Παγκόσμια Ημέρα Οργής για τον αντι-γκέι νόμο της Ινδίας

Εκατοντάδες βγήκαν στους δρόμους στις σημαντικότερες πόλεις της Ινδίας και άλλων χωρών στις 15 Δεκέμβρη 2013 για την ‘Παγκόσμια Ημέρα Οργής’ για την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου να διατηρήσει το Άρθρο377, το νόμο που ποινικοποιεί την ομοφυλοφιλία. Διαδηλώσεις έγιναν στο Νέο Δελχί, τη Μουμπάι, τη Μπανγκαλόρ, την Καλκούτα, την Πούνε, τη Μισόρε, το Αχμενταμπάντ, το Χιντεραμπάντ και την Τσεννάι, καθώς και συλλαλητήρια αλληλεγγύης στο Βερολίνο, το Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη, το Σίδνεϋ και το Τορόντο.

Η Ινδική λεσβιακή, γκέι, αμφί και τρανς κοινότητα αντέδρασε στην απόφαση με περιφρόνηση, παρελαύνοντας με σημαίες-ουράνιο τόξο και πανό που έγραφαν: ‘’Δε γυρνάμε πίσω!’’

Το σύνθημα αναφέρεται στο 2009 όταν τα γκέι δικαιώματα στην Ινδία έκαναν ένα σημαντικό βήμα προς τα μπρος. Το ανώτατο δικαστήριο του Δελχί αποφάνθηκε υπέρ της αποποινικοποίησης της ομοφυλοφιλίας, μετά από δέκα χρόνια νομικού αγώνα, χρηματοδοτούμενου από την LGBT μη κερδοσκοπική οργάνωση Naz India. Το δικαστήριο συμφώνησε ότι το άρθρο 377 παραβιάζει τα Άρθρα 21, 14 και 15 του Συντάγματος της Ινδίας, που προστατεύουν τα δικαιώματα των πολιτών στην προσωπική ελευθερία, την ισότητα, κι από το να υφίστανται διακρίσεις. Η Naz India στοιχειοθέτησε ότι το άρθρο 377 είχε χρησιμοποιηθεί επανηλειμμένα για την κακοποίηση των LGBT και, από την ίδια την ύπαρξή του, επέτρεπε η γκέι κοινότητα να στοχοποίειται και περιθωριοποιείται από το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Η απόφαση του Δελχί προσβλήθηκε μέσα σε λίγες μέρες στο Ανώτατο Δικαστήριο, που τελικά εξέδωσε την απόφασή του μετά από πέντε χρόνια.

Η απόφαση Ανωτάτου Δικαστηρίου διατήρησε τη νομιμότητα της Παραγράφου 16 του Άρθρου 377 του Ινδικού Ποινικού Κώδικα, που σημαίνει ότι αυτοί που κατηγορούνται για ‘’σεξουαλική επαφή παρά φύση’’  μπορούν να τιμωρηθούν με δεκά χρόνια φυλακή.

Αποφαινόμενο περί ‘’συνταγματικής εγκυρότητας’’ με την αιτιολόγηση ότι η διατύπωση δεν ξεχωρίζει τους LGBT, το Ανώτατο Δικαστήριο ουσιαστικά μετέθεσε την ευθύνη της αλλαγής νομοθεσίας στο Κοινοβούλιο. Το ότι η απόφαση καταλήγει αναφέροντας την κατάχρηση αυτού του Άρθρου – παραδεχόμενη ότι ‘’χρησιμοποιείται για τη διάπραξη παρενοχλήσεων, εκβιασμών και βασανιστηρίων πάνω σε συγκεκριμένα άτομα, και ιδιαίτερα σε άτομα που ανήκουν στην  LGBT κοινότητα – θα μπορούσε να είναι ένας παράγοντας που μπορεί να βαρύνει στην κρίση του νομοθετικού σώματος σχετικά με την επανόρθωση του Άρθρου 377.

Η απόφαση του Ανωτάτου δικαστηρίου δε συνιστά ουδέτερη στάση – διατηρεί τη νομιμότητα αυτού του σιχαμερού νόμου. Έδωσε στη δεξιά και στα αντιδραστικά στοιχεία της κοινωνίας, ειδικά στους θρησκευτικούς ηγέτες, να περάσουν στην επίθεση σε μια προσπάθεια που κάνουν να ξαναβάλουν στην ντουλάπα την LGBT κοινότητα . Επιπρόσθετα, δε λαμβάνει υπόψη την εγγενή απειλή του νόμου που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια των LGBT καθημερινά.

Τέλος, έχασε επίσης μια ευκαιρία να ξεφορτωθεί ένα απομεινάρι του Βρετανικού Ρατζ. Η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου σωστά θεωρείται ως όχι μόνο ένα χτύπημα στο Ινδικό LGBT κίνημα, αλλά και απέναντι σε όλους αυτούς που στις πρώην Βρετανικές αποικίες παλεύουν ακόμα ν’ αποτινάξουν τη δηλητηριώδη κληρονομιά των Βικτωριανών νόμων κατά του σοδομισμού.

(Άρθρο του Τζόι Μακρίντι δημοσιευμένο στις 27/12/2013 για λογαριασμό της Οργάνωσης για την 5η Διεθνή).