Ζω για τη στιγμή ......που δε θα χρειαζόμαστε έγγραφα για να μετακινηθούμε.
που δε θα υπάρχει σε καμιά πόρτα κλειδαριά και σε καμία τσέπη κλειδιά.
που οι αστυνομικές και οι στρατιωτικές στολές θα υπάρχουν μονάχα στα μουσεία της ανοησίας.
Ζω για τη στιγμή .....που δε θα υπάρχει Θεός, ούτε τιμωρός ούτε σωτήρας ούτε σπλαχνικός.
που η έννοια της ηθικής με όποιο επίθετο κι αν συνοδεύεται δεν θα υπάρχει πια.
που οι συναισθηματικές ανάγκες θα είναι οι μόνες δίκαιες, ανθρώπινες και κοινωνικές κινητήριες δυνάμεις της δράσης.
Ζω για τη στιγμή .....που στην εργασία και την ανθρώπινη δράση δεν θα αποδίδεται καμιά αξία.
που δεν θα υπάρχει αξία γιατί όλα και όλοι θα αξίζουν.
Ακόμα κι ο Θάνατος.
τιμή στους νεκρούς και στους ζωντανούς μετανάστες.
Άραγε χελιδόνι μου
Άραγε χελιδόνι μου
ποια θάλασσα σε φέρνει
και ποιος σε περιμένει
μ' αυτόν τον καλό καιρό.
Άσπρο έχεις το στήθος
και μαύρα τα φτερά,
τη θάλασσα στη ράχη,
στα δύο την ουρά.
Στέκομαι μπρος στη θάλασσα
και πάλι σε κοιτώ
λίγο που γέρνεις, λίγο ανεβαίνεις
κι ίσα που αγγίζεις το νερό.
Άραγε πόσους τόπους μας
θα πέρασες εσύ,
άραγε τη φωλίτσα σου
πού να 'χτισες κι εσύ.
Αχ, να `ξερα αν διάβηκες
από κει που εγώ βαστώ
πόσα αλήθεια θα ρωτούσα
να μου πεις και να σου πω.
Μα ούτε λέξη δε μου είπες
για όλα αυτά που σου μιλώ
λίγο που γέρνεις, λίγο ανεβαίνεις
κι ίσα που αγγίζεις το νερό.
Πηγή: verita esterna
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου