 |
|
Άννα
Αχμάτοβα
|
Θ' ακούσεις κεραυνό και θα με θυμηθείς.
Και θα σκεφτείς: επιθυμούσε θύελλες. Το χείλος
τ' ουρανού θα είναι χρώμα σκούρο βυσσινί.
Και η καρδιά σου, όπως και τότε, φωτιά θα πάρει.
Εκείνη τη μέρα στη Μόσχα, όλα θα γίνουν,
όταν, για τελευταία φορά θ' αποχωρήσω.
Στα ύψη σπεύδοντας που τόσο είχα προσμείνει.
Τη σκιά μου αφήνοντας μονάχα να σε συνοδεύει.
Άννα Αχμάτοβα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου