Έχουμε μπροστά μας ένα ψυχροπολεμικό κλίμα, ένα κλίμα
έντασης μέσα στο οποίο στήνονται οι
άξονες Ελλάδα – Κύπρος-Ισραήλ-Αίγυπτος.
Όμως σε όλους αυτούς τους άξονες θα
πρέπει να προσθέτουμε πάντα έναν
παράγοντα ακόμα που ποτέ δεν αναφέρεται
ρητά, αλλά είναι σε όλες τις συναντήσεις
παρών. Είναι οι ΗΠΑ, ο αμερικάνικος
παράγοντας που είτε με υπουργούς
Εξωτερικών, είτε με υφυπουργούς, είτε
με ανώτατα στελέχη συμμετέχει σε όλες
τις συναντήσεις.
Αυτοί οι άξονες
κατά κύριο λόγο σημαίνουν κοινές
στρατιωτικές ασκήσεις. Στη Λεμεσό, τη
Λάρνακα, προσεγγίζουν καθημερινά πλέον
πολεμικά πλοία κάθε είδους. Αμερικάνικα,
Γερμανικά, Γαλλικά. Οι κοινές στρατιωτικές
ασκήσεις είναι σχεδόν καθημερινό
φαινόμενο. Και είναι υποκριτικό αλλά
όλες είναι κάτω από το τίτλο: “Έρευνας
και Διάσωσης”. Και προφανώς έχουν δώσει
αυτό το όνομα μόνο για να μας δουλεύουν,
αφού δεν ξέρουμε τι ερευνούν και τι
διασώζουν, αλλά έτσι και αλλιώς τους
πρόσφυγες τους πνίγουν.
Μέσα σε αυτό
το πλαίσιο η Κυπριακή Δημοκρατία που
είχε κάποτε ένα φοβερό σύνθημα: “Κύπρος
- Παλαιστίνη, Κοινός Αγώνας”, σήμερα
δεν λέει λέξη για όσα κάνει το Ισραήλ
σε βάρος των Παλαιστίνιων ή οπουδήποτε
αλλού. Αντίθετα το Ισραήλ χαρακτηρίζεται
από την Κυπριακή Δημοκρατία ως παράγοντας
“ειρήνης και σταθερότητας” στην
περιοχή. Επιπλέον με τη συμφωνία που
έκανε με το Ισραήλ η Κυπριακή Δημοκρατία
χαρίζει ολοκληρωτικά την ΑΟΖ των
Παλαιστίνιων στο Ισραήλ. Οι άρχουσες
τάξεις της Κύπρου και της Ελλάδας
συμπορεύονται πλήρως με τις επιλογές
των Αμερικανών.
Για να μπορέσουν
να δικαιολογηθούν όλες αυτές οι επιλογές
χρειάζεται να χρησιμοποιήσουν το
ρατσισμό και τον εθνικισμό. Ο Αναστασιάδης
χαρακτήρισε την κάθοδο του Φατίχ στα
ανοιχτά της Πάφου σαν δεύτερη εισβολή
μετά το 1974 και ζήτησε απ'όλους συστράτευση
για να αντιμετωπίσουμε αυτή τη δεύτερη
εισβολή.
Και ταυτόχρονα καλλιεργούν
την ψευδαίσθηση ότι μέσα από την
εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων θα
πάρουμε χοντρό χρήμα και θα βελτιωθεί
η κατάσταση, η κοινωνία θα πάει καλύτερα,
θα μπορέσουμε να ξοφλήσουμε τα χρέη μας
από τα μνημόνια, θα μπορέσουμε να
πληρώσουμε το ΔΝΤ και την ΕΚΤ.
Όμως τα νούμερα
για τον απλό κόσμο είναι συντριπτικά.
Οι μισθοί και οι συντάξεις μειώθηκαν
κατά 30% τα τελευταία χρόνια, τα κοινωνικά
επιδόματα (μονογονιοί, ανάπηροι, τυφλοί)
ή μειώθηκαν δραματικά ή χάθηκαν εντελώς.
Έχει διαλυθεί η δημόσια Υγεία. Πριν
λίγες μέρες οι γιατροί των επειγόντων
περιστατικών απεργούσαν. Τα δημόσια
σχολεία έχουν διαλυθεί. Το περασμένο
καλοκαίρι είδαμε τις μεγαλειώδεις
διαδηλώσεις των εκπαιδευτικών που
αποτέλεσαν τις μεγαλύτερες αντικυβερνητικές
διαδηλώσεις που έγιναν ποτέ στην Κύπρο.
Υδρογονάθρακες
Πρέπει να
ξεκαθαρίσουμε δυο ζητήματα σχετικά με
τους υδρογονάνθρακες. Πρώτον δεν
δεχόμαστε σε καμιά περίπτωση να
χρησιμοποιούνται σαν όπλο απέναντι
στην άλλη πλευρά. Δεύτερο, δεν αποδεχόμαστε
να γίνουν εξορύξεις. Θεωρούμε ότι πρέπει
να αφήσουμε τους υδρογονάνθρακες εκεί
που βρίσκονται σήμερα, στο βυθό της
θάλασσας. Γιατί δεν πιστεύουμε στα
παραμύθια ότι θα βελτιώσουν την κατάσταση
της οικονομίας. Είμαστε 100% σίγουροι ότι
θα επιβαρύνουν το περιβάλλον στην
περιοχή.
Οι υδρογονάνθρακες στην περιοχή είναι σε πολύ μεγάλο βάθος, δηλαδή εξαιρετικά επικίνδυνοι. Ένα ατύχημα θα μετατρέψει το Αιγαίο και τη Μεσόγειο σε νεκρά θάλασσα. Δεν έχουμε καμιά διάθεση να δεχτούμε αυτή την κατάσταση. Αντίθετα πιστεύουμε ότι ένα τέτοιο αίτημα, να μην εξορυχτούν από την περιοχή μας οι υδρογονάνθρακες, ενώνει τους εργαζόμενους στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στην Παλαιστίνη, στο Λίβανο, στην Αίγυπτο, στην Κύπρο, με ένα κοινό αίτημα: σταματήστε να καταστρέφετε το περιβάλλον και τη ζωή μας, εμάς και των παιδιών μας.
Ταυτόχρονα με
τον εθνικισμό χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουν
και την προπαγάνδα του ρατσισμού. Η
άμεση επαναπροώθηση όσων συλλαμβάνονται
να διασχίζουν την Πράσινη Γραμμή, είναι
κομμάτι της ρατσιστικής τους ρητορικής.
Μπορεί να μην αναγνωρίζουν το “ψευδοκράτος”
αλλά με τις αρχές του συνεννοούνται μια
χαρά όταν είναι να παραδώσουν αμέσως
πρόσφυγες που μπορεί να περάσουν την
Πράσινη Γραμμή.
Εδώ είναι
αναγκαίο να θυμίσουμε το Μεταξά, τον στρατιωτικό κατά συρροή δολοφόνο που
σκότωσε 5 γυναίκες και δυο κορίτσια.
Γυναίκες που ήταν εξαφανισμένες για
μήνες, για πάνω από δυο χρόνια κάποιες
από αυτές. Όσο και αν κατάγγελναν την
εξαφάνισή τους, η στάση της αστυνομίας
ήταν η πλήρης αδιαφορία. “Φύγανε. Πήγανε
από την άλλη πλευρά. Πώς κάνετε έτσι για
μια Φιλιππινέζα;”, ήταν η απόκριση της
αστυνομίας.
Στα μαλακά
Βέβαια η δίκη
έγινε γρήγορα. Στην ουσία δεν έγινε
καμιά δίκη. Του είπαν να παραδεχτεί τα
πάντα για να πέσει στα μαλακά. Όλα αυτά
για να μη γίνει κανονική δίκη και
αποκαλυφθούν οι ευθύνες της αστυνομίας.
Όμως αν όλες αυτές οι πολιτικές στοχοποιούν
τους μετανάστες, τους πρόσφυγες, τους
Τουρκοκύπριους, υπάρχει και κάποιοι
κερδισμένοι. Αν είσαι Ρώσος μεγιστάνας
ή πλούσιος Κινέζος ή Ισραηλινός, και
ξοδέψεις 360.000 ευρώ να αγοράσεις ένα
τουριστικό διαμέρισμα στην Πάφο ή στην
Λεμεσό τότε παίρνεις αυτόματα την
Κυπριακή Υπηκοότητα που είναι και
ευρωπαϊκή.
Υπάρχει
αντίσταση σε όλα αυτά; Ναι. Ανέφερα τις
απεργίες των εκπαιδευτικών, τις απεργίες
των γιατρών, των νοσηλευτών, των
καθαριστριών στα νοσοκομεία. Να αναφέρω
τις μεγάλες διαδηλώσεις που έγιναν σε
σχέση με τις δολοφονίες των αλλοδαπών
γυναικών, για την αδιαφορία της αστυνομίας.
Μεγάλες διαδηλώσεις έξω από το Προεδρικό
οι οποίες ξεκίνησαν σαν μνημόσυνα με
κεριά και θλίψη, αλλά μετατράπηκαν σε
αντικυβερνητικές διαδηλώσεις με κεντρικό
σύνθημα: να παραιτηθούν ο υπουργός
Δικαιοσύνης και ο αρχηγός της αστυνομίας.
Τόσο η Εργατική Δημοκρατία αλλά και
άλλα κομμάτια της αριστεράς βρεθήκαμε
σε αυτές τις διαδηλώσεις και βάλαμε
αυτή την προοπτική. Έφυγαν και ο υπουργός
Δικαιοσύνης και ο αρχηγός της αστυνομίας
και αυτές είναι σημαντικές νίκες του
κινήματος.
Στις Ευρωεκλογές,
καταφέραμε και εκλέξαμε για πρώτη φορά
Τουρκοκύπριο. Για πρώτη φορά ψήφισαν
μαζί Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι
και εξέλεξαν έναν Τουρκοκύπριο
ευρωβουλευτή. Είναι ένα χαστούκι στον
εθνικισμό και στο κυβερνητικό κόμμα το
οποίο έχασε δέκα ποσοστιαίες μονάδες.
Η επίδραση του
πολέμου και του πραξικοπήματος στη ζωή
των Κυπρίων είναι τεράστια. Ήταν ένας
πόλεμος με 6.000 νεκρούς Ελληνοκύπριους
και άλλους τόσους Τουρκοκύπριους.
Χιλιάδες κόσμος έχασε τα σπίτια του και
από τις δυο πλευρές. Πρόσφυγες υπάρχουν
και από τις δυο πλευρές. Όμως το ’74 δεν
ήταν ο πρώτος πόλεμος στην Κύπρο.
Παρόμοιοι πόλεμοι έγιναν το ’67, το ’64,
το ’53 αλλά νικητές ήταν οι Έλληνες τότε
και πρόσφυγες ήταν κυρίως Τουρκοκύπριοι.
Οι πόλεμοι
αυτοί ήταν πόλεμοι αντιδραστικοί και
από τις δυο πλευρές, πόλεμοι για το ποιος
θα κυριαρχήσει πάνω στο νησί εφαρμόζοντας
πολιτικές εθνικού ξεκαθαρίσματος. Είχαν
άδικο και οι δύο. Γι'αυτό εμείς στεκόμαστε
από την πλευρά της εργατικής τάξης και
παλεύουμε δίπλα τους στις προσπάθειες
να μην επαναλάβουν αυτούς τους πολέμους.
Ο κόσμος δεν κέρδισε τίποτα από αυτούς
τους πολέμους.
Υπάρχει
δικοινοτική επιτροπή αγνοουμένων που
λέει: “Ο κοινός πόνος μας ενώνει”. Μαζί
με τους οποίους δουλέψαμε και κάναμε
κοινά μνημόσυνα για τα αθώα θύματα των
πολέμων. Δεν έχουμε φτάσει σε αυτά τα
σημεία στην τύχη, όπως δεν φτάσαμε στην
τύχη να εκλέξουμε έναν Τουρκοκύπριο
ευρωβουλευτή. Στις προηγούμενες
Ευρωεκλογές είχαμε ξανά ένα ελληνοτουρκικό,
δικοινοτικό ψηφοδέλτιο με 4 Ελληνοκύπριους,
2 Τουρκοκύπριους, τρεις γυναίκες τρεις
άντρες. Αν δεν είχαμε πάρει αυτή την
πρωτοβουλία όχι μόνο η Εργατική Δημοκρατία
αλλά πολύς άλλος κόσμος της ριζοσπαστικής
αριστεράς, δεν θα έβαζε το ΑΚΕΛ Τουρκοκύπριο
στο ψηφοδέλτιό του. Γι'αυτό υπάρχει
αριστερά που νοιώθει νικήτρια αυτή τη
στιγμή μετά τις Ευρωεκλογές.
Αυτό που έχει
σημασία για εμάς μπορεί να κινηθεί και
αντιπολεμικά ή διεθνιστικά εκτός από
τα οικονομικά και ταξικά αιτήματά του.
Τα οδοφράγματα στην Κύπρο άνοιξαν το
2003 και ο κόσμος μετά από τόσες δεκαετίες
μπόρεσε να ξαναδεί τα σπίτια του. Και
πλέον υπάρχει ένα σταθερός αριθμός
κόσμου που πάει από τη μια πλευρά στην
άλλη, είτε πεζός είτε με αυτοκίνητα. Τα
τελευταία δυο χρόνια αυτό το πράγμα
εκτινάχθηκε στα ύψη. Οι μετακινήσεις
Ελληνοκύπριων προς το Βορρά
πολλαπλασιάστηκαν. Υποτιμήθηκε η
τούρκικη λίρα και η βενζίνη στο βόρειο
μέρος είναι τουλάχιστον 30 με 40 λεπτά
του ευρώ φθηνότερη ανά λίτρο.
Ακόμα και
αυτοί που δεν θέλανε να ακούσουν για
Τούρκους πάνε και βάζουν βενζίνη γιατί
δεν αντέχει η τσέπη τους να πληρώνουν
την πανάκριβη βενζίνη. Το ίδιο με τα
φάρμακα. Ένα φάρμακο που στο νότο κάνει
45 ευρώ, στο βορρά κάνει 15 ευρώ.
Και βρίσκουν
και φίλους πια. Ανθρώπους που τους λένε
ότι δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτα. Θα
είμαστε μαζί στην Πρωτομαγιά, θα είμαστε
μαζί στις επόμενες διαδηλώσεις, θα
είμαστε μαζί στο αντιφασιστικό.
Διεκδικήσεις
Αυτά που ζητάμε
είναι ξεκάθαρα. Πρώτον να διαλυθούν οι
ιμπεριαλιστικοί άξονες. Να σταματήσουν
άμεσα όλες οι ενέργειες που αφορούν
τους υδρογονάνθρακες. Θέλουμε σύνορα
ανοιχτά, οι πρόσφυγες είναι καλοδεχούμενοι.
Σε μια χώρα όπου οι παππούδες μας ήταν
μετανάστες, με τεράστιες κοινότητες
Κυπρίων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων,
στην Αγγλία, στην Αυστραλία, στην Ελλάδα,
στην Τουρκία, είναι ντροπή να αντιμετωπίζουν
τους μετανάστες με αυτό τον τρόπο. Σε
μια χώρα που 200.000 κόσμος, και σήμερα οι
απόγονοί τους – μιλάμε για εκατοντάδες
χιλιάδες ανθρώπους που θεωρούνται
πρόσφυγες – είναι ντροπή να μην
αγκαλιάζουμε τους πρόσφυγες. Χρειάζεται
να χτίσουμε αυτές τις αντιστάσεις,
χρειάζεται να χτίσουμε αντιφασιστικό
μέτωπο πάνω σε ήδη υπάρχουσες πρωτοβουλίες.
Και χρειάζεται να δώσουμε την κόντρα
με τις πολιτικές της λιτότητας του
Αναστασιάδη χρησιμοποιώντας ένα σύνθημα
από τα παλιά που όμως η σημασία του
επαναλαμβάνεται επακριβώς και σήμερα:
Λιτότητα, ανεργία, ρατσισμός να φύγει
ο Αναστασιάδης και ο Συναγερμός.
Ντίνος Αγιομαμίτης
Πριν τις εκλογές
ο Τσίπρας είχε βγει και είχε δηλώσει το
εξής: “Όλες οι ελληνίδες και οι έλληνες
πρέπει να αισθάνονται ασφαλείς, η
τούρκικη προκλητικότητα και παραβίαση
του διεθνούς δικαίου δεν αποτελεί
ένδειξη ισχύος αλλά αδυναμίας. Η Ελλάδα
είναι ισχυρή χώρα και το τελευταίο
διάστημα έχουμε συμμαχίες και ερείσματα
ισχυρά όσο ποτέ άλλοτε”. Προφανώς ο
Τσίπρας αναφερόταν στον άξονα Ελλάδας
– Κύπρου – Ισραήλ – Αιγύπτου.
Οι ΗΠΑ δηλώνουν
ότι στηρίζουν το δικαίωμα της Κύπρου
στις εξορύξεις και πως αποθαρρύνουν
κάθε ενέργεια που αυξάνει την ένταση
στην περιοχή. Αυτά τα λένε αυτοί που
έχουν φρεγάτες και πολεμικά πλοία να
σουλατσάρουν γύρω από την Κύπρο.
Αλλά εδώ θα
πρέπει να σημειώσουμε πως αυτοί που
συμμετέχουν σε αυτή τη συμμαχία έχουν
άμεσα συμφέροντα. Οι πολυεθνικές που
δραστηριοποιούνται στην ΑΟΖ είναι
γαλλικές, ιταλικές, αμερικάνικες, όλοι
αυτοί οι καλοθελητές που τώρα ισχυρίζονται
ότι θέλουν να διασφαλίσουν την ειρήνη
και την ασφάλεια έχουν άμεσα οικονομικά
συμφέροντα στην περιοχή.
Οι άρχουσες
τάξεις σε Ελλάδα και Κύπρο έχουν βάλει
σαν στόχο η Ελλάδα να μετατραπεί σε
ενεργειακό κόμβο. Προσπαθούν να βάλουν
την Ελλάδα στο παιχνίδι του αν η Ευρώπη
θα παίρνει ενέργεια από την Ρωσία ή από
αλλού. Γι' αυτό θέλουν να φτιάξουν έναν
αγωγό και θα μεταφέρει φυσικό αέριο από
την Ανατολική Μεσόγειο προς την Ιταλία.
Και χρειάζεται να δούμε σε πιο πλαίσιο
γίνεται αυτή η εξόρμηση με τους
ανταγωνισμούς στην ευρύτερη περιοχή.
Ο ανταγωνισμός
μεταξύ Ελλάδας Τουρκίας για το ποιος
θα είναι το κεφαλοχώρι στην περιοχή και
ποιος θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα
συμφέροντα του ΝΑΤΟ είναι ένας ανταγωνισμός
που έρχεται από παλιά. Σήμερα παίρνει
τη μορφή των ανταγωνισμών γύρω από τις
ΑΟΖ αλλά χρειάζεται να θυμηθούμε ότι
υπάρχει μεγάλη ιστορία από πίσω. Οι ΑΟΖ
είναι μια περιοχή που οριοθετείται με
συμφωνίες μεταξύ κρατών. Η Κύπρος
συμφώνησε με το Ισραήλ, με την Αίγυπτο,
η Ελλάδα δεν έχει ανακηρύξει ακόμα τη
δική της ΑΟΖ, όμως όλες αυτές οι συμφωνίες
στην πραγματικότητα κλείνουν και
περιορίζουν την Τουρκία σε μια πολύ
στενή λωρίδα θάλασσας για να μπορεί να
πει ότι είναι η δική της ΑΟΖ.
Λένε πως όλα
αυτά που θα πάρουμε από τις ΑΟΖ θα τα
εκμεταλλευτούμε μαζί Ελληνοκύπριοι
και Τουρκοκύπριοι. Πότε; Όταν επέλθει
λύση φυσικά. Εμείς στο μεταξύ θα κάνουμε
τις εξορύξεις κλπ και όταν λυθεί θα τα
μοιραστούμε από κοινού. Ωστόσο ο
Αναστασιάδης είναι αυτός που εγκατέλειψε
τις συνομιλίες για λύση του Κυπριακού.
Σε ένα μεγάλο κομμάτι κόσμου γίνεται
συνείδηση πως το κυπριακό δεν πρόκειται
να λυθεί με αυτούς τους εθνικιστικούς
όρους των από πάνω. Οι κινητοποιήσεις
είχαν ένα χαρακτηριστικό π.χ. των
εκπαιδευτικών η διαδήλωση των 15.000 ήταν
κοινή. Τα συνδικάτα των Ελληνοκύπριων
ήταν μαζί με αυτά των Τουρκοκύπριων.
Δεν είναι από τις κινητοποιήσεις που
ήταν συνηθισμένες κάποια χρόνια πριν.
Είναι πολύ μεγάλη πρόοδος το ότι φτάσαμε
να παλεύουν από κοινού οι δυο κοινότητες,
η εργατική τάξη και από τη μια και από
την άλλη μεριά των συνόρων.
Στο ερώτημα
που πρέπει να απαντήσουμε είναι, αν η
Ελλάδα και η Κύπρος αμύνονται απέναντι
σε όλα αυτά. Και αν είναι αλήθεια η
προπαγάνδα ότι πάντα έχουμε να
αντιμετωπίσουμε την επιθετικότητα και
την προκλητικότητα της Τουρκίας. Μου
έκανε εντύπωση διαβάζοντας τον Πολίτη,
μια από τις εφημερίδες της Κύπρου που
θεωρητικά είναι και προοδευτική
εφημερίδα. Υπήρχαν άρθρα που λένε ότι
η ΕΕ πρέπει να πάρει μέτρα απέναντι στην
Τουρκία γιατί αν δεν πάρουν μέτρα, η
Τουρκία έχει πολλά χαρτιά για να εκβιάζει
την ΕΕ: Αν ανασταλεί η συμφωνία
ΕΕ-Τουρκίας-Ελλάδας σε ότι αφορά το
προσφυγικό, θα ανοίξουν τα σύνορα, θα
μπουκάρουν μιλιούνια προσφύγων και
μεταναστών και με αυτό εκβιάζει η Τουρκία
την ΕΕ.
Είναι σαφές
πως ούτε η Ελλάδα, ούτε η Κύπρος βρίσκονται
σε κατάσταση άμυνας. Οι συμμαχίες με το
κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, είναι
ενδεικτικές προς τα πού πάει η κατάσταση,
όχι μόνο δεν φέρνουν την ειρήνη και την
σταθερότητα όπως λένε, αλλά στην
πραγματικότητα είναι πολιτικές που δυναμιτίζουν το κλίμα, πολιτικές που
χτυπάνε τα τύμπανα του πολέμου.
Από αυτή την
άποψη είναι κρίσιμο καθήκον το πώς
σταματάμε αυτού του είδους τις πολιτικές.
Πρώτον πώς
σπάνε αυτοί οι αντιδραστικοί άξονες
και δεύτερο σε ότι αφορά τη μάχη απέναντι
στο ρατσισμό και την πολεμική απειλή.
Υπάρχει η διάσταση ότι ο δολοφόνος των
γυναικών ήταν μόνιμος του στρατού. Και
αυτό άνοιξε πολύ χοντρά στην κυπριακή
κοινωνία, να τι είναι οι μονιμάδες του
στρατού, είναι σεξιστές, αυτό είναι ο
στρατός, φυτώριο τέτοιων τύπων.
Χρειάζεται να
πούμε ότι απέναντι σε όλους αυτούς τους
σχεδιασμούς τα σύνορα θα πρέπει να είναι
ανοιχτά και οι πρόσφυγες καλοδεχούμενοι.
Ότι δεν μπορούν τα λεφτά να πηγαίνουν
για τις φρεγάτες και την κούρσα των
εξοπλισμών, αλλά στην πραγματικότητα
χρειάζεται να διεκδικήσουμε σε συνεργασία
η εργατική τάξη της Ελλάδας, της Κύπρου,
της Τουρκίας, κοινό αγώνα απέναντι σε
αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.
Για να κάνουμε πράξη το σύνθημα:
Άγκυρα-Αθήνα-Λευκωσία εχθρός μας το
κεφάλαιο και η στρατοκρατία.
Αργυρή Ερωτοκρίτου
Δείτε επίσης:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου