Γιατί το Ισραήλ είναι ρατσιστικό κράτος

Οι υποστηριχτές του Ισραήλ λένε ότι είναι "αντισημιτισμός" να αποκαλείς το Ισραήλ ρατσιστικό. Θέλουν να αποσιωπήσουν τη δίκαιη κατακραυγή του θεσμικού ρατσισμού του ενάντια στους Παλαιστίνιους. Η Σάρα Μπέιτς και ο Τόμας Τένγκελι-Έβανς εξηγούν γιατί το Ισραήλ καταπιέζει τους Παλαιστίνιους - και γιατί ο ρατσισμός είναι σύμφυτος με το κράτος από την ίδρυσή του το 1948.

Τι είναι ο Σιωνισμός;

Ο Σιωνισμός είναι η ιδρυτική ιδεολογία του Ισραήλ. Αναδύθηκε σαν απάντηση στον αντισημιτισμό της Ευρώπης στα τέλη του 19ου αιώνα. 

Στην Τσαρική Ρωσία το καθεστώς χρησιμοποιούσε τους Εβραίους σαν βολικούς αποδιοπομπαίους τράγους. Χιλιάδες Εβραίοι σκοτώθηκαν σε πογκρόμ που υποστηρίζονταν από το κράτος. Οι Σιωνιστές επιχειρηματολογούσαν υπέρ της εγκατάλειψης των χωρών όπου υφίσταντο διώξεις και της εγκαθίδρυσης ενός αποκλειστικά Εβραϊκού κράτους. Αλλά από μόνο του το γεγονός ότι ο Σιωνισμός ήταν απάντηση στην καταπίεση, δεν τον καθιστά κιόλας προοδευτικό.

Η λογική του Σιωνισμού βλέπει τον αντισημιτισμό ως αναπόφευκτο χαρακτηριστικό της κοινωνίας, αντί για κάτι που μπορεί να εξαλειφθεί μέσα από τους κοινούς αγώνες.

Ο Σιωνισμός ήταν μειοψηφικό ρεύμα μεταξύ των Ευρωπαίων Εβραίων. Όμως οι θηριωδίες των Ναζί ανάγκασαν τους Εβραίους να εγκαταλείψουν την Ευρώπη. Εβραίοι πρόσφυγες εκδιώχθηκαν από χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία.

Τότε πολλοί περισσότεροι Εβραίοι πείστηκαν για την αναγκαιότητα ενός αποκλειστικά Εβραϊκού κράτους. Οι Σιωνιστές κατάφεραν να εγκαθιδρύσουν το Ισραήλ μόνο χάρη στη βάρβαρη καταπίεση των Παλαιστινίων και στην υποστήριξη του Δυτικού ιμπεριαλισμού.

Η επιβίωσή του ακόμα εξαρτάται απ' αυτούς τους δύο παράγοντες.

Η ιστορία πάει πίσω στο 1917, όταν ο δεξιός υπουργός εξωτερικών της Βρετανίας Άρθουρ Μπαλφούρ υποστήριξε επίσημα "τη δημιουργία μιας εθνικής εστίας για τον Εβραϊκό λαό" στην Παλαιστίνη. 

Διαδοχικές κυβερνήσεις υποστήριξαν το Ισραήλ - ωστόσο αυτή η στήριξη δεν έχει τίποτα να κάνει με τον αντισημιτισμό, αλλά με την ενίσχυση του ρόλου του Ισραήλ ως ισχυρού συμμάχου στη Μέση Ανατολή.

Πώς δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ;

Το Ισραήλ ιδρύθηκε από εποίκους από την Ευρώπη που έψαχναν τρόπους να κλέψουν την Παλαιστινιακή γη απ' τους κατοίκους της, κάτι που οδήγησε σε έναν αιώνα βαρβαρότητας.

Το Σιωνιστικό όνειρο είναι ένα αποκλειστικά Εβραϊκό κράτος. Οι πρώιμοι Σιωνιστές ιδεολόγοι θεωρούσαν την Παλαιστίνη "δική τους" λόγω της ιστορικής και θρησκευτικής της σημασίας για τον Ιουδαϊσμό. Υποστήριζαν ότι η Παλαιστίνη ήταν "μια γη χωρίς λαό κι ένας λαός χωρίς γη".

Εννοούσαν ότι οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί για αιώνες - οι Παλαιστίνιοι - δεν ανήκαν εκεί.

Ο ΟΗΕ το 1948 είπε το 55% της Παλαιστίνης να δοθεί στους Σιωνιστές εποίκους - αλλά εκείνοι ήθελαν παραπάνω και το πήραν με τη βία.

Μία σημαντική καμπή για την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ ήταν η Νάκμπα, ή Καταστροφή, το 1948.

Ένοπλες ομάδες Σιωνιστών ξερίζωσαν με τη βία τον Αραβικό λαό απ' τα σπίτια του, και πήραν τον έλεγχο της Παλαιστίνης.

Ολόκληρα χωριά και πόλεις κάηκαν και αφανίστηκαν -ήτανε μια εθνοκάθαρση τεράστιας κλίμακας.

Σαν αποτέλεσμα 850.000 Παλαιστίνιοι έγιναν πρόσφυγες.

Η Νάκμπα σήμανε το ξεκίνημα ενός ευρύτερου κύκλου βίας 70 χρόνων απέναντι στους Άραβες Παλαιστίνιους από τους Σιωνιστές εποίκους.

Γιατί το Ισραήλ είναι ρατσιστικό κράτος;

Οι Παλαιστίνιοι ζουν κάτω από διαρκή Ισραηλινή καταπίεση. Ένα τείχος του απαρτχάιντ μήκους εκατοντάδων μιλίων κρατάει τους Παλαιστίνιους στη φυλακή της Δυτικής Όχθης.

Πάνω από 1,5 εκατομμύριο είναι παγιδευμένοι στη Γάζα που είναι κάτι παραπάνω από ανοιχτή φυλακή.

Το Ισραηλινό κράτος ελέγχει τα σύνορα της Γάζας, που γίνονται αντικείμενο σχολαστικών ελέγχων.

Ο αποκλεισμός σημαίνει επίσης ότι η παροχή φαρμάκων πολλές φορές δεν μπορεί να φτάσει σ' αυτούς που την έχουν ανάγκη.

Οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να φύγουν από τη Γάζα. Και οι Ισραηλινές δυνάμεις καταστρέφουν τα χωράφια και τις επιχειρήσεις των Παλαιστινίων, σε μια συντονισμένη προσπάθεια να καταστρέψουν την Παλαιστινιακή οικονομία.

Δεν είναι ατύχημα. Ο ρατσισμός είναι σύμφυτος με το Ισραηλινό κράτος.

Από τη δημιουργία του το Ισραήλ έχει κατοχυρώσει νομικά την περιφρόνηση για τους Παλαιστίνιους Άραβες, γιατί σκοπός του είναι να γίνει ένα αποκλειστικά Εβραϊκό κράτος.

Για παράδειγμα, ένας νόμος επιτρέπει τη χορήγηση ιθαγένειας σε Εβραίους από οποιαδήποτε χώρα του κόσμου, αλλά δεν επιτρέπει στους Παλαιστίνιους πρόσφυγες να επιστρέψουν στην Παλαιστίνη.

Η μεταχείριση των Παλαιστινίων στο Ισραήλ είναι πολίτη δεύτερης κατηγορίας. Αν δείξουν "απείθεια" στο Ισραηλινό κράτος τούς αφαιρείται η ιθαγένεια.

Υφίστανται ακόμη διακρίσεις στην εργασία, τα ποσοστά φτώχειας και αδυναμίας πρόσβασης σε γη και στέγαση είναι πολύ υψηλότερα.

Ο ρατσισμός υπερβαίνει τα όρια του μίσους απέναντι στους Παλαιστίνιους. Οι Αιθίοπες Εβραίοι υφίστανται διακρίσεις και ρατσισμό στους δρόμους. Χιλιάδες Αφρικανοί πρόσφυγες και μετανάστες στο Ισραήλ απειλούνται με επ' αόριστον κράτηση αν δεν εγκαταλείψουν τη χώρα.

Γιατί η λύση του ενός κράτους είναι η μόνη λύση

Η "λύση των δύο κρατών" - με ένα Ισραηλινό κράτος και ένα Παλαιστινιακό κράτος να συνυπάρχουν δίπλα-δίπλα - είναι και αδύνατη και ανεπιθύμητη.

Το 1993 η Συμφωνία του Όσλο υποτίθεται ότι θα εξασφάλιζαν την ύπαρξη ενός Παλαιστινιακού κράτους μέσα από τις ειρηνευτικές συνομιλίες. Ένα κράτος που θα βασίζονταν στις "Κατεχόμενες Περιοχές" - την Ανατολική Ιερουσαλήμ, τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας - που το Ισραήλ άρπαξε το 1967.

Αλλά ολόκληρο το Κράτος του Ισραήλ βασίζεται σε κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη - και ο ρατσισμός τρέχει στις φλέβες του. Η "λύση των δύο κρατών" δεν θα εξασφάλιζε το δικαίωμα των Παλαιστινίων να επιστρέψουν στη γη από την οποία εκδιώχθηκαν το 1948, ούτε θα εξάλειφε το ρατσισμό απέναντι στους Άραβες.

Το Ισραήλ απλά θα επέτρεπε ένα υποταγμένο Παλαιστινιακό κρατίδιο να υπάρχει δίπλα του. Αλλά ακόμα και η βάση για ένα τέτοιο κρατίδιο τείνει να εκλείψει.

Το Ισραήλ συνεχίζει να αρπάζει ό,τι απέμεινε από την Παλαιστινιακή γη στη Δυτική Όχθη μέσω του εποικισμού. Και τώρα ο Τραμπ έχει αναγνωρίσει επίσημα την Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσα του Ισραήλ - κόντρα στη δίκιο των Παλαιστινίων.

Αυτή είναι η λογική του ρατσιστικού, αποικιοκρατικού σχεδίου του Ισραήλ. Η μόνη λύση είναι ένα μόνο κράτος Παλαιστινιακό με ίσα δικαιώματα για Άραβες και Εβραίους.  

Υπάρχει "Εβραϊκό λόμπι";

Οι ΗΠΑ και η Βρετανία υποστηρίζουν με φανατισμό την Ισραηλινή κατοχή της Παλαιστίνης.

Υποστηρίζουν το βομβαρδισμό και την πολιορκία της Λωρίδας της Γάζας. Και κάνουν πως δεν βλέπουν την προσπάθεια του Ισραήλ να αρπάξει όση Παλαιστινιακή γη έχει απομείνει στη Δυτική Όχθη.

Οι ΗΠΑ παρέχουν 2 δις οικονομική βοήθεια στο Ισραήλ κάθε χρόνο - ποσό τεράστιο σε σχέση με αυτά που δίνει σε άλλες χώρες.

Την υποστήριξη της Δύσης στο Ισραήλ κάποιοι από τους υπερασπιστές της Παλαιστίνης την αποδίδουν στην ύπαρξη ενός "Σιωνιστικού λόμπι" που επηρεάζει την εξωτερική πολιτική αυτών των χωρών. Αναφέρονται συγκεκριμένα σε οργανώσεις όπως η Αμερικανο-ισραηλινή Επιτροπή Δημοσίων Υποθέσεων (AIPAC).

Οι δεξιοί ρατσιστές χρησιμοποιούν επίσης τον όρο "Εβραϊκό λόμπι" σαν κωδική ονομασία που εκφράζει τον αντισημιτισμό τους.

Υπάρχει όντως μια ιδιαίτερη σχέση ανάμεσα στις ΗΠΑ και το Ισραήλ, αλλά όταν κανείς την υποβιβάζει στην ύπαρξη ενός "Εβραϊκού λόμπι" ουσιαστικά αναποδογυρίζει την πραγματικότητα.

Η Δύση υποστηρίζει το Ισραήλ γιατί αυτό εξυπηρετεί τα ιμπεριαλιστικά της συμφέροντα.

Το Ισραήλ σύσφιξε τους ιδιαίτερούς του δεσμούς με τις ΗΠΑ μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών του 1967 όταν κέρδισε τους στρατούς των γειτονικών καθεστώτων του Αραβικού εθνικισμού.

Τότε άρπαξε την Ανατολική Ιερουσαλήμ και τη Δυτική Όχθη από την Ιορδανία, τα υψίπεδα του Γκολάν από τη Συρία και τη Λωρίδα της Γάζας και την έρημο του Σινά από την Αίγυπτο.

Αυτό απέδειξε στις ΗΠΑ ότι το Ισραήλ ήταν ένας αξιόπιστος προστάτης των συμφερόντων τους στη Μέση Ανατολή που απειλούνταν από κινήματα ενάντια στον ιμπεριαλισμό.

Από τότε το Ισραήλ είναι το μαντρόσκυλο του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή.

Γιατί οι σοσιαλιστές υποστηρίζουν την Παλαιστινιακή αντίσταση

Οι Παλαιστίνιοι έχουν δικαίωμα να αντιστέκονται στην Ισραηλινή κατοχή με όποια μέσα κι αν επιλέγουν.

Η εθνική απελευθέρωση των Παλαιστινίων θα ήταν ένα χτύπημα για το Δυτικό ιμπεριαλισμό - στη Μέση Ανατολή και παγκόσμια.

Το κέρδισμα των εργατών στις ιμπεριαλιστικές χώρες, όπως η Βρετανία, στην υποστήριξη της Παλαιστίνης αδυνατίζει ακόμη τις εθνικιστικές και ρατσιστικές ιδέες που προωθούνται από την κυρίαρχη τάξη.

Αυτό σημαίνει ότι υποστηρίζουμε τους Παλαιστίνιους χωρίς προϋποθέσεις και ανεξάρτητα από το ποια οργάνωση βρίσκεται στην ηγεσία του κινήματός τους - παρότι επιχειρηματολογούμε υπέρ της σοσιαλιστικής πολιτικής.

Η βασική οργάνωση της αντίστασης στο Ισραήλ είναι από το 2000 η Χαμάς, ένα ισλαμιστικό πολιτικό κόμμα με μια ένοπλη πτέρυγα. Η δεξιά το χρησιμοποιεί αυτό για να λασπολογήσει σε βάρος του Τζέρεμι Κόρμπιν και της αριστεράς ότι είναι απολογητές της "Ισλαμιστικής τρομοκρατίας".

Η Χαμάς αναπτύχθηκε αφού η ηγεσία της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) αποδέχθηκε την ψεύτικη ειρηνευτική διαδικασία και παραιτήθηκε από τη διεκδίκησή της για ένα κράτος. Η Χαμάς και οι Παλαιστίνιοι έχουν κάθε δικαίωμα να συνεχίσουν τον αγώνα ενάντια στην Ισραηλινή κατοχή.

Όμοια, η Χεζμπολάχ στο Λίβανο δεν είναι σοσιαλιστική, αλλά είναι μια εθνικοαπελευθερωτική δύναμη που ανάγκασε το 2006 το Ισραήλ σε μια ήττα που ήταν μεγάλο χαστούκι για τον ιμπεριαλισμό.

Η Παλαιστινιακή αντίσταση αδυνατίζει το Ισραήλ και τρομοκρατεί τα στηρίγματά του, όπως είναι οι ΗΠΑ και η Βρετανία. Παραπάνω από μία φορά η Παλαιστινιακή αντίσταση έδωσε έμπνευση σε εξεγέρσεις και διαμαρτυρίες που απλώθηκαν σε όλη τη Μέση Ανατολή και που μπορούν να ανοίξουν την προοπτική για μια ευρύτερη προοδευτική, ακόμα και την επαναστατική αλλαγή.

Το να μην υποστηρίζουμε την αντίσταση επειδή διαφωνούμε με τις ομάδες που βρίσκονται τώρα στην ηγεσία είναι σαν να ευθυγραμμιζόμαστε με αυτούς που κατηγορούν τους Παλαιστίνιους που αντιστέκονται.