Κώστας Τορπουζίδης*, EΦΗΜΕΡΙΔΑ THESSNEWS, ΤΕΤΑΡΤΗ, 15 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017
Στις 31 Δεκεμβρίου 2016, ο πολιτικός συντάκτης των Financial Times Τόνυ
Μπάρμπερ έγραψε ένα άρθρο με τον εύγλωττο τίτλο «Σε όλη την Ευρώπη οι
ακροδεξιοί τραβάνε τους μετριοπαθείς προς τα δεξιά».
Σύμφωνα με τον Μπάρνερ, «ένα μεγάλο κομμάτι από την ευρωπαϊκή
κεντροδεξιά έχει πρόθεση να αντιμετωπίσει την πρόκληση από τα δεξιά της,
με το να υιοθετήσει πολιτικές που ακολουθούν τις επιλογές της
ακροδεξιάς: για το Ισλάμ, για τους μετανάστες, για την εθνική ταυτότητα,
και απόψεις για την Ε.Ε. Η κεντροδεξιά απομακρύνεται από το Κέντρο και
πηγαίνει δεξιότερα». Αυτές τις μέρες, οι εκτιμήσεις του επιβεβαιώνονται,
καθώς η κεντροδεξιά κυβέρνηση της Ολλανδίας απαγόρευσε την επίσκεψη του
υπουργού εξωτερικών της Τουρκίας Αχμετ Τσαβούσογλου κάτω από τις
πιέσεις που δέχεται από τον Γκερτ Βίλντερς, τον επικεφαλής της
ακροδεξιάς που διεκδικεί να βγει πρώτο κόμμα με σύνθημα «έξω οι
μουσουλμάνοι».
Ο ρατσισμός υπήρξε το εισιτήριο για το πέρασμα μιας σειράς φασιστικών
κομμάτων από το ακροδεξιό περιθώριο στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό. Οι
μουσουλμάνοι πολίτες της Ευρώπης, αλλά και οι μετανάστες και οι
πρόσφυγες που έφτασαν από τις ισλαμικές χώρες ιδιαίτερα την τελευταία
δεκαετία εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών πολέμων, έχουν μπει στο στόχαστρο.
Αποφασιστικό ρόλο έπαιξε ο θεσμικός ρατσισμός σε βάρος τους, ιδίως από
τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε να ορθώσει τείχη. Αυτό που
κατόρθωσαν τα φασιστικά κόμματα είναι να νομιμοποιηθούν ως οι πιο
αποφασιστικές φωνές ενάντια στα “προβλήματα” που φέρνουν οι πρόσφυγες
και οι μετανάστες μέσα σε ένα γενικευμένο κλίμα ρατσισμού που εξέθρεψαν η
ίδια η ΕΕ, οι κυβερνήσεις της και τα κεντροδεξιά και κεντροαριστερά
κόμματα που βρέθηκαν στην εξουσία.
Η ισλαμοφοβία έχει μετατραπεί πλέον σε συστατικό στοιχείο της
στρατηγικής της Άκρας Δεξιάς, καθώς της προσφέρει μια επιχειρηματολογία
που εισχωρεί σε προοδευτικά ακροατήρια, επικαλούμενη την προστασία των
γυναικών, τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και τη θρησκευτική
ανεκτικότητα. Έτσι, ο παλιομοδίτικος – αν και πια “εκσυγχρονισμένος” –
φασισμός των Λεπέν κατέληξε να κρύβει τον αντισημιτισμό του πίσω από την
πιο μοντέρνα εκδοχή του ισλαμοφοβικού ρατσισμού του Βίλντερς.
Αν προσπεράσουμε τα ιδεολογήματα που επιμένουν να παρουσιάζουν την
Ευρώπη ως το «κοινό σπίτι των λαών», στην πραγματικότητα η ισλαμοφοβία
παίζει σήμερα το ρόλο του συνεκτικού ιστού για την ευρωπαϊκή ενοποίηση
που έπαιζε επί Ψυχρού Πολέμου η αντιπαράθεση με το Ανατολικό μπλοκ.
Μια σύγχρονη απάντηση στον κίνδυνο της Άκρας δεξιάς και το ισλαμοφοβικό
«κυνήγι μαγισσών» θα πρέπει καταρχήν να σηκώνει το γάντι απέναντι στα
ψέματα των κυβερνήσεων και των φασιστών. Δεν πρέπει να αφήσουμε
περιθώριο να στοχοποιούνται οι μετανάστες και οι πρόσφυγες για τη
φτώχεια που προκαλεί η καπιταλιστική κρίση.
Ταυτόχρονα, το αντιφασιστικό κίνημα έχει το καθήκον να αμφισβητεί την
πολιτική νομιμοποίηση των φασιστικών κομμάτων και τη δυνατότητά τους να
σπέρνουν το μίσος από τις γειτονιές μέχρι τα κοινοβούλια. Η δίκη της
Χρυσής Αυγής και η προσπάθεια να καταδικαστούν οι νεοναζί ως εγκληματική
οργάνωση, είναι ένας σημαντικός σταθμός σ’ αυτήν την προσπάθεια.
Η οικοδόμηση ενός τέτοιου κινήματος πρέπει επίσης να συντονιστεί
διεθνώς. Η εναλλακτική βρίσκεται στις μαζικές κινητοποιήσεις που
απλώθηκαν πλατιά από την αρχή της χρονιάς: τις πορείες των γυναικών στις
ΗΠΑ που «υποδέχθηκαν» την ορκωμοσία του Τραμπ, τις διαδηλώσεις ενάντια
στον αποκλεισμό των Μουσουλμάνων που επιχείρησε να επιβάλει ο νέος
αμερικανός Πρόεδρος, τη μαχητική απάντηση στο Παρίσι ενάντια στη βάρβαρη
επίθεση της αστυνομίας στο νεολαίο εργάτη Τεό.
Η απόφαση για μια διεθνή μέρα δράσης στις 18 Μαρτίου 2017 αποτελεί
πρώτης τάξης ευκαιρία για χιλιάδες εργαζόμενους και νεολαίους να
διαδηλώσουν ταυτόχρονα σε όλη την Ευρώπη την αντίθεσή τους στη φασιστική
απειλή και τον αναδυόμενο ακροδεξιό εξτρεμισμό. Ειδικά στην Ελλάδα, ένα
χρόνο μετά την υπογραφή της απάνθρωπης και ντροπιαστικής συμφωνίας της
ΕΕ με την Τουρκία, έχουμε κάθε λόγο να πούμε ένα ηχηρό ΟΧΙ στην Ευρώπη
των φραχτών. Τα συλλαλητήρια που οργανώνει μια πλατιά συμμαχία
συνδικάτων μαζί με οργανώσεις αλληλέγγυων κινήσεων στέκονται απέναντι
στις κυβερνήσεις και τους μηχανισμούς καταστολής της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Έρχονται μετά από ένα χρόνο που σημαδεύτηκε από ένα εντυπωσιακό κίνημα
αλληλεγγύης.
Τα αιτήματα των προσφύγων για αξιοπρεπή στέγαση και σίτιση μέσα στις
πόλεις, για περίθαλψή και εκπαίδευση για τα παιδιά αγκαλιάστηκαν από τη
μεγάλη πλειοψηφία των εργαζόμενων και της νεολαίας. Αυτό το κίνημα
κατόρθωσε με συγκεντρώσεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας και κινητοποίηση
των ίδιων εργαζόμενων στην ΕΡΤ να σταματήσει την προβολή των δολοφόνων
οπαδών του Χίτλερ από τη δημόσια τηλεόραση.
Η Αριστερά που συγκρούεται με τον κυνικό «ρεαλισμό» της κυβέρνησης
ΣΥΡΙΖΑ έχει κάθε λόγο να στηρίξει πολιτικά και να οργανώσει αυτήν την
προσπάθεια. Ο αγώνας των προσφύγων για ανοιχτά σύνορα μαζί με την
απαίτηση τους για ελεύθερη και αξιοπρεπή ζωή μας δίνει την ευκαιρία να
μετατρέψουμε την προσφυγική κρίση από εργαλείο εκφοβισμού και καταστολής
σε ένα ακόμη καυτό πεδίο σύγκρουσης μαζί με αυτό της ατελείωτης
λιτότητας.
Μ’ αυτόν τον τρόπο, σε συνδυασμό με τη συνεχή κινητοποίηση για την
καταδίκη των νεοναζί της ΧΑ για τα εγκλήματά τους, θα αποκλείσουμε κάθε
περιθώριο στην ακροδεξιά να στήσει εκστρατείες ισλαμοφοβικού μίσους. Γι’
αυτό και το μέγεθος του συλλαλητηρίου που οργανώνεται στη Θεσσαλονίκη
στις 18 Μάρτη στις 12 το μεσημέρι στο άγαλμα Βενιζέλου σε συντονισμό με
όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες μετράει!
*Ο Κώστας Τορπουζίδης είναι ο συντονιστής ΚΕΕΡΦΑ Θεσσαλονίκης
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου