Χάνω
Με κάλεσε σ' ένα
πάρτι αυτολύπησης
Κάθε λίγο και
κάποιος γελούσε μαζί μου
Της είπα αλήθεια
δεν πειράζει
Δε φαντάζεσαι τι
σήμαινε αυτό για την προσωπικότητά μου
Δεν ξέρω πού το
πάει, αλλά χάνω
Παρόλο που
προσπάθησα, σα νανούρισμα, χάνω
Την είδα μια φορά
σ' ένα παράξενο όνειρο
Γελούσε δυνατά,
της γύρισα την πλάτη
Ύστερα πάλι
ξεθαρρεύει, με θάβει πίσω από την πλάτη
μου
Όλοι φαίνεται να
'χουν αγάπη εκτός από μένα, αυτό μου
λείπει
Αυτή η απόρριψη
πόσο βαθιά πονάει, χάνω
Κι ας μην ήτανε
φίλη μου, χάνω
Και μένω στην απέξω
Και μιλάν σαν να
είμαι μπροστά
Με τα πιο σκληρά
λόγια για μένα, ξέρω τι είναι
Ένα μάτσο κωλοσκούπια
που κάνουν τον καμπόσο
Δε βγάζει νόημα,
είναι πολύ περίεργο, χάνω
Παρότι προσπαθώ,
δεν έχει νόημα να τα παρατήσω, χάνω
Και την ξαναπατάω,
δεν υπάρχει κανένας εκεί, χάνω
Του ονείρου μου
μαζεύω τα κομμάτια, χάνω
Όλοι κάναν την
πλάκα τους, χάνω
Και ήταν εξαρχής
μια απ' αυτούς κι εκείνη
Δε βοηθά κανείς,
πώς συνεχίζω
Μετά
συνειδητοποιώ πως είναι déjà
vu
Τι
να σκεφτούν, το μυαλό τους είναι θολό
Είδα
το μέλλον, και δεν είμαι καν εκεί, χάνω
Τα
είδα όλα, κι είναι τα ίδια και τα ίδια,
ειλικρινά, χάνω
Περνιούνται για
έξυπνοι, πιασμένοι έτσι όλοι χέρι-χέρι,
χάνω
Κι ακόμα μια φορά,
κι ας προσπαθώ, χάνω
Πες μου, αγάπη μου,
κάτι γι' αυτό, πες μου τώρα
Διαολούπολη
Ζούσα
σε μια διαολούπολη
Δεν
ήξερα πως ήταν διαολούπολη
Ω
θεούλη μου τι θλίψη νιώθω
Γι'
αυτή τη διαολούπολη
Κι
όλοι οι φίλοι μου είναι βρικόλακες
Δεν
ήξερα πως ήτανε βρικόλακες
Και
μάλλον πρέπει να 'μουνα βρικόλακας κι
εγώ
Ζούσα
σε μια διαολούπολη
Δεν
ήξερα πως ήταν διαολούπολη
Ω
θεούλη μου τι θλίψη νιώθω
Γι'
αυτή τη διαολούπολη
Μη
φοβάσαι
Υπάρχει μια ζωή
που αξίζει να τη ζήσεις
Υπάρχει κάπου μια
πραγματική γαλήνη
Υπάρχει ένα ρυάκι
μες στη ζούγκλα
Υπάρχει ένας σκοπός
που αξίζει να σφυρίζεις
Μη φοβάσαι
Δεν μπορείς να
αράξεις αν δεν το πιστεύεις
Δεν είναι κάτι που
το βλέπεις
Και δεν ωφελεί να
ξεχάσεις
Γιατί δεν είναι
κάτι που μπορείς να θυμάσαι
Γιατί τον εαυτό
σου να χαρίσεις στην παγκόσμια κατάταξη
Οι αριθμοί όλα τα
χαλάνε
Μην το κάνεις αυτό
Είχα ένα όνειρο
Είχα ένα όνειρο
για σένα
Ήσουνα η βασίλισσα
πολλών
Κι ήμουν κι εγώ
εκεί, αλλά δε σ' ένοιαζε καθόλου
Δε μου 'δινες καμιά
αξία.
Έπαιζε η μπάντα
και τραγούδαγες μια μελωδία
Και πέφτανε τ'
αστέρια απ' το φεγγάρι
Και χαμογέλαγες
και το χαμόγελό σου έκοβε τη θάλασσα
στα δύο
Αλλά δε μου 'δινες
σημασία
Όχι.
Τα μάτια σου ήταν
γεμάτα ουρανό κι ήταν γαλάζια
Και μια παράξενη
μαϊμού είχες μαζί σου
Και χοροπήδαγες
τρελά κι έριχνες στο καπέλο της ψιλά
Και ύστερα την
κοίταγες χασκογελώντας
Κι αυτή η μαϊμού
ήμουν εγώ.
Και είχε φώτα και
βεγγαλικά και κανονιοβολισμούς προς
τιμή σου
Κι ήμουνα
στεναχωρεμένος,
Και κάποιος μου 'πε “Μη στεναχωριέσαι, κανείς δεν
μπορεί να της κάνει κακό”
Κι άρπαξα το
μικρόφωνο και στάθηκα μόνος εγώ
Με θαυμασμό για
σένα και για τον εαυτό μου περιφρόνηση
Και τότε είπες
“Πάρτε του το κεφάλι”
Είχα ένα όνειρο
για σένα
Ζω τα κομματιασμένα μου όνειρα
Όταν βρισκόμουν
στο Σαν Μάρκος, σαν σήμερα ένα χρόνο
πριν,
Θα μ' είχαν βάλει
πιθανόν σε κάποιο σπίτι.
Μα πέταξα όλα τα
υπάρχοντά μου σε μια σακούλα σκουπιδιών,
Και ξαναγύρισα
στον κόσμο.
Οι ελπίδες μου
θρύψαλα 'γίναν σαν σπασμένος καθρέφτης
στο πάτωμα,
Αλλά ζω τα
κομματιασμένα μου όνειρα.
Στα παλιά μονοπάτια
της μνήμης μού 'σκασε το λάστιχο.
Αλλά πεντέμισι
μήνες μετά επανήλθα,
Και τώρα προσπαθώ
να το εξηγήσω.
Και να 'μαι τώρα
εδώ μπροστά σας,
Κι ένα γλυκό
αγγελούδι μου κρατάει το χέρι.
Ζω τα κομματιασμένα
μου όνειρα.
Τελείωσε
Έσπασες την καρδιά
μου στα δυο
Και σου αφήνω αυτό
το μισό
Να σου θυμίζει τι
μου έκανες γλυκιά μου
Τελείωσε, τελείωσε
Δάκρυ δε χύθηκε,
λόγο δεν είχε
Τελείωσε, τελείωσε
Δάκρυ δε χύθηκε,
ήλιος δε βγήκε.
Είδα την εικόνα
σου
Εννοώ, σε φίλησα
Κι αν ήταν στο χέρι
μου
Θα σε ξαναφιλούσα
Ξανά και ξανά
Τελείωσε, τελείωσε
Δάκρυ δε χύθηκε,
ήλιος δε βγήκε
Ξανά και ξανά
Λέω στον εαυτό
μου, λέω στον εαυτό μου
Τελείωσε, τελείωσε
Δάκρυ δε χύθηκε,
ήλιος δε βγήκε
Τελείωσε, τελείωσε.
Δείτε επίσης:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου