Αντικαπιταλιστική εναλλακτική στην ΕΕ της λιτότητας και της βαρβαρότητας

Γιάννης Σηφακάκης, ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

H μάχη των Ευρωεκλογών είναι μια κρίσιμη πολιτική μάχη και στην Ελλάδα και διεθνώς. Διεκδικούμε σε αυτή μάχη να εκφραστεί η αντικαπιταλιστική εναλλακτική απέναντι στην Ευρώπη των μνημονίων και της λιτότητας, την Ευρώπη Φρούριο και την ακροδεξιά απειλή, την Ευρώπη του πολέμου.

Βλέπουμε αυτές τις ημέρες τι σημαίνει η κρίση και η βαρβαρότητα της ΕΕ. Η πυρκαγιά στην Παναγία των Παρισίων είναι μια τρανή επιβεβαίωση των επιλογών των κυβερνήσεων της “πολιτισμένης” Ευρώπης, που προτιμάνε να σπαταλάνε δισεκατομμύρια για όπλα, στρατούς, αστυνομία, για κλειστά σύνορα, για δώρα στους τραπεζίτες και την ίδια στιγμή να καταστρέφουν τις ζωές μας, το περιβάλλον, τον πολιτισμό, να γράφουν στα παλιά τους παπούτσια τις ανάγκες μας.

Το τι σημαίνει η βαρβαρότητα της “πολιτισμένης” Ευρώπης, το βλέπουμε κάθε μέρα με τους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που προσπαθούν να γλιτώσουν από την κόλαση στην οποία ζουν, από τους πολέμους που κάνει η “πολιτισμένη” Ευρώπη στις χώρες τους και να βρουν μια καλύτερη ζωή. Κι έχουν να αντιμετωπίσουν φράχτες, φυλακές, κολαστήρια, λιμενικά, ακροδεξιές συμμορίες και τις επίσημες πολιτικές των κυβερνήσεων που προσπαθούν να τους διώξουν.

Είναι ψεύτικη και η εικόνα της ενότητας της ΕΕ. Ποια είναι η ενωμένη Ευρώπη; Μπορεί όλοι μαζί να κλαίνε για την Παναγία των Παρισίων, αλλά από πίσω είναι ο ανταγωνισμός ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία για το πώς θα προσπαθήσουν να σώσουν τις ευρωπαϊκές τράπεζες και το πώς θα καταφέρουν να ξεπεράσουν την οικονομική κρίση που ακόμα είναι εδώ – δια στόματος Ντράγκι. Όλοι αναγκάζονται να πουν ότι δεν έχουν ξεπεράσει την οικονομική κρίση και γι' αυτό οι επιλογές τους είναι παράλογες, δίνοντας δισεκατομμύρια για να σώσουν τους τραπεζίτες.

Απέναντι σε αυτή την ψεύτικη εικόνα της “πολιτισμένης”, “ενωμένης” κι “ευημερούσας” Ευρώπης, το κρίσιμο ερώτημα είναι ένα: Ποια αριστερά μπορεί να απαντήσει απέναντι στην Ευρώπη των καπιταλιστών. Ποια αριστερά μπορεί να απαντήσει απέναντι στη δεξιά και τους θιασώτες της ΕΕ όπως η ΝΔ. Ποια αριστερά μπορεί να τσακίσει τους φασίστες και να κλείσει το δρόμο στην ακροδεξιά απειλή.

Απέναντι σε αυτό το ερώτημα δεν υπάρχουν πολλές απαντήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η δύναμη που υποσχόταν ότι θα άλλαζε την Ευρώπη κι αυτό που διαπιστώνει ο καθένας και η καθεμία καθημερινά, είναι ότι έχει μετατραπεί στον πιο ένθερμο υποστηρικτή της. Οι υποσχέσεις και τα συνθήματα “καμιά θυσία για το Ευρώ”, έχουν καταλήξει να είναι συμφωνίες με τη Μέρκελ και τη Λαγκάρντ. Οι αντιρατσιστικές ευαισθησίες του ΣΥΡΙΖΑ έχουν καταλήξει να σημαίνουν πνιγμένοι πρόσφυγες στα νερά του Αιγαίου, μέσα από τις ξεδιάντροπες συμφωνίες της ΕΕ με την Τουρκία και τη Λιβύη. Οι αντιφασιστικές του ευαισθησίες – τώρα προβάλλει ότι χρειάζεται ευρύ μέτωπο δημοκρατικών δυνάμεων απέναντι στην ακροδεξιά – κρύβονται πίσω από τα ράσα του κάθε Αμβρόσιου που φωτογραφίζεται με τα στελέχη της κυβέρνησης.

Ακόμα και η πολυδιαφημισμένη εξωτερική της πολιτική που “θα φέρει την ειρήνη” βλέπουμε ότι καταλήγει σε βρόμικες συνεργασίες με τις ΗΠΑ, τη χούντα της Αιγύπτου και το Ισραήλ. Αυτή η αριστερά, η “κυβερνώσα”, που εξαπολύει όλες τις επιθέσεις για χάρη των συμφερόντων των Ελλήνων καπιταλιστών, δεν μπορεί να δώσει λύση.

Να στρατευτούμε

Γι' αυτό και είναι κρίσιμο να στρατευτούμε όλες και όλοι στη μάχη που δίνει η αντικαπιταλιστική αριστερά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που επιμένει ότι υπάρχει άλλος δρόμος. Αυτός της αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Που ξεκινάει από το ότι χρειάζεται η ανατροπή του καπιταλισμού. Ότι χρειάζεται να διαγράψουμε το χρέος κι όχι να το διαπραγματευτούμε, με ή χωρίς το ΔΝΤ. Ότι χρειάζεται να κρατικοποιήσουμε τις τράπεζες με εργατικό έλεγχο, για να κόψουμε τους εκβιασμούς των τραπεζιτών και των αφεντικών. Κι όχι να τρέχουμε να τις σώζουμε με νέες ανακεφαλαιοποιήσεις. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιμένει ότι ο πλούτος πρέπει να περάσει στα χέρια των εργαζόμενων που τον παράγουν.

Κι επιμένει στη διεκδίκηση για ανοιχτά σύνορα, για να είναι καλοδεχούμενοι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, που είναι στην πρώτη γραμμή όλων των μαχών ενάντια στη λιτότητα, το ρατσισμό, το σεξισμό, την καταπίεση. Για ρήξη κι αποδέσμευση από την ΕΕ.

Πάμε σε μια προεκλογική περίοδο που δεν θα είναι ήρεμη. Κόντρα στη φιλολογία ότι κλείσανε τα μέτωπα και ο κόσμος τώρα απλά θα ψηφίσει, είμαστε η δύναμη που λέει ότι τα μέτωπα είναι ανοιχτά. Καθημερινά εργάτες κι εργάτριες απεργούν και διαδηλώνουν κόντρα στην κυβέρνηση και τις επιλογές της κι έτσι θα συνεχίσουμε τόσο στην προεκλογική περίοδο, όσο και στη συνέχεια. Με σκληρές μάχες τις οποίες μπορούμε να κερδίσουμε προβάλλοντας τα προτάγματα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς.