Είστε Νεκροί

ΣΕΣΑΡ ΒΑΓΙΕΧΟ                                         

                                            

       

TRILCE

LXXV  

Είστε νεκροί.      

     Τι παράξενος τρόπος για να 'στε νεκροί. Άλλοι θα πουν ότι δεν είστε. Γιατί, στ' αλήθεια, είστε νεκροί.
     Πλέετε τιποτένια πίσω από μια μεμβράνη που, εκκρεμής απ' το ζενίθ στο ναδίρ, πάει κι έρχεται από λυκόφως σε λυκόφως, τρέμετε πίσω από το ζωντανό ηχείο μιας πληγής που δεν είναι δική σας. Σας λέω, λοιπόν, πως η ζωή είναι καθρέφτης, κι εσείς το πρόσωπό της, ο θάνατος.       

     Όπως το κύμα τραβιέται, κι όπως ξανάρχεται το κύμα, τέτοια κι η ατιμωρησία του νεκρού. Μόν' όταν τα νερά ξεσπάσουν στις αντιμέτωπες ακτές, και διπλωθούν και διπλωθούν, τότε θ' αλλάξετε όψη για να πιστεύεστε νεκροί, την έκτη διαισθανόμενοι χορδή που πια δεν σας ανήκει.      

     Είστε νεκροί, δε βρίσκεστε στο παρελθόν, δε ζήσατε ποτέ. Άλλοι θα πουν πως τώρα δεν υπάρχετε, ότι υπήρξατε σ' άλλους καιρούς. Γιατί, στ' αλήθεια είστε κουφάρια μιας ζωής που ποτέ δεν υπήρξε. Θλιβερό ριζικό. Ποτέ να μην υπήρξατε, παρά νεκροί από πάντα. Ίδια με φύλλο ξεραμένο, που δεν υπήρξε πράσινο ποτέ του. Ορφανεμένοι των ορφανεμένων.      

     Και μολαταύτα, οι νεκροί δεν υπάρχουν, δεν γίνεται να είναι τα κουφάρια μιας ζωής που ακόμα δεν έζησαν. Ήσαν πάντα νεκροί από ζωή. 

     Είστε νεκροί.

                                 

Το πρωτότυπο