Η κούκλα αποτελεί την ενσάρκωση όλων αυτών που δεν είμαστε - εμείς είμαστε ζωντανοί, αυτή δεν είναι, εμείς θα πεθάνουμε, αυτή όχι.
Διόλου παράξενο λοιπόν, που αυτήν που βρήκαμε το πρωί στο παγκάκι ύστερα από μια νύχτα με δυνατή βροχή - αυτή με τ' ανέκφραστα μάτια, τα χλωμά χείλη, τα πορσελάνινα μπούτια, με τη βρώμικη μαντίλα και το ξεσκισμένο φόρεμα, σάμπως επίτηδες από μιανού το χέρι λερωμένη, τη διαμελίσαμε, την αποκεφαλίσαμε και ύστερα την κάψαμε.
Τομ Ουάλεν
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου