Bassem Chit
Sunday, January 22, 2006
Individualism in politics (unfinished)
Η σχέση μεταξύ του ατόμου και της κοινωνίας είναι μια οργανική και διαλεκτική σχέση, δεν είναι μια σχέση ανάμεσα σε δύο ξεχωριστές ενότητες, αλλά μάλλον μια σχέση όπως η σχέση ανάμεσα στα ανθρώπινα κύτταρα και την ανθρώπινη οργανική δομή.
Οι επιλογές των ατόμων, οι διατομικές σχέσεις δημιουργούν την κοινωνική δυναμική και η κοινωνική δυναμική θέτει το πλαίσιο των συνθηκών όπου το άτομο βιώνει, ούτως ώστε η κοινωνία επηρεάζεται από τις επιλογές των ατόμων όπως και οι επιλογές των ανθρώπων επηρεάζονται από την κοινωνία.
Η ρητορική που θέλει τα άτομα να υπαγορεύουν το μέλλον τους και την ιστορία τους, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη το ρόλο της κοινωνίας στη διαμόρφωση αυτής της ιστορίας και αυτού του μέλλοντος είναι από μόνη της αντιφατική, γιατί τα άτομα δεν μπορούν να υπάρξουν σαν αυτοσυνείδητα άτομα χωρίς την παρουσία τους μέσα στις υπάρχουσες κοινωνικές συνθήκες και δομές.
Η ανάπτυξη του εαυτού εξαρτάται κυρίως από την ύπαρξη ενός εαυτού εντός της κοινωνίας, τα άτομα αποκτούν γλώσσα/μεθόδους έκφρασης, αλλά και την ίδια την αυτοσυνείδησή τους εντός της κοινωνικής σφαίρας. Τα άτομα δεν είναι ελεύθερα από την επιβολή της κοινωνικής εξέλιξης και πραγματικότητας, την κοινωνική πρόοδο όπως και η ανάπτυξη δεν είναι ελεύθερη από τις επιλογές των ατόμων.
Καθώς αυτός ο δεσμός κυριαρχεί πάνω στην κοινωνική δυναμική, έτσι η χειραφέτηση της κοινωνίας από το ένα περιεχόμενο στο άλλο καθιστά αναγκαία τη χειραφέτηση του ατόμου που απαρτίζει την ίδια την κοινωνία και επίσης η χειραφέτηση του ατόμου δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς τη μαζική χειραφέτηση της κοινωνίας.
Ο πολιτικός ατομικισμός δεν είναι άλλο παρά μια ψευδής πραγματοποίηση του ατόμου, παράγει ένα πλαίσιο γνήσιων προοδευτικών ιδεών, χωρίς καμιά προκύπτουσα αλλαγή εντός της κοινωνικής δομής, είναι προοδευτικός σε σύγκριση με τις κρατούσες ιδέες στην κοινωνία, αλλά ταυτόχρονα ανίκανος να συνδεθεί με τις ανερχόμενες αντιφάσεις εντός της κοινωνίας, οπότε αναπτύσσεται σαν ένα διανοητικό γκέτο, που είναι μεν ικανό να παίρνει αποστάσεις από την τρέχουσα κοινωνική σφαίρα, πλην όμως ανίκανο να την αλλάξει.
Αυτή η διακοπή επικοινωνίας ανάμεσα στη διαμορφωμένη διανοητική αυτονομία και την κοινωνία σαν σύνολο απαιτεί από τα άτομα έναν αμυντικό μηχανισμό, μια ταυτότητα που τα διαφοροποιείται από τις μάζες, και κάτω από τη διαρκή ρήξη με την κοινωνία εξελίσσεται σε τρόπο ζωής και κάποιες φορές εξελίσσεται σε μία πουριτανή αριστερά που φοβούμενη τις ίδιες της αντιφάσεις της, παλεύει να κρατηθεί ομοιόμορφη και εσωστρεφής.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου