστικά κόμματα. Τα πρώτα δεν βάζουν στην πολιτική τους την άμεση συντριβή του κοινοβουλευτισμού και των συνδικάτων όπως τα αμιγώς φασιστικά, σαν τη Χρυσή Αυγή και το Jobbik στην Ουγγαρία. Η απειλή για πραξικόπημα από την ΧΑ δεν ήταν ατόπημα αλλά απτό δείγμα της φυσιογνωμίας της. Οι άρχουσες τάξεις δεν έχουν κάνει το βήμα, έστω και αν τμήματά τους αλληθωρίζουν ή και ενισχύουν οικονομικά τους φασίστες, να στηριχτούν στα τάγματα εφόδου για να τσακίσουν την εργατική αντίσταση.

Γι’ αυτό έχει τεράστια σημασία η στήριξη στην εργατική αντίσταση και για να την υπερασπίσουμε κοντράροντας την διάσπαση που φέρνει στις γραμμές της εργατικής τάξης ο ρατσισμός και ο εθνικισμός αλλά και για να προβάλουμε την συνολική εναλλακτική απέναντι στην κρίση του καπιταλισμού. Το να κερδίσουμε τα συνδικάτα στις αντιφασιστικές μάχες είναι στο κέντρο της παρέμβασης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

Γι’ αυτό πρέπει να απορρίψουμε τις συμμαχίες του Τσίπρα με τη Μέρκελ και το Μακρόν στο όνομα τάχα της αντίστασης στο τόξο των υπερσυντηρητικών και ακροδεξιών δυνάμεων. Τέτοιες συμμαχίες συγκαλύπτουν τους απαράδεκτους συμβιβασμούς με τις ρατσιστικές πολιτικές της ΕΕ-φρούριο και τους ανοίγουν το δρόμο διάπλατα.

Στην αντιφασιστική μάχη χρειάζεται να τραβήξουμε την πλειοψηφία του κόσμου που επηρεάζεται από τις ρεφορμιστικές ιδέες και όχι μόνο τους καθαρούς αντικαπιταλιστές, αντιεθνικιστές, αντιμπεριαλιστές κλπ. Η καταγγελία των κυβερνητικών συμβιβασμών του ΣΥΡΙΖΑ δεν αρκεί. Χρειάζονται πρωτοβουλίες που να κερδίζουν και να ξεσηκώνουν τον κόσμο που τον ψήφισε σε ανταρσία κατά της υπογραφής του Τσίπρα στις ρατσιστικές συμφωνίες με την ΕΕ και τη Μέρκελ. Τόσο ο Δ.Χριστόπουλος, όσο και ο Δ.Αγγελίδης στην Εφημερίδα των Συντακτών έχουν αναδείξει την αντίθεση του κόσμου που στήριξε ΣΥΡΙΖΑ στις υποχωρήσεις του Τσίπρα στο ρατσισμό.

Το ΣΕΚ έχει παίξει κεντρικό ρόλο στην προσπάθεια για την ανάπτυξη του αντιρατσιστικού και του αντιφασιστικού κινήματος. Στηριζόμαστε στην παράδοση του Τρότσκι, στην ανάγκη του ενιαίου μετώπου που έλειψε από το οπλοστάσιο της αριστεράς του μεσοπολέμου στη Γερμανία, μια έλλειψη που οδήγησε στην συντριβή του εργατικού κινήματος και στην τραγωδία του Ολοκαυτώματος.

Γι’ αυτό επιμένουμε ότι αποτελεί προτεραιότητα η μάχη ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό για να μην αντιστραφεί η αριστερόστροφη πορεία της ριζοσπαστικοποίησης της εργατικής τάξης. Μαζί με την εργατική αντίσταση στη «μεταμνημονιακή» περίοδο για να ξηλωθούν οι μνημονιακές περικοπές, η αντιρατσιστική και αντιφασιστική πάλη αποτελούν προτεραιότητα για να κλείσει ο δρόμος στην άνοδο των φασιστών.

Στα συνδικάτα, στις δημοτικές κινήσεις, στις γειτονιές, στα κινήματα αλληλεγγύης θέλουμε να κερδίσουμε όλους στην κοινή δράση για ανοιχτά σύνορα, κατά των ρατσιστικών συμφωνιών της ΕΕ, για τα δικαιώματα των προσφύγων και των μεταναστών και για να φτάσουμε στην ολοκλήρωση της δίκης των νεοναζί της Χρυσής Αυγής με καταδίκη και φυλάκιση. 

Σοσιαλισμός Από τα Κάτω, Ν.130, Σεπτέμβρης-Οκτώβρης 2018