Η δεξιά κινητοποιείται στη Βενεζουέλα καθώς ο αριστερός πρόεδρος έρχεται αντιμέτωπος με τις συνέπειες της κρίσης
Dave Sewell, Socialist Worker,
International, Tue 9 May 2017, 14:23 BST, Issue No. 2553
Για δεύτερη φορά τα τελευταία τρία χρόνια μαζικές, βίαιες διαμαρτυρίες της δεξιάς έχουν προκαλέσει πολιτική κρίση στη Βενεζουέλα.
Τουλάχιστον 29 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους. Ο πρόεδρος Νικολάς Μαδούρο, διάδοχος του Ούγκο Τσάβες, απαντά με το σχέδιο αναθεώρησης του Συντάγματος, την ώρα που η παλιά εκδικητική ελίτ και οι ιμπεριαλιστές υποστηριχτές της προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το οικονομικό χάος.
Ο πληθωρισμός έχει σκαρφαλώσει και το εθνικό χρέος εκτινάσσεται προς τη χρεοκοπία.
Για τους απλούς απλούς ανθρώπους αυτό σημαίνει σοβαρές ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης.
Όμως η δεξιά αντιπολίτευση μπορεί να κάνει τα πράγματα μόνο χειρότερα. Στις διαδηλώσεις τους στήνουν οδοφράγματα, κάνουν εμπρησμούς, καταστρέφουν δημόσια κτίρια, φτάνουν ακόμα και σε δολοφονίες υποστηριχτών της κυβέρνησης.
Οι ηγέτες της δεξιάς είναι πολιτικοί επίγονοι των ενορχηστρωτών του αποτυχημένου πραξικοπήματος ενάντια στον Τσάβες το 2002 και της σφαγής του Καρακάσο το 1989.
Ο δεξιός Βενεζουαλανός δημοσιογράφος Ούγκο Πριέτο έκανε μια νύξη σχετικά με την ατζέντα τους στην εφημερίδα New York Times. Έγραψε ότι "η εναλλακτική θα ήταν μία στρατιωτική επέμβαση για την εγκατάσταση μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας".
Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ σκοπεύει να επιβάλει ένα ευρύ φάσμα κυρώσεων στην οικονομία της Βενεζουέλας. Οι ΗΠΑ προς το παρόν έχουν επιβάλει κυρώσεις σε κάποιους μεμονωμένους Βενεζουαλανούς πολιτικούς και επιχειρήσεις.
Οι κυρώσεις θα φέρουν μεγαλύτερη επιδείνωση στις ζωές των απλών Βενεζουελανών. Και θα στρώσουν το δρόμο στην αναβίωση της Αμερικάνικης κυριαρχίας που κάποτε κατείχε μέσω πελατειακών δικτατορικών καθεστώτων.
Υπήρξαν και μεγάλες κινητοποιήσεις υποστήριξης της κυβέρνησης. Αλλά παράλληλα είχαμε την εμφάνιση κινητοποιήσεων υπέρ της δεξιάς αντιπολίτευσης στις φτωχότερες περιοχές, που ο Τσάβες έλεγχε παραδοσιακά.
Η δεξιά και οι Αμερικανοί σύμμαχοί της είναι εχθροί των απλών ανθρώπων όλου του πλανήτη. Αλλά ο Μαδούρο δεν έχει ουσιαστικές απαντήσεις απέναντι στην κρίση.
Η 60% αύξηση του βασικού μισθού που ανακοινώθηκε την πρωτομαγιά φαίνεται εντυπωσιακή, αλλά είναι μικρή μπροστά στον πληθωρισμό και τη μαύρη αγορά.
Η κύρια στρατηγική του ήταν να ρίξει περισσότερο βάρος στο στρατό και την καταστολή. Κατέβασε το στρατό στους δρόμους, προχώρησε σε αυθαίρετες φυλακίσεις χωρίς δίκες και προσέλαβε παραστρατιωτικές τρομοκρατικές ομάδες.
Ο Μαδούρο ανακοίνωσε την πραγματοποίηση Συντακτικής Συνέλευσης για αναθεώρηση του Συντάγματος.
Αυτό είναι το τελευταίο χαρτί νομιμότητας που του απομένει να παίξει μετά την κατάκτηση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας από τη δεξιά.
Ο Μαδούρο έχει δηλώσει ότι η Συνέλευση "θα αποτελεί από εργάτες" με τα περισσότερα από τα μισά μέλη της να είναι εκλεγμένα από "την εργατική τάξη". Αλλά είναι πιθανό να σχεδιαστεί μ' έναν τρόπο που να κυριαρχείται από τους οπαδούς του, κάτι που αναμένεται να του δώσει περισσότερη εξουσία.
Πολλά από τα διεθνή μέσα ανακοίνωσαν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Βενεζουέλα με χαρά -γιατί είναι, λένε, μια "απόδειξη" ότι ο σοσιαλισμός δεν περπατάει.
Συντάκτες σε σάιτ όπως το Conservative Home προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν την υποστήριξη του Κόρμπιν στον Τσάβες για να επιτεθούνε στους Εργατικούς.
Αλλά κάτω από τον Τσάβες και το Μαδούρο, η οικονομία της Βενεζουέλας εξακολουθούσε να κυριαρχείται από τους καπιταλιστικούς ανταγωνισμούς και το χάος της αγοράς -και ιδιαίτερα της διεθνούς αγοράς πετρελαίου. Αυτό σήμαινε ότι συνεργάστηκαν με το κεφάλαιο και απογοήτευσαν τους ίδιους τους υποστηριχτές τους.
Το πρόβλημα στη Βενεζουέλα δεν είναι ο πολύς σοσιαλισμός -αλλά ο πολύ λίγος.
Για τους απλούς απλούς ανθρώπους αυτό σημαίνει σοβαρές ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης.
Όμως η δεξιά αντιπολίτευση μπορεί να κάνει τα πράγματα μόνο χειρότερα. Στις διαδηλώσεις τους στήνουν οδοφράγματα, κάνουν εμπρησμούς, καταστρέφουν δημόσια κτίρια, φτάνουν ακόμα και σε δολοφονίες υποστηριχτών της κυβέρνησης.
Οι ηγέτες της δεξιάς είναι πολιτικοί επίγονοι των ενορχηστρωτών του αποτυχημένου πραξικοπήματος ενάντια στον Τσάβες το 2002 και της σφαγής του Καρακάσο το 1989.
Ο δεξιός Βενεζουαλανός δημοσιογράφος Ούγκο Πριέτο έκανε μια νύξη σχετικά με την ατζέντα τους στην εφημερίδα New York Times. Έγραψε ότι "η εναλλακτική θα ήταν μία στρατιωτική επέμβαση για την εγκατάσταση μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας".
Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ σκοπεύει να επιβάλει ένα ευρύ φάσμα κυρώσεων στην οικονομία της Βενεζουέλας. Οι ΗΠΑ προς το παρόν έχουν επιβάλει κυρώσεις σε κάποιους μεμονωμένους Βενεζουαλανούς πολιτικούς και επιχειρήσεις.
Οι κυρώσεις θα φέρουν μεγαλύτερη επιδείνωση στις ζωές των απλών Βενεζουελανών. Και θα στρώσουν το δρόμο στην αναβίωση της Αμερικάνικης κυριαρχίας που κάποτε κατείχε μέσω πελατειακών δικτατορικών καθεστώτων.
Κινητοποιήσεις
Υπήρξαν και μεγάλες κινητοποιήσεις υποστήριξης της κυβέρνησης. Αλλά παράλληλα είχαμε την εμφάνιση κινητοποιήσεων υπέρ της δεξιάς αντιπολίτευσης στις φτωχότερες περιοχές, που ο Τσάβες έλεγχε παραδοσιακά.
Η δεξιά και οι Αμερικανοί σύμμαχοί της είναι εχθροί των απλών ανθρώπων όλου του πλανήτη. Αλλά ο Μαδούρο δεν έχει ουσιαστικές απαντήσεις απέναντι στην κρίση.
Η 60% αύξηση του βασικού μισθού που ανακοινώθηκε την πρωτομαγιά φαίνεται εντυπωσιακή, αλλά είναι μικρή μπροστά στον πληθωρισμό και τη μαύρη αγορά.
Η κύρια στρατηγική του ήταν να ρίξει περισσότερο βάρος στο στρατό και την καταστολή. Κατέβασε το στρατό στους δρόμους, προχώρησε σε αυθαίρετες φυλακίσεις χωρίς δίκες και προσέλαβε παραστρατιωτικές τρομοκρατικές ομάδες.
Ο Μαδούρο ανακοίνωσε την πραγματοποίηση Συντακτικής Συνέλευσης για αναθεώρηση του Συντάγματος.
Αυτό είναι το τελευταίο χαρτί νομιμότητας που του απομένει να παίξει μετά την κατάκτηση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας από τη δεξιά.
Ο Μαδούρο έχει δηλώσει ότι η Συνέλευση "θα αποτελεί από εργάτες" με τα περισσότερα από τα μισά μέλη της να είναι εκλεγμένα από "την εργατική τάξη". Αλλά είναι πιθανό να σχεδιαστεί μ' έναν τρόπο που να κυριαρχείται από τους οπαδούς του, κάτι που αναμένεται να του δώσει περισσότερη εξουσία.
Πολλά από τα διεθνή μέσα ανακοίνωσαν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Βενεζουέλα με χαρά -γιατί είναι, λένε, μια "απόδειξη" ότι ο σοσιαλισμός δεν περπατάει.
Συντάκτες σε σάιτ όπως το Conservative Home προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν την υποστήριξη του Κόρμπιν στον Τσάβες για να επιτεθούνε στους Εργατικούς.
Αλλά κάτω από τον Τσάβες και το Μαδούρο, η οικονομία της Βενεζουέλας εξακολουθούσε να κυριαρχείται από τους καπιταλιστικούς ανταγωνισμούς και το χάος της αγοράς -και ιδιαίτερα της διεθνούς αγοράς πετρελαίου. Αυτό σήμαινε ότι συνεργάστηκαν με το κεφάλαιο και απογοήτευσαν τους ίδιους τους υποστηριχτές τους.
Το πρόβλημα στη Βενεζουέλα δεν είναι ο πολύς σοσιαλισμός -αλλά ο πολύ λίγος.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου