Τι σημαίνει κατάργηση των Μνημονίων

γράφει η Λένα Βερδέ

Οι θυσίες δεν αφορούν "όλους τους Έλληνες". Στην Ελλάδα δεν αυξάνονται μόνο οι ουρές των ανέργων. Αυξάνονται και οι "υπερπλούσιοι". Αυτό αποκαλύπτεται από την έκθεση της τράπεζας UBS για αυτούς που διαθέτουν "καθαρή περιουσία" (ομόλογα, μετοχές, ρευστό) από 30 εκατομμύρια δολάρια (23 εκ. ευρώ) και πάνω, μια κατηγορία που έχει ονομαστεί Ultra High Net Worth (UHNW). Τον Ιούνη του 2012 ο «πληθυσμός» αυτής της κατηγορίας ήταν 455 άτομα και ένα χρόνο μετά, τον Ιούνη του 2013, ήταν 505. Ο συνολικός πλούτος τους αυξήθηκε από 50 σε 60 δισεκατομμύρια δολάρια. Όπως επισημαίνει η έκθεση: «Ακόμα και η Ελλάδα, μια από τις πιο ταλαιπωρημένες οικονομίες της Ευρώπης, έχει πλέον το δεύτερο ταχύτερα αυξανόμενο "πληθυσμό" UHNW στην Ευρώπη.

 

Την ίδια ώρα που στην Ελλάδα οι άστεγοι έχουν αυξηθεί κατά 25% ανάμεσα στο 2009 και το 2012 οι "πλούσιοι Έλληνες" συμμετέχουν στο πάρτι της κερδοσκοπίας στα ακίνητα στο Λονδίνο: το 2011, αυτή η συμμετοχή έφτασε στο "ταπεινό" ποσό των 250 εκατομμυρίων λυρών Αγγλίας.

Είναι μόνο ένα παράδειγμα από τα πάμπολλα που υπογραμμίζουν ότι η "ελληνική τραγωδία" είναι δημιούργημα του καπιταλισμού σε κρίση και ότι οι έλληνες καπιταλιστές, η τάξη που ελέγχει το κράτος και την οικονομία, είναι συνένοχοι σε αυτό το έγκλημα. Κατάργηση των μνημονίων σημαίνει σύγκρουση με τα συμφέροντα αυτής της τάξης που το γλεντάει ενώ ο κόσμος γύρω της καίγεται.

Να πάρουμε πίσω δουλειές και μισθούς

Εκατομμύρια εργαζόμενοι και νέοι ελπίζουν ότι η πτώση των Σαμαροβενιζέλων θα σημάνει βελτίωση της ζωής τους, το βγάλσιμο από το διαρκή εφιάλτη της φτώχειας και της ανεργίας. Αυτό θέλουν να είναι η δικαίωση των αγώνων που έχουν δώσει και συνεχίζουν να δίνουν, γι' αυτό στρέφονται προς τα αριστερά.

Τι σημαίνει κατάργηση των μνημονίων; Οι άνεργοι έχουν φτάσει το 1,5 εκατομμύριο. Θα πάρουν πίσω τις δουλειές τους; Το εισόδημα των εργαζόμενων έχει μειωθεί κατά 30% τουλάχιστον. Θα πάρουμε πίσω τα κομμένα από μισθούς και επιδόματα που έχουν επιβάλει κυβέρνηση και εργοδότες; Το ίδιο ερώτημα μπαίνει και σε σχέση με τις συντάξεις, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, της κοινωνικές υπηρεσίες που έχουν τσακίσει οι "μεταρρυθμίσεις" των μνημονίων. Και αν ναι, πότε; Άμεσα όταν ξεφορτωθούμε την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ; Όταν έρθει η "ανάπτυξη"; Αυτά είναι ζητήματα ζωής και θανάτου που απαιτούν ξεκάθαρες θέσεις.

• Πίσω οι απολυμένοι στις δουλειές τους, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Αυτό σημαίνει ότι θα ξαναγυρίσουν στις θέσεις τους όσοι/ες έχασαν τις δουλειές τους σε αυτά τα τέσσερα φριχτά χρόνια.

Είναι μια μάχη ξεκινημένη. Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ συνεχίζουν να αψηφούν τον "ξαφνικό θάνατο" που πήγε να επιβάλει η κυβέρνηση στη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Μπορούν να κάνουν ό,τι έκαναν οι ΕΑΣίτες στα λεωφορεία της Αθήνας το 1993. Όταν έπεσε ο Μητσοτάκης έκαναν συνέλευση και έστειλαν τελεσίγραφο: επαναπρόσληψη όλων στο δημόσιο φορέα μεταφορών ή μπαίνουμε στα αμαξοστάσια. Χιλιάδες είναι οι εργαζόμενοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα που μπορούν να δώσουν αυτό το τελεσίγραφο. 

Οι καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ που παλεύουν μήνες ενάντια στην απόλυσή τους και δηλώνουν περήφανα ότι θα κάνουν "σκούπα" σε μνημόνια και κυβέρνηση, οι απολυμένοι συμβασιούχοι στους δήμους, οι "διαθέσιμοι" γιατροί και εκπαιδευτικοί, οι διοικητικοί των πανεπιστημίων, οι εργάτες του Σκαραμαγκά - μια στρατιά ανθρώπων που έχουν πεταχτεί στην ανεργία, τη μισο-ανεργία και την υποαπασχόληση. Θα γυρίσουν άμεσα στις θέσεις τους για να βάλουν μπροστά τις διαλυμένες υπηρεσίες που εξυπηρετούν τις κοινωνικές ανάγκες.

Και τι θα γίνει με τους απολυμένους του ιδιωτικού τομέα; Κι αυτοί πίσω, κι αν δεν θέλει ή δεν μπορεί η εργοδοσία, ας παραδώσει τα κλειδιά. Κάθε μεγάλη επιχείρηση (στην Ελλάδα σ' αυτή την κατηγορία ανήκουν οι εταιρίες με προσωπικό από 50 άτομα και πάνω) που έχει απολύσει θα υποχρεωθεί να επαναπροσλάβει τους απολυμένους διαφορετικά θα κρατικοποιηθεί χωρίς αποζημίωση για το αφεντικό και με κατάσχεση της προσωπικής του περιουσίας.

Ο Λαυρεντιάδης μπορεί να είναι στη φυλακή, αλλά οι χίλιοι εργαζόμενοι της ALAPIS που έχουν μείνει στο δρόμο, δεν έχουν κανένα λόγο να φορτώνονται τα θαλασσοδάνεια και τις κομπίνες του λαμόγιου, που έχει να χρυσοπληρώσει μεγαλοδικηγόρους να τον υπερασπίζονται. Να γυρίσουν πίσω, για να συνεχίσουν να παράγουν και να διακινούν "φάρμακο φτηνό για όλο το λαό". Ο Μάνεσης της Χαλυβουργικής είχε τη στήριξη όλου του μνημονιακού συρφετού στη διάρκεια της απεργίας του 2012 ενάντια στις απολύσεις και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Να γυρίσουν κι εκεί πίσω οι απολυμένοι - κι αν ο κύριος Μάνεσης δεν θέλει, ας χάσει τα εργοστάσιά του. Διαφορετικά θα συνεχίσει να εκβιάζει όπως πρόσφατα με τις απειλές ότι θα κλείσει τα εργοστάσια τάχα "λόγω του υψηλού κόστους ενέργειας". Υπάρχουν εκατοντάδες τέτοιες περιπτώσεις. Η ζωή των εργατών είναι πάνω από το "ιερό δικαίωμα" της ατομικής ιδιοκτησίας των καπιταλιστών.

• Πίσω στις δουλειές με τους μισθούς και τις συλλογικές συμβάσεις που ίσχυαν πριν τα μνημόνια. Αυτό σημαίνει αυξήσεις που ξεπερνάνε το 25-30% άμεσα. Και αυτό πρέπει να ισχύει όχι μόνο για τους σημερινούς απολυμένους και άνεργους, αλλά για όλους τους εργαζόμενους/ες.

Σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Το 53% των εργαζόμενων στο δημόσιο σήμερα αμείβεται με λιγότερα από 1300 ευρώ το μήνα. Οι μειώσεις στις αποδοχές κυμαίνονται από 20% μέχρι 53%. Ο κατώτατος μισθός της ΕΓΣΣΕ έχει πέσει στα 586 ευρώ από τα 750. Σε κάποιους κλάδους, όπως οι "προνομιούχοι" τραπεζοϋπάλληλοι έχει γυρίσει στα επίπεδα του 2006. Πόσα χρόνια πρέπει να περιμένουν εκατομμύρια εργαζόμενοι και εργαζόμενες για να δουν τους μισθούς τους να επιστρέφουν "ομαλά" εκεί που βρισκόταν πριν οχτώ και δέκα χρόνια; Ένα δυνατό απεργιακό κίνημα μπορεί να επιβάλει την κατάργηση όλων των νόμων που χτυπάνε τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, αλλά και την επαναφορά των αποδοχών, άμεσα, στα προ μνημονίων επίπεδα.

• Να ξαγυρίσουν οι συντάξεις στα ίδια επίπεδα.

Αυτά τα τέσσερα χρόνια έχουν γίνει πέντε μειώσεις συντάξεων και η κυβέρνηση ετοιμάζει κι άλλες στο όνομα της αντιμετώπισης των ελλειμμάτων των ταμείων. Των ίδιων ταμείων, δηλαδή, που τσάκισαν, άμεσα και έμμεσα, οι επιθέσεις των μνημονίων. Πρώτα με την εκτίναξη της ανεργίας, που μειώνει κατακόρυφα τα έσοδά τους. Και μετά, με το κούρεμα των ομολόγων του δημοσίου που κατείχαν, ύστερα από το PSI του 2012. Δε νοείται κατάργηση των μνημονίων χωρίς επαναφορά των συντάξεων στα - ήδη περικομμένα - επίπεδα το 2008.

Η ικανοποίηση όλων των παραπάνω αιτημάτων θα σημάνει άμεση και θεαματική βελτίωση της ζωής της μεγάλης πλειοψηφίας. Είναι η μόνη πραγματική εναλλακτική απέναντι στην καταστροφή των μνημονίων. Διαφορετικά οι εργαζόμενοι θα πρέπει να κάνουν υπομονή μέχρι να "έρθει η ανάπτυξη" - δηλαδή μέχρι τη στιγμή που οι καπιταλιστές θα συμφωνήσουν να παραχωρήσουν ένα κομματάκι από τα κέρδη τους.

Αντίθετα, αυτοί οι στόχοι δεν μπορούν να υλοποιηθούν χωρίς συνολικότερη σύγκρουση με τα σχέδια των βιομήχανων, των τραπεζιτών και της ΕΕ που τους στηρίζει. Κι αυτή η σύγκρουση δεν είναι μια γενικόλογη θεωρητική διακήρυξη. Συνδέεται άμεσα με τα αιτήματα και τους στόχους πάλης ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος. Για την άρνηση πληρωμής και πλήρη διαγραφή του χρέους - που το έχουμε πληρώσει διπλά και τρίδιπλα. Για την κρατικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο. Την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ της φτώχειας, του ρατσισμού και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Για να γυρίσουν πίσω στο δημόσιο όλες οι ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις, να ανοίξουν τα κλειστά εργοστάσια με τον έλεγχο των εργατών που θα απλώνεται σε όλη την οικονομία και την κοινωνία.

Λένα Βερδέ, Λέανδρος Μπόλαρης

Η εργατική εναλλακτική

Το αντικαπιταλιστικό σχέδιο εξόδου από την κρίση

μαρξιστικό βιβλιοπωλείο / εργατικη αλληλεγγυη / Απρίλης 2014