Έχει το "βαθύ κράτος" στραφεί ενάντια στον Ντόναλντ Τραμπ;

Alex Callinicos, Has the ‘deep state’ turned on Donald Trump?, Socialist Worker, Tue 21 Feb 2017, Issue No. 2542 

Ένα εντυπωσιακό χαρακτηριστικό της σύγχρονης πολιτικής είναι οι έντονες διαμάχες στο εσωτερικό των κυρίαρχων τάξεων με την κάθε πλευρά να κολλάει στην άλλη τη ρετσινιά του ψεύτη.

Το βλέπουμε στη Βρετανία όπου ο φημισμένος πρωταθλητής της αλήθειας Τόνι Μπλερ αναδεικνύεται σε αυτόκλητο ηγέτη της οπισθοφυλακής των "Μένουμε Ευρώπη".

Το ίδιο μοντέλο κυριαρχεί στις όλο και πιο συχνές διενέξεις ανάμεσα στον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ και σε μεγάλα τμήματα της κυρίαρχης τάξης των ΗΠΑ. Η σημασία του εξαναγκασμού σε παραίτηση του για πολύ μικρό διάστημα νέου προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας Μάικ Φλιν, είναι ότι αποτελεί το αποτέλεσμα της παρακολούθησης και των διαρροών από την Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας (NSA) και το FBI.

Τουλάχιστον εννιά υπάλληλοι μυστικών υπηρεσιών βοήθησαν την εφημερίδα Washington Post να προβεί στην αποκάλυψη της επικοινωνίας του Φλιν με Ρώσους αξιωματούχους.

Ο Τραμπ έχει δίκιο όταν λέει ότι η "κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών" του την έχει φυλαγμένη. Τις τελευταίες μέρες και η υπερ-καθεστωτική εφημερίδα New York Times και το αριστερό περιοδικό Jacobin είχαν άρθρα για το "βαθύ κράτος".

Αυτή η ιδέα χρησιμοποιήθηκε αρχικά στην Τουρκία για να περιγράψει ένα μυστικό δίκτυο με κέντρο το στρατό που ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις για δεκαετίες.

Μόνο που το Αμερικάνικο βαθύ κράτος δεν είναι και τόσο μυστικό. Ο Μάικλ Γκλένον δημοσίευσε πρόσφατα ένα βιβλίο για τη "διπλή κυβέρνηση". Το βιβλίο πραγματεύεται ότι τα υποτιθέμενα "μαξιλάρια" του Συντάγματος των ΗΠΑ -ο πρόεδρος, το κογκρέσο και το ανώτατο δικαστήριο- περιορίζονται σε "διακοσμητικό" ρόλο.

Η "πραγματική" κυβέρνηση βρίσκεται στα χέρια αυτού που ο Γκλένον αποκαλεί "δίκτυο Τρούμαν" -επειδή το κέντρο του βρίσκεται στους εγκαθιδρυμένους από τον πρόεδρο Χάρι Τρούμαν στα τέλη της δεκαετίας του 1940 θεσμούς εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ.

Ο Γκλένον υποτιμά το ρόλο της προεδρίας και των ανώτατων μελών της γερουσίας και του κογκρέσου στη σύνδεση και τη νομιμοποίηση που παρέχουν στο Πεντάγωνο, τη CIA και το υπόλοιπο κράτος εθνικής ασφάλειας.

Αναμφίβολα όμως υπάρχει μια γραφειοκρατία που η καριέρα της περιστρέφεται γύρω από πανεπιστήμια, επιχειρήσεις και αυτούς του θεσμούς καθώς και άλλες υπηρεσίες κλειδιά. Η επιτομή αυτών των διευθυντών του Αμερικανικού κράτους είναι ο εγκληματίας πολέμου Χένρι Κίσινγκερ και ο Άλαν Γκρίνσπαν, ο επί μακρόν διευθυντής της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ.

Εξοργισμένοι

Η Ρεπουμπλικανική πτέρυγα αυτής της γραφειοκρατίας εξεγέρθηκε ενάντια στην υποψηφιότητα του Τραμπ. Ήταν εξοργισμένη με την εχθρότητά του απέναντι σε θεσμούς όπως το ΝΑΤΟ, που εξυπηρετεί περίφημα τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Ήταν επίσης εξαγριωμένη με τον προστατευτισμό του -"Αγοράστε Αμερικάνικα και προσλάβετε Αμερικάνικα"- όπως είπε ο Τραμπ το περασμένο Σάββατο στη Φλόριντα.

Ο Τραμπ προσπάθησε να εντάξει πολλά στελέχη αυτής της γραφειοκρατίας στη διοίκησή του για να της προσδώσει αξιοπιστία απέναντι στην άρχουσα τάξη σαν σύνολο, χωρίς να χρειαστεί να σπάσει τους δεσμούς με τους ρατσιστές, εθνικιστές υποστηριχτές του.

Ο κύριος εκφραστής των τελευταίων στο Λευκό Οίκο είναι ο Στηβ Μπάνον που έχει κάνει πολύ σαφή την επιθυμία για ρήξη με τη φιλελεύθερη καπιταλιστική παγκόσμια τάξη.

Όπως έλεγε και ο στρατηγός της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων των ΗΠΑ την περασμένη βδομάδα η Αμερικάνικη "κυβέρνηση συνεχίζει να βρίσκεται σε απίστευτη αναστάτωση".

Ο αντιπρόεδρος Μάικ Πενς διαβεβαίωσε στις άρχουσες τάξεις της Ευρώπης για την υποστήριξη του ΝΑΤΟ από τις ΗΠΑ στη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια το περασμένο Σάββατο. Αλλά λίγες ώρες αργότερα, ο Τραμπ επανέλαβε τις προηγούμενες επιθέσεις του στους Ευρωπαίους ότι δεν ξοδεύουν αρκετά στους εξοπλισμούς και τα παράπονά του ότι "δίνουμε μάχες που δεν μας βοηθάνε πια. Δίνουμε μάχες στις οποίες άλλοι λαοί δεν αντιμετωπίζουν δίκαια".

Άρα η παραίτηση του Φλιν δεν προβλέπεται να είναι το τελευταίο εμπόδιο που βάζει στον Τραμπ το δίκτυο Τρούμαν.

Σημαίνει αυτό ότι η άρχουσα τάξη στο σύνολό της έχει στραφεί ενάντια στον Τραμπ; Η Washington Post παραθέτει τα λόγια ενός ιστορικού επιχειρήσεων για να δείξει ότι "δεν υπάρχει τίποτα, σε κλίμακα ή ταχύτητα, που να μπορεί να συγκριθεί με την απάντηση των εταιριών στην απαγόρευση εισόδου από τον Τραμπ". Οι τιμές  στο χρηματιστήριο έπιασαν ιστορικά υψηλά την περασμένη βδομάδα και μόνο με την προσδοκία ότι ο Τραμπ θα δώσει στις Αμερικάνικες επιχειρήσεις έναν αέρα φοροαπαλλαγών και "απελευθέρωσης".

Συνεπώς, η προεδρία του Τραμπ κρίνεται ακόμα. Άλλοι τρόποι θα χρησιμοποιηθούν για την πειθάρχηση του νέου προέδρου και την ευθυγράμμιση της διοίκησής του. Αλλά αν κρίνουμε από τα γεγονότα της τελευταίας βδομάδας και κάτι, δεν καταλαβαίνει τίποτα.

Το καράβι των ΗΠΑ πλέει ακυβέρνητο σε φουρτουνιασμένες θάλασσες.