Ιταλία: Ενάντια στη σαπίλα της λιτότητας και του ρατσισμού

την


Στις 4 του Μάρτη η Ιταλία πηγαίνει στις κάλπες και το πολιτικό σκηνικό μυρίζει σαπίλα. Σε αυτή τη σαπίλα ήρθε να δώσει πρόσωπο ο Λούκα Τραΐνι, ένας φασίστας που στις 3 Φλεβάρη πήρε ένα όπλο και άρχισε να κυνηγάει και να πυροβολεί επί δύο ώρες μετανάστες στη Ματσεράτα, μια πόλη κοντά στην Ανκόνα. Κατάφερε να τραυματίσει πέντε άντρες και μια γυναίκα. Εκτός από άλλα όπλα, στο σπίτι του βρέθηκε φασιστικό υλικό και ο “Αγώνας” του Χίτλερ. 

Ο φασίστας δηλώνει αμετανόητος και δικαιωμένος και δεν είναι παράξενο. Η ιταλική πολιτική σκηνή τού είχε ανοίξει το δρόμο. Η πρώτη δήλωση του Μπερλουσκόνι μετά το έγκλημα ήταν ότι αν εκλεγεί πρωθυπουργός θα απελάσει 600 χιλιάδες μετανάστες και θα αφήσει μόνο 30 χιλιάδες νόμιμους. 

Η δεξιά και οι διάφορες πτέρυγες της ακροδεξιάς έτρεξαν για το ποιος θα πρωτοαγκαλιάσει πολιτικά τον πιστολέρο φασίστα, φυσικά “καταδικάζοντας” το περιστατικό αλλά τονίζοντας ότι η αιτία είναι η παράνομη μετανάστευση. Υποτίθεται ότι ο Τραΐνι άρχισε να πυροβολεί επειδή εξοργίστηκε από τη δολοφονία μιας λευκής γυναίκας για την οποία η αστυνομία κατηγορεί κάποιους Νιγηριανούς μετανάστες. 

Ο απροκάλυπτος ρατσισμός είναι η βρόμικη κουρτίνα πίσω από την οποία θέλει να κρύψει την κρίση του ο ιταλικός καπιταλισμός. Και από κοντά η Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν έχει πάτο στο τι καταπίνει πλέον ως “κανονικότητα”, όχι μόνο στην Αυστρία αλλά στην Ιταλία πλέον, την 3η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης. 

Η υποτιθέμενη μάχη ενάντια στον “λαϊκισμό” που στην Ιταλία παίρνει τη μορφή του “Κινήματος 5 Αστέρων” (Κ5Α) οδηγεί την ευρωπαϊκή ηγεσία να παρουσιάζει τον Μπερλουσκόνι ως τη μόνη ελπίδα πιθανής σταθερότητας μετά τις εκλογές. Και ο Μπερλουσκόνι δεν πηγαίνει μόνος του, πηγαίνει πακέτο με τους φασίστες κάθε λογής. Το κόμμα του, η Φόρτσα Ιτάλια πηγαίνει στις εκλογές σε συμμαχία με τη Λίγκα του ιταλικού Βορρά που από αυτονομιστικό έχει μετατραπεί σε αντιμεταναστευτικό κόμμα, αλλά και με τους ανοιχτούς κληρονόμους του Μουσολίνι, τους “Αδελφούς της Ιταλίας”. 

Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, η Ιταλία ήταν ένα παράδειγμα για το πώς οι φασίστες “σοβαρεύουν” και φοράνε γραβάτες. Η “Εθνική Συμμαχία” του Φίνι ήταν τα παιδιά του Μουσολίνι που τελικά έσβησαν τα παλιά φασιστικά σύμβολα και έγιναν υπουργοί του Μπερλουσκόνι. Τώρα εξελίσσεται η αντίστροφη πορεία. Η Τζόρτζα Μελόνι δηλώνει ότι επιστρέφει τους “Αδελφούς της Ιταλίας” στις ρίζες τους και οι λόγοι του Ματέο Σαλβίνι, της Λίγκας, δεν διαφέρουν πολύ από τις κραυγές του Μιχαλολιάκου. 

Δημοσκοπήσεις


Όλες οι δημοσκοπήσεις δίνουν ως πρώτο κόμμα και με διαφορά το Κ5Α. Όμως οι φασίστες αναμένεται να εξασφαλίσουν στη συμμαχία του Μπερλουσκόνι περισσότερες έδρες. Το να προβάλλει κανείς την προοπτική των φασιστών στην εξουσία ως άμυνα απέναντι στο λαϊκισμό και την αστάθεια εκτός από σαπίλα φανερώνει απόγνωση. Από τις τελευταίες εκλογές του 2013, η Ιταλία είχε τρεις πρωθυπουργούς (Λέτα, Ρέντσι, Τζεντιλόνι) αλλά κανένας από αυτούς δεν ήταν υποψήφιος στις κάλπες και δεν είχε εκλεγεί από το λαό. 

Ο Λέτα είχε διαδεχθεί τον Μόντι, ο οποίος επίσης είχε κάτσει ενάμισυ χρόνο στην καρέκλα του πρωθυπουργού διορισμένος. Έφτασε τώρα η ώρα να γίνουν εκλογές, αν και το πολιτικό σύστημα ίσως θα προτιμούσε να συνεχίσει να διορίζει πρωθυπουργούς χωρίς εκλογές. Πέρασαν μετά από πολλές αντιπαραθέσεις κι έναν εκλογικό νόμο που επειδή λειτουργεί πλειοψηφικά και αντιδημοκρατικά ήλπιζαν ότι θα τους έλυνε το πρόβλημα, αλλά το αποτέλεσμα ήταν πάλι τζίφος. Η υποτιθέμενη μετριοπαθής πρόταση μετά τις εκλογές θα είναι μια συμμαχία μεταξύ του Δημοκρατικού Κόμματος (της κεντροαριστεράς) και του Μπερλουσκόνι, με άλλον έναν δοτό πρωθυπουργό. 

Με δυο λόγια συνέχεια στο πολύ “επιτυχημένο” μοντέλο που έφερε την Ιταλία ως εδώ. Ήδη, η κεντροαριστερά πάει διασπασμένη στις εκλογές, με την υποψηφιότητα “Ελεύθεροι και Ίσοι” να επιχειρεί να εκφράσει τις φωνές που δεν ακολούθησαν την ανοιχτή πορεία του Ρέντσι προς τα δεξιά. Την πραγματική απάντηση στις φασιστικές προκλήσεις την έδωσαν οι δρόμοι το περασμένο Σάββατο. Αντιφασίστες/τριες και αντιρατσιστές/τριες βγήκαν σε διαδηλώσεις σε ολόκληρη τη χώρα. 

Πρώτα απ’ όλα στην ίδια τη Ματσεράτα όπου πάνω από 20 χιλιάδες κόσμος δήλωσε την αλληλεγγύη του στους μετανάστες και παρόντες στη μάχη ενάντια στο ρατσισμό που θα ενταθεί μετά τις εκλογές. Αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές οργανώσεις, οι σύνδεσμοι των παρτιζάνων και των αντιφασιστών του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, η Αριστερά, έδωσαν μια δύσκολη μάχη σε πλατείες και δρόμους από το Παλέρμο της Σικελίας ως το Μιλάνο στο Βορρά. Τα ΜΜΕ είχαν ήδη βγει σε μια καμπάνια ενάντια στα “δύο άκρα” που απειλούσαν την ηρεμία. Οι φασίστες της “Κάζα Πάουντ” με την κάλυψη των πιο επίσημων φωνών της δεξιάς είχαν ήδη απειλήσει ότι θα βγουν σε αντιδιαδηλώσεις. 

Τελικά στις περισσότερες περιπτώσεις ούτε καν εμφανίστηκαν και οι δρόμοι ήταν στα χέρια του αντιφασιστικού κινήματος. Η Αριστερά προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί αξιοποιώντας τις εκλογές. Η συμμαχία “Εξουσία στο λαό” συνενώνει κοινωνικά κινήματα με τις δυνάμεις που απέμειναν από την Κομμουνιστική Επανίδρυση μετά το φιάσκο της συμμετοχής στην κυβέρνηση Πρόντι αλλα και τις φρούδες ελπίδες της άκριτης υποστήριξης στο ΣΥΡΙΖΑ. 

Το παρελθόν είναι σημαντικό, αλλά ακόμη πιο σημαντικό είναι το μέλλον -και το μήνυμα που έστειλαν οι δρόμοι το περασμένο Σάββατο δείχνει το δρόμο.


 
εργατική αλληλεγγύη

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου