Aριστερή απάντηση στην τρανσφοβική επίθεση του Τραμπ

Την Κυριακή ένα άρθρο των New York Times αποκάλυψε ένα υπηρεσιακό σημείωμα της διοίκησης Τραμπ που συστήνει στις ομοσπονδιακές υπηρεσίες «να ορίζουν το γένος ως αρσενικό ή θηλυκό, χωρίς καμία παρέκκλιση, και ανάλογα με τα γεννητικά όργανα που ένα άτομο φέρει κατά τη γέννησή του».

Σύμφωνα με τους Times «το Αμερικανικό Υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών ηγείται μιας προσπάθειας για την καθιέρωση ενός νομικού ορισμού του φύλου» κάτω από τον ομοσπονδιακό νόμο για τα ανθρώπινα δικαιώματα που παίρνει πίσω τις αποφάσεις που πάρθηκαν κατά τη διοίκηση Ομπάμα προς την κατεύθυνση της αναγνώρισης του φύλου ως μη προσδιοριζόμενου από το καταγεγραμμένο κατά τη γέννηση γένος.

Ακόμα και ο τίτλος του άρθρου των Times -«Η ύπαρξη της 'τρανς ταυτότητας' ενδέχεται να τεθεί υπό αίρεση από τη διοίκηση Τραμπ»- είναι προβληματικός, γιατί η ύπαρξη των τρανς ανθρώπων δεν κινδυνεύει «να τεθεί υπό αίρεση». Η ύπαρξη των τρανς ανθρώπων είναι ένα γεγονός τόσο αναμφισβήτητο όσο και η συστηματική καταπίεση, η περιθωριοποίηση, η βία, ο αποκλεισμός, η διαρκής αμφισβήτηση των δικαιωμάτων τους, που είναι οι πραγματικοί όροι της τρανς ύπαρξης. 

Αλλά είναι ακριβώς αυτή η γλώσσα που αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις της διοίκησης Τραμπ. Το σχέδιο εξάλειψης της ζωής των τρανς ανθρώπων από τη δημόσια συνείδηση εξαρτάται, πάνω απ' όλα, από την αντίληψη ότι η ίδια τους η ύπαρξη είναι ζήτημα αντιπαράθεσης. Μιας αντιπαράθεσης που μπορεί να λυθεί με την επίκληση μιας «αδιαμφισβήτητης» φόρμουλας, βασισμένης σε μια στρεβλή αντίληψη της «βιολογίας». Μιας απλής αναγνώρισης των γεννητικών οργάνων κατά τη γέννηση ή ενός τεστ DNA που θα λύσει το ζήτημα, αν χρειαστεί.

Αυτή η φόρμουλα αγνοεί την πραγματικότητα ότι τα «χαρακτηριστικά του φύλου» εκφράζονται με πολύ διαφορετικό τρόπο από διαφορετικά σώματα, έστω κι αν αυτά τα σώματα μπαίνουν κάτω από την κατηγορία «αρσενικό» ή «θηλυκό». Αγνοεί επίσης την πραγματικότητα των intersex ατόμων. Τα κοινωνικά δικαιώματα δεν μπορούν να προσδιοριστούν από ένα εσφαλμένο δίπολο, που παράγεται με βάση την αξιολόγηση των γεννητικών οργάνων κατά τη γέννηση. Αυτή η ιδέα είναι τόσο παράλογη που δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τα πολιτικά κίνητρα της ακύρωσης της ζωής των τρανς ανθρώπων.

Όπως εξηγεί η τρανς ακτιβίστρια και μουσικός Έβαν Γκριρ, κάτω απ' αυτή τη «νέα πολιτική που εξετάζεται από τη διοίκηση Τραμπ, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα επιχειρήσει να υποβάλλει στους εκατομμύρια τρανς ανθρώπους όπως εγώ όχι τι μπορούμε να κάνουμε, αλλά ποιοι μπορούμε να είμαστε. Θα επιχειρήσει να μας υποβάλλει, νομικά, ότι δεν υπάρχουμε -ότι στα μάτια του κράτους δεν είμαστε αυτοί ή αυτές που είμαστε. Είναι η έσχατη μορφή κυβερνητικής παρέμβασης».   

Τα τελευταία χρόνια η συμπεριληπτική πολιτική για τους τρανς ανθρώπους έχει μπει στο στόχαστρο της ακροδεξιάς που προσπαθεί να σηκώσει κεφάλι. Στο πλαίσιο της αντιδραστικής πολιτικής τους, οι πιο προωθημένες διεκδικήσεις του κινήματος μπορούν να εξηγηθούν με όρους «παρακμής» των παραδοσιακών θεσμών, όπως η οικογένεια -και ιδιαίτερα σε υπεράσπιση της σταθερότητας της ανδρικής ταυτότητας που στα μάτια τους «απειλείται» από την ανάπτυξη του κινήματος #MeToo. 

Ένα σταθερό χαρακτηριστικό της αντιδραστικής πολιτικής στις ΗΠΑ είναι η προσπάθεια επιβολής ελέγχου πάνω στα ανθρώπινα σώματα είτε μέσα από την ασφάλεια και την αστυνόμευση είτε μέσα από την κατάργηση του δικαιώματος του σωματικού αυτοπροσδιορισμού. Το σημείωμα Τραμπ δεν είναι άλλο παρά μία υπόδειξη για το πώς κράτος πρέπει να καθορίζει και να περιορίζει τα δικαιώματα των ανθρώπων πάνω στο σώμα τους.

Κι αυτό πρώτα απ' όλα στηρίζεται στην υπόθεση ότι το κράτος έχει δικαίωμα να γνωρίζει τι συμβαίνει με τα ανθρώπινα σώματα. Και ύστερα, φυσικά, έρχονται οι περιορισμοί πρόσβασης σε ιατρικούς πόρους, που καταστέλλουν ευθέως το δικαίωμα των ανθρώπων να μεταβάλλουν το σώμα τους όπως τους αρέσει. 

«Το 31% των τρανς ανθρώπων που ζουν στις ΗΠΑ δεν έχει, ούτως ή άλλως, πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη. Οι τρανς γυναίκες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, εξακολουθούν να κρατούνται σε φυλακές ανδρών. Οι τρανς άνθρωποι, και ιδιαίτερα οι μαύρες τρανς γυναίκες, ζουν σε δυσανάλογα ποσοστά κάτω από τα όρια της φτώχειας. Και λόγω της ακραίας φτώχειας τους, η επιβίωσή τους βρίσκεται πολύ συχνά στο έλεος των χαμηλότερων στρωμάτων της γραφειοκρατίας των φυλακών, των ξενώνων αστέγων, των νοσοκομείων και των κοινωνικών υπηρεσιών». (Ντιν Σπέιντς) Αυτοί οι άνθρωποι αρκετά συχνά μπορούν να παίρνουν αποφάσεις για το φύλο τους ανεξάρτητα από το τι λένε οι νόμοι. Το να είσαι φτωχός σημαίνει επίσης ότι σου είναι πολύ δύσκολο να εξασφαλίσεις τα απαραίτητα έγγραφα ή τα ιατρικά δικαιολογητικά για να αντιπαρέλθεις αυτές τις αποφάσεις. 

Οι Μαρξίστριες φεμινίστριες Τίτι Μπατατσάρια και Σου Φέργκιουσον έγραψαν για το πώς το κεφάλαιο έχει συμφέρον να παράγει και να ρυθμίζει τα σώματα μ' ένα συγκεκριμένο τρόπο. Μ' αυτή την έννοια, η τάση των τρανς ανθρώπων να χειραγωγούν τα σώματά τους με ορμόνες και χειρουργικές επεμβάσεις αντανακλά «την προτεραιοποίηση της ζωής απέναντι στο κεφάλαιο», κι ένα είδος αντίστασης στον τρόπο που ο καπιταλισμός βρίσκει συμφερότερο να παράγει και να κανονικοποιεί τα cis σώματα «επενδύοντας ψυχοκοινωνικά σε κανόνες ετεροσεξιστικούς και cisgender».

Οι δυνατότητες του σώματός μας και της ζωής μας είναι περιορισμένες κάτω απ' τον καπιταλισμό. Η σοσιαλιστική παρόρμηση είναι να αλλάξουμε θεμελιωδώς αυτή την κατάσταση. Όσοι από εμάς είναι τρανς συμβαίνει συχνά να είμαστε άνθρωποι που δεν μπορούν να αντέξουν το βάρος αυτού του περιορισμού στα σώματά μας να ζούμε μ' ένα τρόπο που μας υποβάλλει σε περαιτέρω καταπίεση. Αυτή την παρόρμηση όμως δεν την έχουμε μόνο εμείς.

Η σοσιαλιστική απελευθέρωση πρέπει να είναι απελευθέρωση από τον τρόπο που ο καπιταλισμός οργανώνει το φύλο και αλλοτριώνει τη σωματική μας ζωή. Καθώς κινούμαστε προς αυτό το σκοπό, η υπεράσπιση της ζωής των τρανς ανθρώπων πρέπει να αποτελεί θέση αρχής για το κίνημα που επιδιώκουμε να οικοδομήσουμε σήμερα.

Βασισμένο σε άρθρο της σοσιαλίστριας τρανς ακτιβίστριας Φάιναν Λάκχα. 

Δείτε επίσης την ωραία ομιλία της τρανς σοσιαλίστριας Αλίσα Παρία: