Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα των γυναικών να διακόπτουν την εγκυμοσύνη τους με ασφαλή τρόπο. Δικαίωμα που κατακτήθηκε σε παγκόσμια κλίμακα χάρη στους μεγάλους αγώνες του Κινήματος για την Απελευθέρωση των Γυναικών τη δεκαετία του 1960 και του '70.
Γνωρίζουμε ότι η απαγόρευση των εκτρώσεων το μόνο που καταφέρνει είναι η αύξηση της μητρικής θνησιμότητας. Για τις περισσότερες γυναίκες η έκτρωση δεν είναι μόνο ένα φυσικό, αλλά κι ένα δυσβάσταχτο συναισθηματικό φορτίο. Το κοινωνικό δόγμα ότι ο βασικός ρόλος της γυναίκας είναι το να μεγαλώνει παιδιά, και μάλιστα χωρίς καμιά κρατική μέριμνα, δεν επιτρέπει, ειδικά στις φτωχές γυναίκες, την πολυτέλεια της "επιλογής". Αυτή η επιλογή, άλλωστε, δεν είναι καθόλου ελεύθερη, αφού οι ίδιες δυνάμεις που πολεμάνε την έκτρωση, βάλλουνε και κατά των μέτρων αντισύλληψης. Η κατάρρευση της ευημερίας αναπτέρωσε το ηθικό των αντιφεμινιστικών ομάδων. Όσο οι κοινωνικές ευκαιρίες των γυναικών συρρικνώνονται, τόσο οι φωνές για επιστροφή στο "φυσικό" τους ρόλο δυναμώνουν. Αντί να εστιάσουν στην κρίση του καπιταλισμού, οι αντιδραστικοί υστεριάζονται με την καταστροφή της οικογένειας, με τις ανεξέλεγκτες εκτρώσεις και με τους ανοιχτά ομοφυλόφιλους. Η οικογένεια είναι ένας θεσμός καταπίεσης των γυναικών: εφαρμόζει μια καταπιεστική κατανομή της εργασίας και ενισχύει τις εκμεταλλευτικές σχέσεις συνολικά. Γι' αυτό η ρητορική που αναφέρεται στις "οικογενειακές αξίες" υπονοεί κάθε είδους περιορισμό στα δικαιώματα επιλογής των γυναικών.
Η Ισπανική δεξιά κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος ετοιμάζεται να καταθέσει στη Βουλή τροποποίηση του Νόμου Περί Εκτρώσεων που είχε περάσει η προηγούμενη κυβέρνηση του Ισπανικού Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (PSOE), κάτι που θα γυρίσει τα δικαιώματα των γυναικών σε μια κατάσταση παρόμοια με αυτήν που επικρατούσε κάτω από το φασιστικό καθεστώς του Στρατηγού Φράνκο.
Στα χρόνια του Φρανκισμού η έκτρωση ήταν παράνομη. Χιλιάδες γυναίκες, προερχόμενες κυρίως από την εργατική τάξη, πεθαίναν κατά τη διάρκεια των επικίνδυνων παράνομων εκτρώσεων, ενώ οι γυναίκες των ανώτερων κοινωνικών τάξεων πήγαιναν στη Γαλλία και τη Βρετανία για να κάνουν έκτρωση. Το 1974, το γραφείο του Ανωτάτου Δικαστηρίου εκτιμούσε ότι 300.000 παράνομες εκτρώσεις πραγματοποιούνταν ετησίως.
Το 1985 το PSOE πέρασε μια νομοθεσία που επέτρεπε τις εκτρώσεις, παρά το γεγονός ότι εξακολουθούσαν να θεωρούνται έγκλημα, με εξαίρεση τρεις περιπτώσεις: όταν η εγκυμοσύνη ήταν προϊόν βιασμού, όταν εμφανιζόταν ανωμαλίες κατά τη διάρκεια της κύησης ή όταν έθετε σε κίνδυνο την υγεία της μητέρας. Το αποτέλεσμα ήταν ότι το 98% των γυναικών αναγκάζονταν να δικαιολογήσουν την επιλογή τους εκθέτοντας τον εαυτό τους σε φυσικό κίνδυνο.
Το 2008 το PSOE υποτασσόμενο στην Καθολική Εκκλησία απέσυρε την επέκταση των δικαιωμάτων στην έκτρωση από τη διακήρυξή του για τις εθνικές εκλογές του ίδιου έτους. Το 2010 πέρασε ένα νέο περιορισμένο νομοσχέδιο για τις εκτρώσεις. Η υπάρχουσα νομοθεσία που το Λαϊκό Κόμμα θέλει να καταργήσει επιτρέπει την έκτρωση χωρίς αιτιολόγηση τις πρώτες 14 βδομάδες της κύησης και τις πρώτες 22 βδομάδες αν συντρέχουνε λόγοι υγείας για τη μητέρα, ή όταν η ιατρική γνωμάτευση αναφέρει σοβαρές ανωμαλίες κυήσεως. Οι ανήλικες γυναίκες από 16 ετών και πάνω μπορούν να κάνουν ελεύθερα έκτρωση.
Το περιορισμένο νομοσχέδιο υπήρξε μια προσπάθεια των 'σοσιαλιστών" να ευθυγραμμιστούν με την ισχύουσα στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες νομοθεσία για τις εκτρώσεις, χωρίς να υπάρξει άμεση ρήξη με την Εκκλησία, που ήταν ούτως ή άλλως αντίθετη. Ο νόμος υποχρεώνε τις κλινικές εκτρώσεων να χορηγούν ένα φάκελο που θα ανέφερε όλες τις εναλλακτικές για την έκτρωση και να δίνουν στις γυναίκες ένα περιθώριο 72 ωρών "να το ξανασκεφτούν". Περιελαμβάνε επίσης μια διάταξη που επέτρεπε στους επαγγελματίες γιατρούς να αρνούνται την τέλεση διακοπής της εγκυμοσύνης "για λόγους συνείδησης". Και σα να μην έφταναν όλ' αυτά, ανάγκαζε τις περισσότερες γυναίκες να προτιμούν να πληρώσουν τα 350-400 ευρώ απ' το να περιμένουν κατά μέσο όρο 20-25 μέρες για δωρεάν παροχή από το σύστημα υγείας.
Παρ' όλ' αυτά είχε προκαλέσει μια σειρά μαζικών διαδηλώσεων από το Λαϊκό Κόμμα, την Καθολική Εκκλησία και οργανώσεις κατά των εκτρώσεων, ακόμα και την επίθεση του ίδιου του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ΄κατά την επίσκεψή του στο ναό της Σαγκράδα Φαμίλια στη Βαρκελώνη, το Νοέμβριο του 2010, που έκανε λόγο για "μια σκληρή κι αδυσώπητη αθεΐα που υποσκάπτει τις παραδοσιακές οικογενειακές αξίες".
Στις εκλογές του 2011 το Λαϊκό Κόμμα υποσχέθηκε να "αλλάξει το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο που αφορά τις εκτρώσεις για την περαιτέρω ενίσχυση της προστασίας του δικαιώματος στη ζωή και των ανήλικων γυναικών", χωρίς να ξεκαθαρίζει τα ακριβή μέτρα που επρόκειτο να λάβει.
Το Φεβρουάριο του 2012, ο Υπουργός Δικαιοσύνης Αλμπέρτο Ρουΐθ-Γκαλαρδόν δεσμεύτηκε ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει "άμεσα" στη μεταρρύθμιση της υπάρχουσας νομοθεσίας για τις εκτρώσεις, προσθέτοντας πως η ζωή συνιστά "αναφαίρετο δικαίωμα", ενώ και ο Υπουργός Εσωτερικών Χόρχε Φερνάντθ Ντίαθ δεν παρέλειψε να δηλώσει πως οι γυναίκες δεν έχουν την "απόλυτη κυριότητα" πάνω στα αγέννητα παιδιά τους, των οποίων η ευημερία ήταν "αγαθό νομικά κατοχυρωμένο".
Η ιδεολογική εκστρατεία της κυβέρνησης ενάντια στο δικαίωμα των γυναικών στην έκτρωση κίνειται στο ίδιο πλαίσιο με την πρόσφατη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, που συνεχίζει να χρηματοδοτεί τα Καθολικά Σχολεία, που περιορίζει τη διδασκαλία των συν-επισήμων γλωσσών (Βάσκικα, Καταλάνικα, Γαλικιανά), που αποκαθιστά τα Θρησκευτικά σαν κύριο μάθημα.
Η κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος "αντιστάθηκε" επίσης, στη θέσπιση του δικαιώματος των ομοφυλόφιλων στο γάμο, ενώ στο σημαντικό κοινωνικό έργο της θα πρέπει να συγκαταλεγεί και η υποχρεωτική στείρωση των ατόμων με ψυχικές αναπηρίες.
Παρ' όλ' αυτά, ο Αρχιεπίσκοπος της Μαδρίτης Αντόνιο Μαρία Ρούκα Βαρέλα είπε, απευθυνόμενος στο πλήθος των πιστών που συγκεντρώθηκαν στην Πλάθα Κολόν για να εκφράσουν τη στήριξή τους στο νόμο περιορισμού των εκτρώσεων που πέρασε στις 20 Δεκέμβρη από το Υπουργικό Συμβούλιο, δεχόμενοι μάλιστα σε απευθείας σύνδεση τις ευλογίες του Πάπα Φραγκίσκου από το Βατικανό, πως "το δικαίωμα στη ζωή είναι ιερό". Τι άλλο να πούμε;
http://rt.com/in-motion/abortion-prohibition-protest-madrid-608/
http://lrp-cofi.org/archive/subjectindex.html
http://www.wsws.org/en/articles/2013/06/04/spai-j04.html
Η Ισπανική δεξιά κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος ετοιμάζεται να καταθέσει στη Βουλή τροποποίηση του Νόμου Περί Εκτρώσεων που είχε περάσει η προηγούμενη κυβέρνηση του Ισπανικού Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (PSOE), κάτι που θα γυρίσει τα δικαιώματα των γυναικών σε μια κατάσταση παρόμοια με αυτήν που επικρατούσε κάτω από το φασιστικό καθεστώς του Στρατηγού Φράνκο.
Στα χρόνια του Φρανκισμού η έκτρωση ήταν παράνομη. Χιλιάδες γυναίκες, προερχόμενες κυρίως από την εργατική τάξη, πεθαίναν κατά τη διάρκεια των επικίνδυνων παράνομων εκτρώσεων, ενώ οι γυναίκες των ανώτερων κοινωνικών τάξεων πήγαιναν στη Γαλλία και τη Βρετανία για να κάνουν έκτρωση. Το 1974, το γραφείο του Ανωτάτου Δικαστηρίου εκτιμούσε ότι 300.000 παράνομες εκτρώσεις πραγματοποιούνταν ετησίως.
Το 1985 το PSOE πέρασε μια νομοθεσία που επέτρεπε τις εκτρώσεις, παρά το γεγονός ότι εξακολουθούσαν να θεωρούνται έγκλημα, με εξαίρεση τρεις περιπτώσεις: όταν η εγκυμοσύνη ήταν προϊόν βιασμού, όταν εμφανιζόταν ανωμαλίες κατά τη διάρκεια της κύησης ή όταν έθετε σε κίνδυνο την υγεία της μητέρας. Το αποτέλεσμα ήταν ότι το 98% των γυναικών αναγκάζονταν να δικαιολογήσουν την επιλογή τους εκθέτοντας τον εαυτό τους σε φυσικό κίνδυνο.
Το 2008 το PSOE υποτασσόμενο στην Καθολική Εκκλησία απέσυρε την επέκταση των δικαιωμάτων στην έκτρωση από τη διακήρυξή του για τις εθνικές εκλογές του ίδιου έτους. Το 2010 πέρασε ένα νέο περιορισμένο νομοσχέδιο για τις εκτρώσεις. Η υπάρχουσα νομοθεσία που το Λαϊκό Κόμμα θέλει να καταργήσει επιτρέπει την έκτρωση χωρίς αιτιολόγηση τις πρώτες 14 βδομάδες της κύησης και τις πρώτες 22 βδομάδες αν συντρέχουνε λόγοι υγείας για τη μητέρα, ή όταν η ιατρική γνωμάτευση αναφέρει σοβαρές ανωμαλίες κυήσεως. Οι ανήλικες γυναίκες από 16 ετών και πάνω μπορούν να κάνουν ελεύθερα έκτρωση.
Το περιορισμένο νομοσχέδιο υπήρξε μια προσπάθεια των 'σοσιαλιστών" να ευθυγραμμιστούν με την ισχύουσα στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες νομοθεσία για τις εκτρώσεις, χωρίς να υπάρξει άμεση ρήξη με την Εκκλησία, που ήταν ούτως ή άλλως αντίθετη. Ο νόμος υποχρεώνε τις κλινικές εκτρώσεων να χορηγούν ένα φάκελο που θα ανέφερε όλες τις εναλλακτικές για την έκτρωση και να δίνουν στις γυναίκες ένα περιθώριο 72 ωρών "να το ξανασκεφτούν". Περιελαμβάνε επίσης μια διάταξη που επέτρεπε στους επαγγελματίες γιατρούς να αρνούνται την τέλεση διακοπής της εγκυμοσύνης "για λόγους συνείδησης". Και σα να μην έφταναν όλ' αυτά, ανάγκαζε τις περισσότερες γυναίκες να προτιμούν να πληρώσουν τα 350-400 ευρώ απ' το να περιμένουν κατά μέσο όρο 20-25 μέρες για δωρεάν παροχή από το σύστημα υγείας.
Παρ' όλ' αυτά είχε προκαλέσει μια σειρά μαζικών διαδηλώσεων από το Λαϊκό Κόμμα, την Καθολική Εκκλησία και οργανώσεις κατά των εκτρώσεων, ακόμα και την επίθεση του ίδιου του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ΄κατά την επίσκεψή του στο ναό της Σαγκράδα Φαμίλια στη Βαρκελώνη, το Νοέμβριο του 2010, που έκανε λόγο για "μια σκληρή κι αδυσώπητη αθεΐα που υποσκάπτει τις παραδοσιακές οικογενειακές αξίες".
Στις εκλογές του 2011 το Λαϊκό Κόμμα υποσχέθηκε να "αλλάξει το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο που αφορά τις εκτρώσεις για την περαιτέρω ενίσχυση της προστασίας του δικαιώματος στη ζωή και των ανήλικων γυναικών", χωρίς να ξεκαθαρίζει τα ακριβή μέτρα που επρόκειτο να λάβει.
Το Φεβρουάριο του 2012, ο Υπουργός Δικαιοσύνης Αλμπέρτο Ρουΐθ-Γκαλαρδόν δεσμεύτηκε ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει "άμεσα" στη μεταρρύθμιση της υπάρχουσας νομοθεσίας για τις εκτρώσεις, προσθέτοντας πως η ζωή συνιστά "αναφαίρετο δικαίωμα", ενώ και ο Υπουργός Εσωτερικών Χόρχε Φερνάντθ Ντίαθ δεν παρέλειψε να δηλώσει πως οι γυναίκες δεν έχουν την "απόλυτη κυριότητα" πάνω στα αγέννητα παιδιά τους, των οποίων η ευημερία ήταν "αγαθό νομικά κατοχυρωμένο".
Η ιδεολογική εκστρατεία της κυβέρνησης ενάντια στο δικαίωμα των γυναικών στην έκτρωση κίνειται στο ίδιο πλαίσιο με την πρόσφατη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, που συνεχίζει να χρηματοδοτεί τα Καθολικά Σχολεία, που περιορίζει τη διδασκαλία των συν-επισήμων γλωσσών (Βάσκικα, Καταλάνικα, Γαλικιανά), που αποκαθιστά τα Θρησκευτικά σαν κύριο μάθημα.
Η κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος "αντιστάθηκε" επίσης, στη θέσπιση του δικαιώματος των ομοφυλόφιλων στο γάμο, ενώ στο σημαντικό κοινωνικό έργο της θα πρέπει να συγκαταλεγεί και η υποχρεωτική στείρωση των ατόμων με ψυχικές αναπηρίες.
Παρ' όλ' αυτά, ο Αρχιεπίσκοπος της Μαδρίτης Αντόνιο Μαρία Ρούκα Βαρέλα είπε, απευθυνόμενος στο πλήθος των πιστών που συγκεντρώθηκαν στην Πλάθα Κολόν για να εκφράσουν τη στήριξή τους στο νόμο περιορισμού των εκτρώσεων που πέρασε στις 20 Δεκέμβρη από το Υπουργικό Συμβούλιο, δεχόμενοι μάλιστα σε απευθείας σύνδεση τις ευλογίες του Πάπα Φραγκίσκου από το Βατικανό, πως "το δικαίωμα στη ζωή είναι ιερό". Τι άλλο να πούμε;
http://lrp-cofi.org/archive/subjectindex.html
http://www.wsws.org/en/articles/2013/06/04/spai-j04.html
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου