Για έκτη συνεχή βδομάδα συνεχίστηκαν στην Νότιο Κορέα τα ογκώδη
συλλαλητήρια που κάθε Σάββατο απαιτούν την παραίτηση της προέδρου Παρκ
Γκουν-χιέ, εξέλιξη που πλησιάζει.
3,7 εκατομμύρια άνθρωποι διαδήλωσαν ξανά αυτό το Σάββατο 3 Δεκέμβρη
σε συλλαλητήρια στη Σεούλ και άλλες πόλεις σε μια έκρηξη της αντίστασης
στο δρόμο, που δεν φαίνεται να εκτονώθηκε μετά από την πρόταση μομφής
που κατέθεσαν λίγες ώρες νωρίτερα τα κόμματα της αντιπολίτευσης στο
κοινοβούλιο εναντίον της.
Στη Σεούλ παρά την παρουσία 20.000 αστυνομικών, οι διαδηλωτές έφτασαν
100 μέτρα από το προεδρικό μέγαρο κρατώντας κεριά και πλακάτ που
έγραφαν «Παρκ παραιτήσου» και «συλλάβετε την Παρκ». Στα συλλαλητήρια του
περασμένου Σαββάτου 26 Νοεμβρίου που προηγήθηκαν των εξελίξεων στο
κοινοβούλιο, ξανά πάνω από ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι είχαν διαδηλώσει
στην πρωτεύουσα Σεούλ και εκατοντάδες χιλιάδες συγκεντρώθηκαν σε άλλες
πόλεις.
Κάτω από αυτήν την πίεση η πρόεδρος Παρκ (η δημοτικότητα της έχει
πέσει στο 4% ύστερα και από την αποκάλυψη σκανδάλων που εμπλέκουν τον
κύκλο της και την ίδια με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα) είχε
ανακοινώσει ότι θα παραιτηθεί την Τρίτη 30 Νοέμβρη. Το κόμμα της, της
είχε προτείνει να παραιτηθεί τον Απρίλη και να πάει σε νέες εκλογές τον
Ιούνη. Τελικά σε μια προσπάθειά της να κερδίσει χρόνο, η Παρκ ανακοίνωσε
ότι δεν θα παραιτηθεί, αλλά θα αφήσει το κοινοβούλιο να αποφασίσει για
την τύχη της.
Η πρόταση μομφής έχει οριστεί να συζητηθεί την Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου
και έγινε από 171 σε ένα σύνολο 300 μελών της Εθνοσυνέλευσης, αλλά για
να εγκριθεί χρειάζεται πλειοψηφία δύο τρίτων, δηλαδή να έχει το κόμμα
της Παρκ τουλάχιστον 28 απώλειες. Στην περίπτωση που ψηφιστεί η πρόταση
μομφής τη θέση της θα αναλάβει ο πρωθυπουργός Χουανγκ Γκιό-αν μέχρι να
εγκριθεί η μομφή από το Συνταγματικό Δικαστήριο, σε μια διαδικασία που
μπορεί να κρατήσει το ανώτερο ως και έξι μήνες, δηλαδή μέχρι τον Ιούνη.
Αλλά η οργή ενάντια στην Παρκ δεν έχει να κάνει απλά με τα σκάνδαλα.
Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε στην Εργατική Αλληλεγγύη (στην συνονόματη
εφημερίδα της αδελφής οργάνωσης του ΣΕΚ στη Νότιο Κορέα) ο Χιέ-σιν Παρκ,
φοιτητής πανεπιστημίου «τα τελευταία τέσσερα χρόνια η Παρκ έχει
προωθήσει μια σειρά από μεταρρυθμίσεις που διευκολύνουν τις απολύσεις.
Είναι η σειρά μας σήμερα να την απολύσουμε»!
Ενεργό ρόλο
Το οργανωμένο εργατικό κίνημα έχει ενεργό ρόλο μέσα σε αυτό το
τεράστιο κίνημα. Στα συλλαλητήρια της 26ης Νοεμβρίου η KCTU (Κορεατική
Συνομοσπονδία Συνδικάτων) που ελέγχεται από την Αριστερά και βρέθηκε
στην κορυφή της πορείας στη Σεούλ προς το «Μπλε Σπίτι» (το προεδρικό
μέγαρο) ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει σε γενική απεργία την Τετάρτη 30
Νοέμβρη. Ο κόσμος ξέσπασε σε πανηγυρισμούς ακούγοντας ότι και τα
συνδικάτα στην εκπαίδευση και τις κοινωνικές υπηρεσίες θα συμμετάσχουν
στην απεργία.
Ένα μέλος του Συνδικάτου των Δασκάλων δήλωσε στην Εργατική
Αλληλεγγύη: "Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο οι σημερινές διαμαρτυρίες
δικαιώνουν τον αγώνα που έχει κάνει το συνδικάτο μας ενάντια στην Παρκ. Η
επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και στην εκπαίδευση θα πρέπει να
σταματήσει τώρα και η Παρκ να πάει στη φυλακή».
Οι απεργοί σιδηροδρομικοί, που αψήφησαν την πρόταση της
συνδικαλιστικής ηγεσίας και των κομμάτων της αντιπολίτευσης να
αναστείλουν την απεργία τους, είχαν τη μαζική υποστήριξη του κόσμου.
Όπως αναφέρουν στην εφημερίδα τους οι σύντροφοι από την Νότιο Κορέα:
«Μέχρι την κινητοποίηση της 26ης Νοεμβρίου τα μεγάλα κόμματα της
αντιπολίτευσης δίσταζαν να υποστηρίξουν το λαϊκό αίτημα για παραίτηση
της Παρκ. Το επιχείρημα ήταν ότι μια παραίτηση μπορούσε να προκαλέσει
“χάος”. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, μεταξύ αυτών και το Κόμμα
Δικαιοσύνης δεν ήθελαν η Παρκ να πέσει από τα κάτω. Φοβούνται μήπως το
κίνημα βάλει σαν στόχο τους μεγάλους καπιταλιστές. Το Κόμμα Δικαιοσύνης
απαίτησε από τους σιδηροδρομικούς να σταματήσουν την απεργία τους.
Αλλά αναγκάστηκαν να αλλάξουν στάση και να αποφασίσουν να ζητήσουν
την πρόταση μομφής λόγω της έντασης και του εύρους των κινητοποιήσεων.
Οι κινητοποιήσεις ήταν η αιτία και για τη βαθιά διάσπαση μέσα στο Saenuri, το κόμμα της Παρκ που είναι στην κυβέρνηση. Ένα αρκετά μεγάλο
μέρος του, που υποστηρίζεται από σημαντικούς νοτιοκορεάτες καπιταλιστές
υποστήριξε την παραίτηση της Παρκ. Για να μη διασπαστεί το κόμμα
προτιμήθηκε η πρόταση για μια πειθαρχημένη υποχώρηση με “ομαλή”
παραίτηση της προέδρου».
Ο Γιε-χέον Λι, εργάτης στην Hyundai Motors δήλωσε στην Εργατική
Αλληλεγγύη: «Πολλοί λένε ότι η συμμετοχή των εργατών στις διαμαρτυρίες
θα δημιουργήσει τάχα αρνητική αντίδραση. Γι’ αυτό όσο συνεχίζεται η
πολιτική αναταραχή, είναι σημαντικό να οργανώνουμε το κίνημα ανεξάρτητα
από τις κοινοβουλευτικές μανούβρες τους». Σε ανακοίνωσή της η
συνομοσπονδία KCTU τόνισε ότι «η πρόταση μομφής στο κοινοβούλιο είναι
μια αργή διαδικασία ενώ αυτό που απαιτεί ο λαός είναι η παραίτηση τώρα».
«Τα λόγια χρειάζεται να συνοδεύονται και από δράση, και συγκεκριμένα
απεργίες από οργανωμένα συνδικάτα. Δεν πρόκειται για μια αυτόματη
διαδικασία, αλλά η Εργατική Αλληλεγγύη παλεύει μέσα στο κίνημα για
συνέχιση της μαζικής διαμαρτυρίας και των απεργιών» καταλήγει η
ανακοίνωση των συντρόφων στη Νότια Κορέα.
Με το εργατικό κίνημα στην πρωτοπορία
Η Παρκ Γκουν-χιέ είναι η κόρη του Παρκ Τζονγκ-χούι του δικτάτορα
στρατιωτικού που κυβερνούσε τη Νότια Κορέα για 18 χρόνια μέχρι το 1979 –
τη δικτατορία του οποίου επεδίωξε να ξεπλύνει από τη στιγμή που ανέλαβε
πρόεδρος τον Γενάρη του 2013. Τότε όλη η νοτιοκορεατική άρχουσα τάξη
είχε ταχθεί στο πλευρό της Παρκ με την ελπίδα ότι αυτή θα γίνει η Θάτσερ
της Νότιας Κορέας σε μια περίοδο αυξανόμενης οικονομικής αστάθειας.
Η Παρκ επιτέθηκε στα δημοκρατικά δικαιώματα, στους μισθούς, στο
δικαίωμα στη σταθερή δουλειά, τις δημόσιες δαπάνες, τους κανονισμούς
ασφάλειας των εργαζομένων. Αλλά και μετά το ξεκίνημα των κινητοποιήσεων
τον Οκτώβριο η Παρκ δεν έκανε τίποτε άλλο από το να εξαγριώνει τον
κόσμο, προχωρώντας στην ενδυνάμωση της στρατιωτικής συνεργασίας με την
Ιαπωνία και τις ΗΠΑ.
Το εργατικό κίνημα έχοντας στην πρωτοπορία τα συνδικάτα που
ελέγχονται από την Αριστερά (KCTU) ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα.
Μέσα στον πρώτο χρόνο της εκλογής της Παρκ, οι σιδηροδρομικοί προχώρησαν
σε απεργία διαρκείας που κράτησε 32 μέρες και έσπασε το κλίμα
αισιοδοξίας και εμπιστοσύνης στη νέα κυβέρνηση.
Το 2014, όταν 300 ζωές χάθηκαν σε ένα ναυάγιο εξαιτίας της μη τήρησης
των κανονισμών, το κίνημα που ξεσήκωσαν οι οικογένειες των θυμάτων,
κυρίως εργατικής προέλευσης, συγκρούστηκε με την προσπάθεια της
κυβέρνησης να κουκουλώσει την υπόθεση. Όταν η κυβέρνηση της Παρκ
επιτέθηκε στους μισθούς και στα εργατικά δικαιώματα το KCTU κάλεσε
διαδηλώσεις στις οποίες συμμετείχαν πάνω από 100.000 εργαζόμενοι.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου