Τον Αύγουστο αποκαλύφθηκε η άρνηση στο αίτημα νεαρού θύματος να προχωρήσει σε έκτρωση ενώ προφανώς είχε οδηγηθεί να πιστεύει ότι αυτή η άρνηση ήταν επιτρεπτή. Κι αυτό μάλιστα δύο χρόνια μετά τον τρομακτικό θάνατο της Σαβίτα Χαλαπαναβάρ που πέθανε (από σηψαιμία) όταν της αρνήθηκαν την έκτρωση.
Στις 27 Σεπτέμβρη χιλιάδες διαδήλωσαν στο Δουβλίνο απαιτώντας το δικαίωμα στην έκτρωση και την απόσυρση της 8ης τροποποίηση του Συντάγματος που νομιμοποιεί την άρνηση αυτή του γυναικείου δικαιώματος.
Η πορεία οργανώθηκε από την Καμπάνια για το Δικαίωμα στην Έκτρωση και συγκέντρωσε κυρίως νέους, εξαιρετικά νέες γυναίκες, που αντιπροσωπεύουν μια νέα γενιά που δεν είναι διατεθειμένη ν' αποδεχθεί σιωπηλά την άρνηση των πιο θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως είναι το να έχει κανείς τον έλεγχο του ίδιου του σώματός του. Έχουν επίγνωση ότι απευθύνονται στους ιθύνοντες του Κράτους και ότι ο φραγμός στην απενοχοποίηση των σωμάτων τους μπαίνει από το ίδιο το Κράτος, πίσω από το οποίο βρίσκονται οι αντιδραστικές δυνάμεις με μακροχρόνιους δεσμούς με την Καθολική Εκκλησία.
Το φυλλάδιο που μοιράστηκε στη διαδήλωση από τους διοργανωτές καυτηρίαζε το γεγονός ότι οι νόμοι του Ιρλανδικού κράτους που αφορούν την έκτρωση είναι οι πιο περιοριστικοί στην Ευρώπη. Πως όταν μια γυναίκα επιθυμεί τον τερματισμό της εγκυμοσύνης θα πρέπει να συντρέχουν λόγοι που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή της γυναίκας, συμπεριλαμβανομένης της αυτοκτονίας. Ο βιασμός δεν αποτελεί ικανό λόγο για να προχωρήσει μια γυναίκα στην έκτρωση, αλλά ούτε και το γεγονός ότι το έμβρυο δεν έχει πιθανότητες επιβίωσης και οι περιοριστικοί όροι απαιτούν τη γνωμάτευση έξι γιατρών!
Πολλές διαδηλώτριες έσερναν βαλίτσες με ετικέτες LHR και LPL θέλοντας να υπενθυμίσουν το γεγονός ότι 159.000 γυναίκες ταξίδεψαν στη Βρετανία για να κάνουν έκτρωση από το 1980. Ο τελευταίος νόμος του κράτους δε δίνει λύση σ' αυτή την αντιδημοφιλή "Ιρλανδική λύση στο Ιρλανδικό πρόβλημα" -την προσωρινή εξαγωγή γυναικών στη Βρετανία.
Sraid Marx
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου