Μετά τη σημερινή συνέντευξη του πρωθυπουργού, νομίζω ότι ερμηνεύονται
πολλά γεγονότα αναφορικά με τη δίκη των συλληφθέντων της 15ης Ιουλίου.
Κάποια από αυτά μας είχαν κάνει
εντύπωση, π,χ, οι πολλές συλλήψεις από τις προσαγωγές στο σωρό, κυρίως
αγωνιστών της Αριστεράς, εκτός πεδίου των επεισοδίων, που ήταν ασύνηθες
τον τελευταίο καιρό. Δεύτερον και ιδιαίτερα σοκαριστικό, η εξαιρετικά
βίαιη συμπεριφορά της αστυνομίας απέναντι στους συλληφθέντες, τόσο η
σωματική (με τραύματα σοβαρά, όπως επιβεβαιώνουν οι ιατροδικαστικές
εκθέσεις), όσο και η λεκτική (μια σειρά δημοσιεύσεων έχει ήδη αναδείξει
το θέμα).
Τρίτον, το πανηγύρι με τις κατηγορίες την επόμενη μέρα,
όταν άλλαζαν τα κατηγορητήρια, φορτώνονταν αράδα κατηγορίες που
περίσσευαν, υπήρχε πρόβλημα επικοινωνίας με τους συνηγόρους, μέχρι την
πρωτοφανή πρόταση για κράτηση ακόμη και όσων βαρύνονταν με πλημμελήματα
από την Πέμπτη μέχρι τη Δευτέρα, που αποφεύχθηκε τελικά μόνο έπειτα από
τη μαχητική στάση των συνηγόρων (εδώ να σημειώσω ότι προσωπικά έκανα
καταγγελία γι' αυτό στο Κόκκινο, έπειτα από συνεννόηση με τους/τις
συνηγόρους, η οποία πήγε άπατη...).
Τέταρτο, η ίδια η δίκη-παρωδία:
για πρώτη φορά δεν δόθηκε αναβολή, αν και οι συνήγοροι είχαν πάρει τη
δικογραφία μόλις το προηγούμενο μεσημέρι, χωρίς να έχουν προλάβει να
ετοιμαστούν. Όσον αφορά την ίδια τη διαδικασία, φάνηκε από την πρώτη
στιγμή η υποβοηθητική παρέμβαση της έδρας στις καταθέσεις των
αστυνομικών-μαρτύρων κατηγορίας, που πολλές από αυτές ήταν σε σκανδαλώδη
αντίφαση μεταξύ τους (μέχρι που τον Μιχάλη οι μαρτυρίες των αστυνομικών
τον τοποθετούσαν σε δύο διαφορετικά σημεία την ίδια ακριβώς ώρα).
Αντίθετα, ήταν εμφανής η ειρωνεία απέναντι στους/τις μάρτυρες
υπεράσπισης. Όσο για την προκλητική στάση των αστυνομικών-μαρτύρων
κατηγορίας απέναντι σε μάρτυρες και αλληλέγγυους/ες, παρά τις συνεχείς
καταγγελίες, δεν λήφθηκαν καθόλου υπόψη.
Η αγόρευση του εισαγγελέα
ήταν επίσης χαρακτηριστική, επιλέγοντας να εκθειάσει την αξιοπιστία των
μαρτύρων κατηγορίας έναντι των μαρτύρων υπεράσπισης, που "παρήλασαν" από
το δικαστήριο όπως είπε (ενώ δεν παρέλειπε να χαριεντίζεται με τους
μάρτυρες κατηγορίας στα διαλείμματα). Εξίσου αποκαλυπτική είναι η προσπάθεια έδρας και εισαγγελέα να
αποφευχθεί κάθε πολιτική συζήτηση, προσπάθεια με σκοπό να αποκρυβούν τα
πολιτικά χαρακτηριστικά της δίκης.
Τέλος, η επιλογή του μεγέθους των
ποινών στους 3 κατηγορουμένους είναι επίσης χαρακτηριστική, μεγάλες
ποινές για κατηγορίες που σύμφωνα με τον ποινικό νόμο δεν ευσταθούσαν
καν, όπως απέδειξαν οι συνήγοροι, χωρίς να ληφθεί υπόψη ούτε καν το
ελαφρυντικό του πρότερου βίου. Με στόχο κυρίως τον παραδειγματισμό των
υπολοίπων.
Καταλήγοντας, να αναφέρω τους πανηγυρισμούς των
αστυνομικών με το πέρας της δίκης και τις χειρονομίες απέναντι σε
κατηγορούμενους και αλληλέγγυους/ες.
Αυτή λοιπόν είναι η πρώτη
εφαρμογή του νέου δόγματος, όπως το παρουσίασε σήμερα ο πρωθυπουργός.
Μας εκπλήσσει λίγο η τόσο γρήγορη υιοθέτηση της κατασταλτικής πολιτικής
των προηγουμένων από ένα κόμμα που είχε κάνει σημαία του την
αντικατασταλτική δράση, του οποίου τα κομματικά μέσα δεν αναφέρθηκαν καν
στη δίκη, ενώ πλην ελαχίστων εξαιρέσεων τα μέλη του, οιασδήποτε τάσης,
δεν υπέγραψαν καν στην καμπάνια αλληλεγγύης. Αλλά δεν μας φοβίζει, ούτε
θα μας οδηγήσει στην παραίτηση. Και είναι καλό να ξεκαθαρίζουν τα
πράγματα, να ξέρουμε ποιοι είναι μαζί μας στους αγώνες και ποιοι
απέναντι.
Άκουσε σήμερα το πανελλήνιο τον πρωθυπουργό να περιγράφει ότι δήθεν οι
συλληφθεντες της 15ης Ιουλίου, ήταν ξένοι προβοκάτορες, εγκληματίες που
προφανώς κάποιες ξένες δυνάμεις είχαν στείλει για να πετάνε μολότωφ
στους ειρηνικούς διαδηλωτές(!), με σκοπό να πέσει η κυβέρνηση!!!
Είχα την τιμή να υπερασπιστώ τουλάχιστον δύο από τους δήθεν «αλλοδαπούς
προβοκάτορες», κανείς από τους οποίους δεν κατηγορήθηκε ότι πέταγε
μολότωφ στον κόσμο! Τον πρόεδρο του Συλλόγου Βιβλίου Χάρτου της μακρινής
χώρας «Αττική» και έναν οπερατέρ που γυρνώντας από την εργασία του
εντάχθηκε στο μπλοκ της ΟΚΔΕ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να διαδηλώσει και
βρέθηκε κατηγορούμενος και άμεσα άνεργος αφού οι «δυνάμεις ασφαλείας»
του έσπασαν το χέρι που είναι απαραίτητο εργαλείο δουλειάς. Αθωώθηκαν
αλλά δεν αποζημιώθηκαν…
Οι υπόλοιποι «εγκληματίες» ήταν ένας
κοινωνικός λειτουργός μέλος του σωματείου του νοσοκομείου
«Παμακάριστος», τέσσερεις εκπαιδευτικοί και ένας εργάτης αλβανός
μετανάστης, γέννημα θρέμμα στην Ελλάδα, όλοι τους ενταγμένοι σε
εργατικές, κοινωνικές και πολιτικές συλλογικότητες από αυτές που ο
πρωθυπουργός προεκλογικά κολάκευε πολιτικά, προς άγραν ψηφοφόρων. Όλοι
τους αγωνιστές, περήφανοι εκπρόσωποι των μαζικών αγώνων που εξανάγκασαν
σε παραίτηση όλες τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Και
προφανώς, γι’ αυτό, ανεπιθύμητοι…
Κατηγορούμενοι για πλημμελήματα,
τέσσερεις από αυτούς αθωώθηκαν και τρείς καταδικάστηκαν για ήσσονος
σημασίας πλημμελήματα, σε επίδειξη παραδειγματισμού για κάθε επίδοξο
μελλοντικό διαδηλωτή και όχι γιατί αποδείχθηκαν οι κακοστημένες
κατηγορίες των αστυνομικών που διέψευδαν ο ένας τον άλλο και όλοι μαζί
τον εαυτό τους…
Το
πρωθυπουργικό σενάριο βέβαια, είχε ήδη γραφτεί
από την Καθημερινή, στις 16 Ιουλίου (μία μέρα δηλ. μετά τις συλλήψεις),
με σκοπό να δικαιολογηθεί μια αστυνομική γκάφα διεθνών διαστάσεων.: ήταν
τόσο τυχαίες οι συλλήψεις της προηγούμενης ημέρας, που μεταξύ των
συλληφθέντων βρίσκονταν και 6-7 τουρίστες (!) οι οποίοι αφού
ταλαιπωρήθηκαν αρκετές ώρες στη ΓΑΔΑ και αφού επικοινώνησαν με τις
πρεσβείες τους, αφέθηκαν φυσικά ελεύθεροι χωρίς απαγγελία κατηγοριών. Το
γεγονός αυτό, στηλιτεύτηκε φυσικά από τους διπλωμάτες των ξένων χωρών,
και η Καθημερινή του πάλαι ποτέ «διαπλεκόμενου» και σήμερα
συμμάχου εφοπλιστή Αλαφούζου, ανέλαβε να ξελασπώσει την αστυνομία και να
«ενημερώσει» τους πολίτες και κύριως τον πρωθυπουργό.. .
Δεν είδε ο
Τσίπρας τις χιλιάδες υπογραφές κειμένων διαμαρτυρίας που κατατέθηκαν
στην ελληνική πρεσβεία στο Παρίσι. Δεν είδε τις χιλιάδες διεθνώς
επιστολές διαμαρτυρίας. Δεν είδε τα 175 ψηφίσματα διαμαρτυρίας, από
σωματεία, συλλόγους και πολιτικές οργανώσεις έως και την ΑΔΕΔΥ, της
μακρινής χώρας «Ελλάδα».
Αλλά κυρίως, αυτά που δεν είδε ο Τσίπρας
είναι τα βασανιστήρια που υπέστησαν οι συλληφθέντες, τα οποία ήδη
καταδικάζει η Διεθνής Αμνηστία.και ήδη ταξιδεύουν στα διεθνή μέσα. Δεν
είδε ο κ. πρωθυπουργός τους αστυνομικούς της ομάδας Δ, να επιβάλουν
στους συλληφθέντες να στοιχηθούν (όπως στο στρατό) για να τους
κοπανήσουν μετά τα χέρια και να σπάσουν έτσι το χέρι του οπερατέρ (ο
οποίος αθωώθηκε). Δεν είδε δέκα άνδρες των ΜΑΤ να κλωτσούν στο σώμα και
στο κεφάλι τον κοινωνικό λειτουργό και, μετά από διαμαρτυρίες άλλων
διαδηλωτών, να τον βάζουν μέσα στην κλούβα όπου καλούσαν τους
συναδέλφους τους της ομάδας Δ και πήγαιναν ένας-ένας να «διασκεδάσουν»
κλωτσώντας έναν άνθρωπο λιπόθυμο. Δεν άκουσε τους άνδρες της ομάδας Δ να
λένε «από το 2012 είχα να διασκεδάσω έτσι». Δεν είδε το ξύλο που
έπεφτε άφθονο σε όλους τους συλληφθέντες κατά τη διάρκεια της μεταγωγής
τους στη ΓΑΔΑ. Το μοναδικό «αστείο» είναι ότι ο πρωθυπουργός δεν άκουσε
τους άντρες της Δ να φωνάζουν υστερικά «ΣΥΡΙΖΑ ψήφισες ρε μουνί; Πάρε
τώρα να ‘χεις»….
Δεν είδε ο Τσίπρας τους μάρτυρες της ομάδας Δ
να έρχονται στο δικαστήριο συνοδευόμενοι από αλληλέγγυους συναδέλφους
τους που απειλούσαν μάρτυρες και κατηγορούμενους, ούτε μετά το τέλος της
δίκης να φεύγουν με υψωμένες γροθιές! Σίγουρα δεν είδε και δεν κατάλαβε
το πώς αυτές οι ομάδες μετατρέπονται σε τάγματα θανάτου, όχι επειδή δεν
ελέγχονται από την πολιτεία, αλλά επειδή εκπαιδεύονται γι’ αυτό από την
πολιτεία.
Εμείς όμως είδαμε, ακούσαμε, είμαστε και θα είμαστε
εκεί. Εκεί που ο μαζικός λαϊκός αγώνας θα αντιπαλεύει και θα γκρεμίζει
κάθε κυβέρνηση που τρέφει το φασισμό για να συντηρεί την εκμετάλλευση
και την καταπίεση.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου