Σον Μπόνι, Γράμμα για τη Σιωπή
Είναι δύσκολο να μιλάς για ποιήματα σ' αυτές τις περιστάσεις. Το Λονδίνο είν' ένα ξυράφι, μια φλογερή γαλήνη έχει εγκατασταθεί, παγιδευμένοι είμαστε έξω από το περίγραμμά της.
Ετοίμαζα μια πραγματεία για τον Αμίρι Μπαράκα, προσπαθώντας να εξηγήσω την ιδέα πως αν γυρίσεις τη σουρεαλιστική εικόνα - που ο Αιμέ Σεζαίρ ορίζει ως "μέσο για την προσέγγιση του απείρου" - αν τη γυρίσεις ανάποδα αυτό που βρίσκεις είναι η φράση του Μπαράκα: "οι μαγικές λέξεις βρίσκουν σε τοίχο μαλάκα μου". Πάει πολύ αργά - δύσκολο να συγκεντρωθείς μ' όλες αυτές τις αστυνομικές εφόδους, τους τιμωρητικούς ξυλοδαρμούς, με τις φωτιές της αντεπίθεσης. Θα ήταν υπερβολικό να πούμε πως η γεωμετρία της πόλης έχει αλλάξει, έχει μπει όμως σε μια αρκετά άγρια καμπή. Έχει πάρει διαστάσεις, κάποια πράγματα έχουν γίνει αγνώριστα, άλλα δείχνουν πολύ εντάξει. Μακαρί να 'ξερα καλύτερα μαθηματικά, ή άλγεβρα, για να σας εξηγούσα ακριβώς τι εννοώ. Αντ' αυτού λοιπόν θα σας δώσω μια μικρή διατριβή για τη φύση του ρυθμού - (1) Του κοπανούσαν το κεφάλι στο έδαφος και τού 'ριχναν μπουνιές. (2) Του είχαν ήδη περάσει τις χειροπέδες και ήταν ακινητοποιημένος όταν τον είδα. (3) Φώναζε: "Βοήθα με, βοήθα με". (4) Δεν είχε πλήρη διαύγεια. (5) Πήγα να μιλήσω στη μαμά του. (6) Δε μπορούσε ούτε στα πόδια του να σταθεί αφότου τον βαρέσαν με τα γκλομπ. (7) Της χτύπησαν την πόρτα τρεις ώρες αργότερα και της είπαν "ο γιος σου πέθανε". Δε θυμάμαι πού ακριβώς το διάβασα αυτό. Είμαι αρκετά όμως βέβαιος ότι δεν ήτανε σε λογοτεχνικό περιοδικό, αλλά υποθέτω ότι θα συμφωνούσατε πως δίνει το περίγραμμα ενός αρκετά συμβατικού μετρικού συστήματος. Η ποίηση μετασχηματίζει τον εαυτό της διαλεκτικά στη φωνή του πλήθους - ο Ρενέ Μενίλ έκανε αυτό τον ισχυρισμό πίσω στα 1944 ή κάτι τέτοιο. Άμα δεν αληθεύει όμως αυτό; Κι άμα το μόνο που μπορεί είναι να μετρέπεται σε ροπαλιές αστυνομικών - το βρίσκεις σίγουρα αυτό στην επίσημη ποίηση, π.χ. στον Κένι Γκόλντσμιθ ή στον Τοντ Σουίφτ. Οι συμμορφωτικές τσιρίδες τους το πάνε ακόμα παραπέρα, στην πραγματικότητα, καθώς τα κοπανήματα των μπάτσων μεταμορφώνονται με τη σειρά τους σε τούτη την πυκνή απαίσια σιωπή που τώρα ζούμε μέσα της, και προκαλεί κλείσιμο των ματιών αμελλητί, δύσπνοια και καταρροή και βήχα. Γιατί πιστέψτε με, η αστυνομική βία είναι το περιεχόμενο της κάθε επίσημα επικυρωμένης τέχνης. Πώς θα μπορούσε να 'ναι αλλιώς, βαθιά χωμένες καθώς είναι στα συστήματα εισόδου της κουλτούρας μας. Ο Λάρι Νιλ είχε περιγράψει κάποτε την εξέγερση ως τη διαδικασία ανάκτησης, επανελέγχου, της συλλογικής μας ιστορίας. Πριν από μερικές μέρες σκεφτόμουν, ότι η δική μας εκδοχή, της ιστορίας μας, πιάστηκε αιχμάλωτη και οδηγήθηκε ακριβώς στο κέντρο της πόλης σα μία δύναμη αρνητικής βαρύτητας που κρατάει σε απόσταση, και που συγκρατεί τα συστήματά τους στη θέση τους. Έκανα λάθως προφανώς. Δεν είναι η ιστορία μας που 'χουνε καταχωνιασμένη εκεί - είναι μια σφαίρα, μια σφαίρα μόνο, σαν το πραγματικό περιεχόμενο της συλλογικής ιδέας κάτω από την οποία πρέπει να ζούμε. Έχουν αυτή την ιδέα να φωλιάζει στου Μαρκ Ντάγκαν το πρόσωπο - ή του Ντέιλ Μπερνς, ή του Τζέικομπ Μάικλ, ή του Φίλιπ Χαλμς. Εκατοντάδες αόρατα πρόσωπα. Κι εκείνα τα πρόσωπα ανατιναχτήκαν όλα. Καιταλοιπά. Όπως και να 'χει, αυτό είναι το τελευταίο γράμμα που θα λάβετε από μένα, ξέρω ότι νοικιάσατε δωμάτιο ακριβώς στο κέντρο των επίσημων σφαιρών. Έτσι εξηγείται και ο χρόνος που πρέπει να ξοδεύετε κοιτώντας στον καθρέφτη σας, μιλώντας ασταμάτητα περί προσωδίας. Δεν υπάρχει προσωδία, υπάρχει μόνο μια ξυσμένη πληγή - και ζούμε μέσα της σαν απολιθωμένα, ζωοτομημένα ποντίκια. Με τ' άντερα μας ξεχαρβαλωμένα, αγνώριστα από τα βασανιστήρια. Τι δύσκολο να καταγίνεσαι με ποιήματα αυτή την ώρα. Ώρα καλή. Οι μαχαιριές μας δε ριχτήκαν απ' το χέρι μας.
Revolution & Poetry
Μαρκ Ντάγκαν, 29, νεκρός από σφαίρα αστυνομικών στο στήθος (Τότεναμ, 4/8/2011)
http://en.wikipedia.org/wiki/Death_of_Mark_Duggan
Ντέιλ Μπερνς, 27, νεκρός από 4 πυροβολισμούς από όπλο ηλεκτροσόκ (taser) αστυνομικού (Κούμπρια, 16/8/2011) http://directnews.gr/world/5195-2011-08-18-11-30-25.html
Τζέικομπ Μάικλ, 25,νεκρός από σπρέι πιπεριού που τον ψεκάσε αστυνομικός σε έφοδο 11 μπάτσων μέσα στο σπίτι του (Τσέσαϊρ, 23/8/2011) http://www.dailymail.co.uk/news/article-2029173/Jacob-Michael-dies-pepper-sprayed-arrested-ELEVEN-officers.html
Φίλιπ Χαλμς, 53, νεκρός από taser σε έφοδο μπάτσων στο σπίτι του (Μπόλτον, 24/8/2011)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου