A revolt that shook Syrian society, Socialist Worker , Tue 8 Mar 2016
Η Ραζάν Γκαζάουι βρισκόταν στη Δαμασκό στην αρχή της επανάστασης. Τώρα βρίσκεται στη Βρετανία και μίλησε στην Αν Αλεξάντερ για τα γεγονότα.
"Υπήρχε ένα αίσθημα έμπνευσης από την πτώση του Μπεν Αλί στην Τυνησία και του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο το 2011", είπε η Ραζάν.
"Στην αρχή του χρόνου υπήρξαν μικρής κλίμακας διαδηλώσεις οργανωμένες από μπλόγκερ. Αλλά το σημάδι ότι κάτι είχε όντως αλλάξει ήρθε με μια διαδήλωση στο παζάρι της Ισλαμιντίγια μετά τον ξυλοδαρμό ενός μικροπωλητή από την αστυνομία.
"Ήταν η πρώτη εντελώς αυθόρμητη διαδήλωση κατοίκων σε μια δημοφιλή περιοχή του κέντρου της Δαμασκού. Το κύριο αίτημα στο Παζάρι ήταν, ο λαός της Συρίας δεν ταπεινώνεται.
"Δεν υπήρχαν άλλα ξεκάθαρα αιτήματα τότε, ο κόσμος αναρωτιόταν τι να κάνει, πειραματίζονταν με το κίνημα. Το κίνημα ακόμα 'έβρισκε τον εαυτό του'.
"Οι άνθρωποι άρχισαν να κάνουν πολιτικές συζητήσεις, μακριά από δημόσιους χώρους, από το φόβο των πληροφοριοδοτών. Συχνά οι ακτιβιστές συναντιόταν σε σπίτια, σε μικρούς κύκλους, όπου οι προσωπικές σχέσεις ήταν η βάση της εμπιστοσύνης.
"Οι άνθρωποι του πολιτισμού, συγγραφείς, δημοσιογράφοι, διανοούμενοι -οι εχθροί του καθεστώτος απ' την ανώτερη μεσαία τάξη- είχαν πρόσβαση σε όλα τα είδη εργαλείων, όπως το ίντερνετ. Οι εργάτες δεν είχαν τις ίδιες προσβάσεις αλλά ο ρόλος τους ήταν κεντρικός στο κίνημα".
Η σπίθα που μετέτρεψε αυτές τις μικρής κλίμακας συγκεντρώσεις σε μαζική εξέγερση ήρθε από την Ντεράα, μια πόλη στα νότια σύνορα της Συρίας.
Οι διαδηλώσεις ξέσπασαν αφότου μια ομάδα μαθητών συνελήφθησαν γιατί είχαν γράψει σ' έναν τοίχο το σύνθημα "ο λαός θέλει την πτώση του καθεστώτος".
Η Ραζάν είπε, "Τους έκαναν βασανιστήρια. Μετά ο στρατός πυροβόλησε και σκότωσε τις οικογένειές τους που διαμαρτυρήθηκαν. Αυτό συγκλόνισε τη Συριακή κοινωνία.
"Διαδηλώσεις αλληλεγγύης ξέσπασαν και σ' άλλα μέρη της περιοχής Ντεράα και σύντομα εξαπλώθηκαν και σ' άλλες περιοχές".
Στην αρχή διαδήλωναν εκατοντάδες, μετά χιλιάδες. Γινότανε πορείες και σ' άλλες πόλεις.
"Η καταστολή μόνο δυνάμωνε την αποφασιστικότητα των διαδηλωτών", είπε η Ραζάν, "και συνέχιζαν να διαδηλώνουν παρά τα πραγματικά πυρά που χρησιμοποιούσαν οι στρατιωτικές δυνάμεις εναντίον τους.
"Τις πρώτες λίγες βδομάδες τα αιτήματα των διαδηλωτών αφορούσαν κυρίως πολιτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Οι άνθρωποι ήθελαν δουλειά, καλύτερες δημόσιες υπηρεσίες, εκπαίδευση, υγεία, κλπ.
Κλιμάκωση
"Η καταστολή του καθεστώτος προκάλεσε την κλιμάκωση των αιτημάτων στην ανατροπή του καθεστώτος".
Οι πιο νέοι ήξεραν τη βαρβαρότητα αυτού του καθεστώτος και η παλιότερη γενιά είχε βιώσει το τσάκισμα των διαδηλώσεων της δεκαετίας του 1980. Αλλά ήταν απροετοίμαστοι για την κλίμακα της καταστολής του 2011.
Η ιστορία της εξέγερσης κάτω από την ηγεσία των ισλαμιστών στη Χάμα το 1982 που κατέληξε σε πολιορκία της πόλης και σφαγή 20.000 ανθρώπων από το Συριακό Στρατό είχαν ξεγραφτεί από την ιστορία.
"Το καθεστώς ήταν ακραία καταπιεστικό και βίαιο, αλλά τα κατάφερνε καλά στο να κρύβει τη βιαιότητά του", είπε η Ραζάν. "Οι άνθρωποι γενικά ήταν πολύ φοβισμένοι και δεν τολμούσαν να αναφέρουν τη σφαγή της Χάμα.
"Για εκατομμύρια Σύριους που είχαν ακούσει για λογοκρισία και βασανιστήρια, τώρα ήταν η πρώτη φορά που γίνονταν μάρτυρες της καταστολής από πρώτο χέρι, της απροκάλυπτης καταστολής, και τη βίωσαν συλλογικά.
"Ο Μπασάρ μοστράρονταν σαν ένα είδος φιλελεύθερου μεταρρυθμιστή λόγω της Βρετανικής παιδείας του. Είδαμε όμως με τα μάτια μας ότι ο Μπασάρ ήταν ακριβώς ίδιος σαν τον πατέρα του, και διέπραττε ακόμα μεγαλύτερες κτηνωδίες.
"Η συλλογική φύση των διαδηλώσεων έδωσε το χώρο όπου μπορούσε να βρεθεί ένας τρόπος να ξεπεραστούν οι διαχωρισμοί. Σ' αυτή την εξέγερση, αρχίσαμε να κάνουμε διάλογο.
"Ένα πράμα που έμαθα σ' αυτή την εξέγερση είναι ότι το καθεστώς μάς ξέρει καλύτερα απ' όσο γνωρίζουμε εμείς τους εαυτούς μας γιατί έχει όλα τα στοιχεία, έχει όλους τους χάρτες, έχει τα πάντα.
"Είναι εκπληκτικό το πώς υπήρχαμε σε μια πολύ ρηχή πραγματικότητα, όπου δεν ξέραμε πως άλλες πιθανές πραγματικότητες υπήρχαν. Παρ' όλα αυτά, ανακαλύψαμε τους εαυτούς μας σ' αυτή την εξέγερση".
Το καθεστώς δούλεψε σκληρά για να κάνει τις σεχταριστικές διαφορές αιχμή του αγώνα, σαν ένα τρόπο για να ραγίσει την ενότητα του μαζικού κινήματος.
"Αλλά δεν είναι ότι οι άνθρωποι άρχισαν ξαφνικά να σκοτώνονται μεταξύ τους επειδή μισιόταν. Αυτό που συνέβη είναι ότι ο κόσμος άρχισε να διαδηλώνει ειρηνικά.
"Μετά ο στρατός και η αστυνομία ήρθαν και τους πυροβόλησαν, και συνέχιζαν να πυροβολούν και συνέχιζαν να βομβαρδίζουν, χρησιμοποιώντας χημικά όπλα, και να βασανίζουν μέχρι θανάτου.
"Αυτή η βία έκανε τους Σύριους στα τέλη του 2012 και αρχές του 2013 να πάρουν τα όπλα για να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους.
"Ήμουν σε μια διαδήλωση, σε μια ειρηνική διαδήλωση που ήταν περικυκλωμένη από τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (FSA) που δεν έριξε ούτε σφαίρα.
"Ήταν εκεί μόνο για να αποθαρρύνουν την κυβέρνηση από το να μας πυροβολήσει. Ο FSA ήταν κυρίως στρατιώτες που αυτομόλησαν από το καθεστώς για να βοηθήσουν τους Σύριους διαδηλωτές.
"Παρ' όλα τα βάσανα θα πρέπει επίσης να θυμόμαστε πώς αλλάξαν οι άνθρωποι. Πολλοί άνδρες που δεν πίστευαν ότι η γυναίκα πρέπει να δουλεύει, να συμμετέχει, σήμερα έχουν αλλάξει εντελώς.
"Πρέπει επίσης να θυμόμαστε όταν λέμε ότι υπάρχει εμφύλιος πόλεμος στη Συρία ότι πάνω από εφτά χώρες έχουν βομβαρδίσει τη Συρία τα τελευταία χρόνια.
"Εγώ αυτό το λέω πόλεμο κατά της Συρίας".
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου