Η κατάσταση στην Ουκρανία και την Κριμαία εξελίσσεται σ' ένα νέο ψυχρό πόλεμο, και ο ανταγωνισμός ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσία απειλεί να εκραγεί σ' έναν πόλεμο πολύ μεγαλύτερο απ' όσους έχουμε γνωρίσει εδώ και πολλά χρόνια.
1. Ποιος είναι ο επιτιθέμενος; Η προφανής απάντηση φαίνεται να είναι η Ρωσία, αλλά αυτό πολύ απέχει από τη συνολική εικόνα. Με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η Ρωσία προχώρησε, όπως είχε συμφωνηθεί με τις δυτικές δυνάμεις, στη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, της στρατιωτικής συμμαχίας της.
Αλλά οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν τήρησαν τις υποσχέσεις τους, εντάσσοντας στη δική τους στρατιωτική συμμαχία τα περισσότερα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης και της Βαλκανικής και φτιάχνοντας στρατιωτικές βάσεις κατά μήκος των νότιων Ρωσικών συνόρων. Από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου το 1991, η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και το ΝΑΤΟ προχώρησαν αποφασιστικά στην περικύκλωση της Ρωσίας με στρατιωτικές βάσεις και φιλοδυτικές κυβερνήσεις-μαριονέτα, συχνά εγκατεστημένες με "πολύχρωμες επαναστάσεις". Στις στρατιωτικές δαπάνες, οι ΗΠΑ και ΝΑΤΟϊκοί σύμμαχοί τους υπήρξαν πολλές φορές πιο σπάταλοι από το Ρωσικό κράτος.
2. Ο πολέμος στο Αφγανιστάν, που διανύει ήδη τον 13ο χρόνο του, κηρύχθηκε όταν η Δύση έχασε τον έλεγχο των πάλαι ποτέ συμμάχων της Ταλιμπάν, που οι ΗΠΑ είχαν υποστηρίξει για να ρίξουν το φιλορωσικό καθεστώς.
3. Ο υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζων Κέρι, έκανε δηλώσεις καταδίκης της Ρωσίας, και ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον τάχθηκε εναντίον της επέβασης, κάνοντας λόγο περί εθνικής κυριαρχίας. Δε θα πάρουμε μαθήματα απ' αυτούς που εισβάλαν στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και βομάρδισαν τη Λιβύη. Πέρσι, αυτοί οι πολεμοκάπηλοι θέλησαν να λανσάρουν την τέταρτη μεγάλη στρατιωτική τους επέμβαση στη Συρία. Το μόνο που τους σταμάτησε ήταν η απροσδόκητη ψήφος ενάντια στην ανάληψη στρατιωτικής δράσης στη βουλή, με τους βουλευτές σαφώς επηρεασμένους από το πλατύ αντιπολεμικό αίσθημα της Βρετανικής κοινής γνώμης. Ούτε πρέπει να δίνουμε καμιά αξία στις ανησυχίες για την εθνική κυριαρχία και τους διεθνείς κανονισμούς όταν αυτές εκφράζονται από ανθρώπους σαν τον Ομπάμα και τον Κέρι, που ευθύνονται για τους παράνομους βομβαρδισμούς αμάχων με μη-επανδρωμένα σκάφη στην Υεμένη, τη Σομαλία, το Πακιστάν και αλλού.
4. Η δήλωση του γ.γ. των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι-μουν ότι η Ρωσία απειλεί την ειρήνη και την ασφάλεια στην Ευρώπη αγνοεί πλήθος ζητημάτων, όπως ο ρόλος του δυτικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή - συμπεριλαμβανομένης της ωμής επέμβασης στο σχηματισμό της τελευταίας Ουκρανικής κυβέρνησης - και ο ρόλος των φασιστικών και ακροδεξιών κομμάτων στο Κίεβο, καθώς και σε άλλες περιόχες της χώρας. Όπως σε κάθε περίπτωση, χρειάζεται να εξεταστεί το υπόβαθρο των όσων συμβαίνουν σήμερα στην Ουκρανία.
5. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ουδέτερος παρατηρητής. Έχει κι αυτή εντάξει στους μηχανισμούς της ανατολικοευρωπαϊκά κράτη στη βάση των ιδιωτικοποιήσεων κ;ι των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που συνδέονται άμεσα με την εξάπλωση του ΝΑΤΟ. Οι υπουργοί εξωτερικών των Κρατών Μελών της και η εκπρόσωπός της για θέματα εξωτερικής πολιτικής Βαρόνη Άστον, επενέβησαν άμεσα, προσπαθώντας να δέσουν την Ουκρανία στην ΕΕ με μια συμφωνία συνεργασίας. Όταν αυτή εγκαταλείφθηκε από τον πρόεδρο Γιανουκόβιτς, η ΕΕ μεθόδευσε την αντικατάστασή του και βοήθησε στην εγκατάσταση μιας νέας κυβέρνησης που συμφωνεί με τους στόχους που έχει θέση η ΕΕ.
6. Οι ΗΠΑ παίξανε κεντρικό ρόλο. Ρόλο επιτηρητή της αντικατάστασης του Γιανουκόβιτς, με τους νεοσυντηρητικούς της να προσπαθούν να βρουν απεγνωσμένα μια δικαιολογία για πόλεμο με τους Ρώσους. Ο πρώην υποψήφιος πρόεδρος των νεοσυντηρητικών, Τζων ΜακΚέιν, επισκέφτηκε την Ουκρανία και απηύθυνε χαιρετισμό στους διαδηλωτές στο Κίεβο. όπως και η Βικτόρια Νούλαντ, αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδια για Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Υποθέσεις. Η Νούλαντ χρωστάει τη φήμη της κυρίως στη δήλωσή της "να πάει να γαμηθεί η ΕΕ" σε πρόσφατη διαρροή τηλεφωνικής της συνομιλίας για το ποιος θα κάνει κουμάντο στο νέο καθεστώς της Ουκρανίας. Σύζυγός της είναι ο νεοσυντηρητικός Ρόμπερτ Κέιγκαν, συνιδρύτης του Προγράμματος για το Νέο Αμερικανικό Αιώνα, ιδεολογικού πατέρα του πολέμου των Μπους και Μπλερ στο Ιράκ.
7. Οι λόγοι περί δημοκρατίας των δυτικών κρύβουν την υποστήριξή τους στις ακροδεξιές και φασιστικές δυνάμεις της Ουκρανίας. Είναι απευθείας απόγονοι των συνεργατών των Ναζί που από το 1941 και ευθύνονται για το θάνατο εκαντάδων χιλιάδων Εβραίων. Οι Εβραϊκές δυνάμεις στην Ουκρανία σήμερα εκφράζουν το φόβο τους για τις ακροδεξιές συμμορίες που κάνουν περιπολίες και επιτίθενται σε φυλετικές μειονότητες. Κι όμως τα δυτικά ΜΜΕ έχουν απλώσει ένα πέπλο σιωπής γύρω από τους περίεργους συμμάχους της ΕΕ.
8. Οι ιστορικές διαιρέσεις στο εσωτερικό της Ουκρανίες είναι πολύπλοκες και δύσκολο να ξεπεραστούν. Αλλά είναι ξεκάθαρο ότι οι πολλοί Ρωσόφωνοι στην Ουκρανία και την Κριμαία δεν αντιτάσσονται στη Ρωσία. Αυτές οι χώρες έχουν ξεκάθαρα δικαιώμα στην ανεξαρτησία αλλά η ίδια η φύση της ανεξαρτησία τους ξεκάθαρα αμφισβητείται. Υπάρχει επίσης το πραγματικό ενδεχόμενο ένος εμφυλίου πολέμου μεταξύ ανατολικής και δυτικής Ουκρανίας. Οι πολύ βαθιές διαιρέσεις μπορούν μόνο να οξυνθούνε με πόλεμο.
9. Αυτοί που απαιτούν αντιπολεμική δράση εδώ στη Βρετανία ενάντια στη Ρωσία αγνοούν την ιστορία και τη σημερινή πραγματικότητα στην Ουκρανία και την Κριμαία. Οι φιλελεύθεροι φίλοι των Αμερικάνικων βομβαρδιστικών αντιτάσσονται μόνο σε πολέμους που βρίσκουν αντίθετους τους δικούς τους ηγεμόνες, και υποστηρίζουν αυτούς που οι κυβερνήσεις μας διεξάγουν. Δουλειά κάθε αντιπολεμικού κινήματος είναι να ξεμπροστιάζει το ρόλο της κυβέρνησής του σ' αυτούς τους πολέμους και να εξηγεί τα σχέδια αυτής και των συμμάχων της.
10. Η κρίση στην Ουκρανία δεν είναι άσχετη με την κατάσταση στη Συρία, όπου οι μεγάλες δυνάμεις επεμβαίνουν στον εμφύλιο. Η ήττα της άμεσης στρατιωτικής επέμβασης πέρσι έχει εξοργίσει τους νεοσυντηρητικούς. Είναι αποφασισμένοι να ξεκινήσουν νέους πολέμους. Μετά τις αποτυχίες των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία, οι νεοσυντηρητικοί θέλουν στην Ουκρανία να κερδήσουν έδαφος σε βάρος της Ρωσίας και κατ' επέκταση της Κίνας. Η κατάσταση εξελίσσεται σ' ένα νέο ψυχρό πόλεμο. Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσία απειλεί να εκραγεί σ' έναν πόλεμο πολύ μεγαλύτερο απ' όσους έχουμε γνωρίσει εδώ και πολλά χρόνια.
Λίντσεϋ Τζέρμαν, συντονίστρια της Βρετανικής αντιπολεμικής οργάνωσης "Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο"
Αλλά οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν τήρησαν τις υποσχέσεις τους, εντάσσοντας στη δική τους στρατιωτική συμμαχία τα περισσότερα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης και της Βαλκανικής και φτιάχνοντας στρατιωτικές βάσεις κατά μήκος των νότιων Ρωσικών συνόρων. Από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου το 1991, η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και το ΝΑΤΟ προχώρησαν αποφασιστικά στην περικύκλωση της Ρωσίας με στρατιωτικές βάσεις και φιλοδυτικές κυβερνήσεις-μαριονέτα, συχνά εγκατεστημένες με "πολύχρωμες επαναστάσεις". Στις στρατιωτικές δαπάνες, οι ΗΠΑ και ΝΑΤΟϊκοί σύμμαχοί τους υπήρξαν πολλές φορές πιο σπάταλοι από το Ρωσικό κράτος.
2. Ο πολέμος στο Αφγανιστάν, που διανύει ήδη τον 13ο χρόνο του, κηρύχθηκε όταν η Δύση έχασε τον έλεγχο των πάλαι ποτέ συμμάχων της Ταλιμπάν, που οι ΗΠΑ είχαν υποστηρίξει για να ρίξουν το φιλορωσικό καθεστώς.
3. Ο υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζων Κέρι, έκανε δηλώσεις καταδίκης της Ρωσίας, και ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον τάχθηκε εναντίον της επέβασης, κάνοντας λόγο περί εθνικής κυριαρχίας. Δε θα πάρουμε μαθήματα απ' αυτούς που εισβάλαν στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και βομάρδισαν τη Λιβύη. Πέρσι, αυτοί οι πολεμοκάπηλοι θέλησαν να λανσάρουν την τέταρτη μεγάλη στρατιωτική τους επέμβαση στη Συρία. Το μόνο που τους σταμάτησε ήταν η απροσδόκητη ψήφος ενάντια στην ανάληψη στρατιωτικής δράσης στη βουλή, με τους βουλευτές σαφώς επηρεασμένους από το πλατύ αντιπολεμικό αίσθημα της Βρετανικής κοινής γνώμης. Ούτε πρέπει να δίνουμε καμιά αξία στις ανησυχίες για την εθνική κυριαρχία και τους διεθνείς κανονισμούς όταν αυτές εκφράζονται από ανθρώπους σαν τον Ομπάμα και τον Κέρι, που ευθύνονται για τους παράνομους βομβαρδισμούς αμάχων με μη-επανδρωμένα σκάφη στην Υεμένη, τη Σομαλία, το Πακιστάν και αλλού.
4. Η δήλωση του γ.γ. των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι-μουν ότι η Ρωσία απειλεί την ειρήνη και την ασφάλεια στην Ευρώπη αγνοεί πλήθος ζητημάτων, όπως ο ρόλος του δυτικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή - συμπεριλαμβανομένης της ωμής επέμβασης στο σχηματισμό της τελευταίας Ουκρανικής κυβέρνησης - και ο ρόλος των φασιστικών και ακροδεξιών κομμάτων στο Κίεβο, καθώς και σε άλλες περιόχες της χώρας. Όπως σε κάθε περίπτωση, χρειάζεται να εξεταστεί το υπόβαθρο των όσων συμβαίνουν σήμερα στην Ουκρανία.
5. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ουδέτερος παρατηρητής. Έχει κι αυτή εντάξει στους μηχανισμούς της ανατολικοευρωπαϊκά κράτη στη βάση των ιδιωτικοποιήσεων κ;ι των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που συνδέονται άμεσα με την εξάπλωση του ΝΑΤΟ. Οι υπουργοί εξωτερικών των Κρατών Μελών της και η εκπρόσωπός της για θέματα εξωτερικής πολιτικής Βαρόνη Άστον, επενέβησαν άμεσα, προσπαθώντας να δέσουν την Ουκρανία στην ΕΕ με μια συμφωνία συνεργασίας. Όταν αυτή εγκαταλείφθηκε από τον πρόεδρο Γιανουκόβιτς, η ΕΕ μεθόδευσε την αντικατάστασή του και βοήθησε στην εγκατάσταση μιας νέας κυβέρνησης που συμφωνεί με τους στόχους που έχει θέση η ΕΕ.
6. Οι ΗΠΑ παίξανε κεντρικό ρόλο. Ρόλο επιτηρητή της αντικατάστασης του Γιανουκόβιτς, με τους νεοσυντηρητικούς της να προσπαθούν να βρουν απεγνωσμένα μια δικαιολογία για πόλεμο με τους Ρώσους. Ο πρώην υποψήφιος πρόεδρος των νεοσυντηρητικών, Τζων ΜακΚέιν, επισκέφτηκε την Ουκρανία και απηύθυνε χαιρετισμό στους διαδηλωτές στο Κίεβο. όπως και η Βικτόρια Νούλαντ, αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδια για Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Υποθέσεις. Η Νούλαντ χρωστάει τη φήμη της κυρίως στη δήλωσή της "να πάει να γαμηθεί η ΕΕ" σε πρόσφατη διαρροή τηλεφωνικής της συνομιλίας για το ποιος θα κάνει κουμάντο στο νέο καθεστώς της Ουκρανίας. Σύζυγός της είναι ο νεοσυντηρητικός Ρόμπερτ Κέιγκαν, συνιδρύτης του Προγράμματος για το Νέο Αμερικανικό Αιώνα, ιδεολογικού πατέρα του πολέμου των Μπους και Μπλερ στο Ιράκ.
7. Οι λόγοι περί δημοκρατίας των δυτικών κρύβουν την υποστήριξή τους στις ακροδεξιές και φασιστικές δυνάμεις της Ουκρανίας. Είναι απευθείας απόγονοι των συνεργατών των Ναζί που από το 1941 και ευθύνονται για το θάνατο εκαντάδων χιλιάδων Εβραίων. Οι Εβραϊκές δυνάμεις στην Ουκρανία σήμερα εκφράζουν το φόβο τους για τις ακροδεξιές συμμορίες που κάνουν περιπολίες και επιτίθενται σε φυλετικές μειονότητες. Κι όμως τα δυτικά ΜΜΕ έχουν απλώσει ένα πέπλο σιωπής γύρω από τους περίεργους συμμάχους της ΕΕ.
8. Οι ιστορικές διαιρέσεις στο εσωτερικό της Ουκρανίες είναι πολύπλοκες και δύσκολο να ξεπεραστούν. Αλλά είναι ξεκάθαρο ότι οι πολλοί Ρωσόφωνοι στην Ουκρανία και την Κριμαία δεν αντιτάσσονται στη Ρωσία. Αυτές οι χώρες έχουν ξεκάθαρα δικαιώμα στην ανεξαρτησία αλλά η ίδια η φύση της ανεξαρτησία τους ξεκάθαρα αμφισβητείται. Υπάρχει επίσης το πραγματικό ενδεχόμενο ένος εμφυλίου πολέμου μεταξύ ανατολικής και δυτικής Ουκρανίας. Οι πολύ βαθιές διαιρέσεις μπορούν μόνο να οξυνθούνε με πόλεμο.
9. Αυτοί που απαιτούν αντιπολεμική δράση εδώ στη Βρετανία ενάντια στη Ρωσία αγνοούν την ιστορία και τη σημερινή πραγματικότητα στην Ουκρανία και την Κριμαία. Οι φιλελεύθεροι φίλοι των Αμερικάνικων βομβαρδιστικών αντιτάσσονται μόνο σε πολέμους που βρίσκουν αντίθετους τους δικούς τους ηγεμόνες, και υποστηρίζουν αυτούς που οι κυβερνήσεις μας διεξάγουν. Δουλειά κάθε αντιπολεμικού κινήματος είναι να ξεμπροστιάζει το ρόλο της κυβέρνησής του σ' αυτούς τους πολέμους και να εξηγεί τα σχέδια αυτής και των συμμάχων της.
10. Η κρίση στην Ουκρανία δεν είναι άσχετη με την κατάσταση στη Συρία, όπου οι μεγάλες δυνάμεις επεμβαίνουν στον εμφύλιο. Η ήττα της άμεσης στρατιωτικής επέμβασης πέρσι έχει εξοργίσει τους νεοσυντηρητικούς. Είναι αποφασισμένοι να ξεκινήσουν νέους πολέμους. Μετά τις αποτυχίες των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία, οι νεοσυντηρητικοί θέλουν στην Ουκρανία να κερδήσουν έδαφος σε βάρος της Ρωσίας και κατ' επέκταση της Κίνας. Η κατάσταση εξελίσσεται σ' ένα νέο ψυχρό πόλεμο. Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσία απειλεί να εκραγεί σ' έναν πόλεμο πολύ μεγαλύτερο απ' όσους έχουμε γνωρίσει εδώ και πολλά χρόνια.
Λίντσεϋ Τζέρμαν, συντονίστρια της Βρετανικής αντιπολεμικής οργάνωσης "Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο"
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου