Αυτό το βίντεο είναι του τραγουδιού "Bij de Rijkswacht" της Βελγικής μπάντας De Strangers, γραμμένου στη διάλεκτο της Αμβέρσας και μιλάει γι' αυτό που ήταν τότε η παραστρατιωτική βελγική εθνική αστυνομία.
Όμως, η Rijkswacht (χωροφυλακή) δεν υπάρχει πια. Διαλύθηκε το 2001 και επανασυστάθηκε ως "Ομοσπονδιακή Αστυνομία του Βελγίου" μετά από μια σειρά σκάνδαλα όπως το σκάνδαλο Ντιτρού.
Αυτή την εβδομάδα δημοσιοποιήθηκε άλλο ένα σκάνδαλο της χωροφυλακής: οι σχέσεις της με τη συμμορία των φονιάδων της Βραβάντης. Φαίνεται ότι ο "Γίγαντας", μάλλον ο αρχηγός των φονιάδων, ήταν μέλος της ομάδας ειδικών δυνάμεων της χωροφυλακής Diane. Κάτι που προκαλεί ερωτηματικά σχετικά με τις διασυνδέσεις των φονιάδων της Βραβάντης με την ακροδεξιά και το ΝΑΤΟ.
Μεταφράζω από το Χέντβιγκ Λερούζ, Βέλγιο, 23 Οκτώβρη 2017:
Έρευνα για τους φονιάδες της Βραβάντης, μετά από 32 χρόνια σαμποτάζ μία σημαντική εξέλιξη;
Η συμμορία της Νιβέλ [φονιάδες της Βραβάντης] τρομοκρατούσε το Βέλγικο λαό τη δεκαετία του 1980 με παντελώς αχρείαστη βία. Η έρευνα δεν οδήγησε σε κανένα αποτέλεσμα και υπονομεύτηκε. Το PvdA [Εργατικό Κόμμα] δήλωνε πριν από 32 χρόνια ότι υπήρχαν θύλακες της ακροδεξιάς στη χωροφυλακή. Τώρα που αυτό που φαίνεται να επαληθεύεται μπορεί να υπάρξουν σημαντικές εξελίξεις στην έρευνα ενός από τα μεγαλύτερα πολιτικά εγκλήματα στην ιστορία του Βελγίου.
Μεταξύ 1982 και 1985 η Συμμορία της Νιβέλ δολοφόνησε 28 ανθρώπους γύρω από τα σουπερμάρκετ Delhaize και Colruyt. Τρομοκρατούσαν όλο τον πληθυσμό, αλλά δεν μπορούσαν να εντοπιστούν. Το PvdA και η τότε βδομαδιάτικη εφημερίδα του Solidair, μαζί με δημοσιογράφους από διάφορα μέσα, έλεγε ότι το πιο πιθανό σενάριο 32 χρόνια πριν ήταν ότι πίσω από τη συμμορία της Νιβέλ κρύβονταν ακροδεξιοί θύλακες στο εσωτερικό της ομάδας Diane, των επίλεκτων σωμάτων της τότε χωροφυλακής. Αυτή η υπόθεση τότε αντιμετωπίστηκε με ειρωνεία από τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης Ζαν Γκολ (του δεξιού κόμματος του Μεταρρυθμιστικού Κινήματος, MR): "πρόκειται για φαντασιοπληξίες, που δεν έχουν θέση παρά μόνο στα αστυνομικά μυθιστορήματα" κι από το Γενικό Εισαγγελέα Ντεπρέτρ ντε Νιβέλ, που είχε στα χέρια του το φάκελο της υπόθεσης.
Η στρατηγική της έντασης είναι ένας τρόπος ελέγχου και χειραγώγησης της κοινής γνώμης χρησιμοποιώντας το φόβο, την προπαγάνδα, την παραπληροφόρηση, τον ψυχολογικό πόλεμο, τις προβοκατόρικες και τρομοκρατικές ενέργειες.
Τη δεκαετία του 1980 ο Ψυχρός Πόλεμος βρισκόταν ακόμα σε εξέλιξη. Κομμάτι του ήταν ο ανταγωνισμός των εξοπλισμών ανάμεσα στη Δύση και τη Σοβιετική Ένωση. Το Βέλγιο συμμετείχε κι αυτό και ήθελε να εγκαταστήσει πυραύλους μέσου βεληνεκούς και πυρηνικά όπλα ενάντια στη Σοβιετική Ένωση. Υπήρχε όμως μεγάλη αντίσταση όμως σ' αυτά τα σχέδια. Εκατοντάδες χιλιάδες διαδήλωσαν για την ειρήνη και ενάντια στα πυρηνικά. Η Ουάσινγκτον και ο αμερικανόφιλος πολιτικός κόσμος του Βελγίου ανησυχούσαν γι' αυτό το κύμα των διαδηλώσεων. Οι επιθέσεις των φονιάδων της Βραβάντης έσπειραν πανικό και προετοίμασαν το έδαφος για το γιγαντιαίο επαναεξοπλισμό της χωροφυλακής και τους πυρηνικούς πυραύλους.
Στη στρατηγική της έντασης, οι κατασταλτικές δυνάμεις στο εσωτερικό του κράτους που συνειδητά προκαλούν επιθέσεις για να τρομοκρατούν ήταν μια δοκιμασμένη στρατηγική της ακροδεξιάς στην Ιταλία τις δεκαετίες του 1970 και του '80. Οι ιταλικές ακροδεξιές ομάδες είχαν στενούς δεσμούς με τις μυστικές υπηρεσίας της Ιταλίας και της Αμερικής.
Ούτε η ίδια η Γερμανία δεν ήταν ασφαλής από τις μανούβρες των Αμερικανών. Ο Αντρέας φον Μπύλοφ περιέγραψε αναλυτικά τις τακτικές των Αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών στο βιβλίο Im Namen des Staates (Στο Όνομα των ΗΠΑ) που δημοσιεύτηκε το Σεπτέμβρη του 1998. Ο φον Μπύλοφ ήταν από το 1976 ως το 1980 Υπουργός Άμυνας στη[ν τότε πρωτεύουσα της Δυτικής Γερμανίας] Βόννη και από το 1980 ως το 1982 Υπουργός Έρευνας και Τεχνολογίας. Αναφέρει ότι "οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ είχαν βάλει το χέρι τους σε κάθε τρομοκρατική ενέργεια στην Ευρώπη, αν δεν τις είχαν οργανώσει οι ίδιοι τους εξ ολοκλήρου ή έστω εν μέρει". Ιταλία; Γερμανία; Γιατί όχι και Βέλγιο; Όπως η Ιταλική και η Γερμανική ακροδεξιά, τα πρώην μέλη της επίλεκτης ομάδας Diane είχαν δεσμούς με Βέλγικες φασιστικές οργανώσεις και με Αμερικανούς πράκτορες.
Δύο επιτροπές έρευνας και δεν βρέθηκε ούτε ένας δράστης.
Στο Βέλγιο ούτε ένας από τους φονιάδες της Βραβάντης δεν μπήκε φυλακή.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου