LGBT δικαιώματα για λίγους και υποκριτική καταδίκη της ομοφοβίας

Υποκρισία, ομοφοβία και η νεοφιλελεύθερη άρχουσα τάξη

Καθώς οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Σότσι έχουν ξεκινήσει, πολλοί πολιτικοί και πολυεθνικές έχουν κάνει δηλώσεις υποστήριξης των LGBT δικαιωμάτων και καταδίκης της Ρώσικης ομοφοβικής κυβέρνησης. Στο άρθρο αυτό, ο Κόλιν Γουίλσον εκφράζει τις αμφιβολίες του για αυτούς τους νέους φίλους της ισότητας.

Η έναρξη των αγώνων του Σότσι σηματοδότησε ένα πρωτοφανές κύμα υποστήριξης των αγώνων του LGBT κινήματος έναντια στην ομοφοβία της  Ρωσικής κυβέρνησης. Η Google και ο Guardian ενσωματώσανε κι οι δυο ουράνια τόξα στο λογότυπό τους. Τo Channel 4 έκανε την παραγωγή ενός βίντεο για την κατασκήνωση “bear mountain”. Η AT&T καταδίκασε τη Ρωσική κυβέρνηση.

Ο Φεβρουάριος είναι Μήνας της Ιστορίας του LGBT κινήματος και το επίσημο περιοδικό του μήνα μοιράζονταν δωρεάν με τη Sunday Telegraph. Ξεκινάει μ’ ένα γράμμα υποστήριξης του Ντέιβιντ Κάμερον, όπου υπενθυμίζει σε όλους ότι η κυβέρνησή του ήταν αυτή που νομιμοποίησε το γάμο των ομοφυλόφιλων. Διαφημίζει τις Santander, EDF και JP Morgan, που διαβεβαιώνουν τους αναγνώστες: “Υποστηρίζουμε το δικαίωμα σου να είσαι ο εαυτός σου”. Οι τράπεζες ως πρωταθλήτριες της ατομικής αυτο-έκφρασης!) Το εξώφυλλο καταδικάζει τη Ρωσία, όπως κάνει και στη διαφήμιση του οπισθόφυλλου όπου η Stonewall καλεί τους συνδρομητές της να καλύψουν το διεθνή αγώνα της.

Ο Λευκός Οίκος κινείται στο ίδιο πλαίσιο, τονίζοντας την αφοσίωση του προέδρου Ομπάμα στην LGBT ισότητα, την ανάκληση με πρωτοβουλία του της απαγόρευσης στους ανοιχτά ομοφυλόφιλους να υπηρετούν στον Αμερικανικό στρατό, και στην παύση της ομοφοβικής Δράσης για την Υπεράσπιση του Γάμου.

Όμως  ο Κάμερον ψήφισε ενάντια στην LBGT υιοθεσία το 2002, ενάντια στην ανάκληση του Άρθρου 28 το 2003 και ενάντια στο να δωθεί στις λεσβίες το δικαίωματα της εξωσωματικής γονιμοποίησης το 2008. Ο Ομπάμα αντιτάχθηκε στο γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου κατά τη διάρκεια του προεκλογικού του αγώνα για την προεδρία το 2008. Και οι δυο ηγέτες χωρίς αμφιβολία άλλαξαν τις δημόσιες τοποθετήσεις τους σε αντιστοιχία με την κοινή γνώμη. Αλλά τίποτα δεν αποδεικνύει ότι θα τάσσονταν των απαιτούμενων αλλαγών για την πραγματική LGBT ισότητα.

Την περασμένη βδομάδα ο Observer ανέφερε σε ρεπορτάζ ότι από τους αιτούντες άσυλο ζητούνταν να δίνουν λεπτομέρειες των σεξουαλικών τους δραστηριοτήτων, απαντώντας σε ερωτήσεις όπως “Τι ακριβώς είναι αυτό που σε προσελκύει στην πίσω πλευρά των ανδρών; ” Οι αιτούντες άσυλο συχνά απελαύνονται με το σκεπτικό ότι δεν μπορούν να αποδείξουν ότι είναι LGBT. 

 

Εν τω μεταξύ, οχτώ πολιτείες των ΗΠΑ έχουν νόμους που απαγορεύουν την “προώθηση της ομοφυλοφιλίας” –παρόμοιους μ’ αυτούς της Ρωσίας. Οι ΗΠΑ φυλακίζουν μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού τους από κάθε άλλη χώρα της γης – για να μην πούμε για το δυσανάλογο αριθμό μαύρων κρατούμενων – χωρίς να διατίθενται, παρά μόνο σε μικρό ποσοστό φυλακών προφυλακτικά, με αποτέλεσμα διάφορες ασθένειες, μεταξύ των οποίων και το HIV, να μεταδίδονται με το σεξ μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. Τόσο στη Βρετανία όσο και στις ΗΠΑ, ενώ η συμπεριφορά προς τα LGBT άτομα έχει βελτιωθεί σημαντικά, οι εμπειρίες κακοποίησης και βίας δεν είναι καθόλου σπάνιες.

Όλ’ αυτά σημαίνουν ότι δεν πρέπει να καταπίνουμε αμάσητες τις κυρίαρχες αφηγήσεις των καναλιών – ότι χώρες όπως η Βρετανία και η Αμερική δέχονται τα LGBT άτομα κι οι κυβερνήσεις τους τα στηρίζουν, ενώ χώρες όπως η Ρωσία ή αυτές της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής είναι αδαείς και ομοφοβικές. Απεναντίας, υπάρχει μπόλικη ομοφοβία και τρανσφοβία στη Βρετανία. Και μακράν του να είναι όλη η Αφρική ομοφοβική, η Νότια Αφρική ήταν η πρώτη χώρα του κόσμου με συνταγματικά κατοχυρωμένα τα δικαιώματα των λεσβιών και των γκέι.

Δεν μπορούμε να δεχτούμε την νεο-αποικιακή περιγραφή του κόσμου που αντιπαραθέτει την “πολιτισμένη” Ευρώπη και Αμερική με την “βάρβαρη” Ρωσία, Ασία και Αφρική. Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με τους οργανωτές μιας διαμαρτυρίας ενάντια στη Ρωσία έξω απ’ την Downing Street τον περασμένο χρόνο όταν πρόβαλαν ως επιτυχία το γεγονός ότι ο Κάμερον έθεσε LGBT θέματα στη διεθνή σύνοδο κορυφής. Ο Κάμερον ποτέ δεν πρόκειται να απελευθερώσει τους LGBT της Ρωσίας, αλλά ούτε και κανέναν άλλον.

Παρότι καλωσορίζουμε το γεγονός ότι οι άνθρωποι βγήκαν να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην ομοφοβία, θα πρέπει να αρνηθούμε την πολιτική που κυριαρχεί σ’ αυτές τις διαμαρτυρίες – μια προθυμία να θέσει κανείς λίγο-πολύ άκριτα την κυβέρνησή “μας” ενάντια σε κυβερνήσεις άλλων χωρών. Ο Ομπάμα σκότωσε πάνω από 2000 ανθρώπους με μη-επανδρωμένα σκάφη. Ο Κάμερον ανάγκασε χιλιάδες ανθρώπους να εξαρτώνται από διανομές συσσιτίων. Θα ήταν περίεργο να τους θεωρεί κανείς πρωταθλητές ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Θα ‘πρεπε να αντιμετωπίζουμε την υποστήριξη των εταιριών στα LGBT άτομα με τον ίδιο σκεπτικισμό. Είναι η Google προοδευτική εταιρία; Όχι, αν κρίνουμε από την εταιρία που έχει αναλάβει τη φύλαξή της. Το 80% του προσωπικού της είναι ανασφάλιστο ημι-απασχολούμενο. Η Google διαθέτει ένα στόλο ιδιωτικών λεωφορείων που μεταφέρουν τους υψηλόβαθμους υπαλλήλους, με 1000 δολάρια το χρόνο ή παραπάνω, από το κέντρο  του Σαν Φρανσίσκο ως τη δουλειά τους στο Σίλικον Βάλλεϋ. (Μετά από διαμαρτυρίες και επιθέσεις, τα λεωφορεία έχουν τώρα σεκιουριτάδες).

Αυτοί οι υψηλόβαθμοι υπάλληλοι μπορούν να πληρώνουν μεγάλα ενοίκια, κι έτσι αναγκάζουν τους άλλους που δεν έχουν τα ίδια ποσά να διαθέσουν να μένουν εκτός Σαν Φρανσίσκο. Για ένα μέτριο διαμέρισμα στην πόλη τώρα θες 3000 δολάρια το μήνα.

Αυτός ο ταξικός διαχωρισμός επηρεάζει και τα LGBT άτομα – το Σαν Φρανσίσκο υπήρξε πάντα το καταφύγιο για όσους δραπέτευαν από τις Μεσοδυτικές Πολιτείες, αλλά τώρα αυτό το καταφύγιο είναι προσβάσιμο μόνο στους πλούσιους. Στο μεταξύ, στην Apple, ο ανοιχτά ομοφυλόφιλος Τιμ Κουκ είναι ο πιο καλοπληρωμένος διευθύνων σύμβουλος στον κόσμο, εισπράττοντας συνολικά 378 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο το 2012.

Είναι μόνο πρόσφατα που ανοιχτά LGBT άτομα απέκτησαν τη δυνατότητα να καταλαμβάνουν τέτοιες θέσεις, όπως σύμβουλοι πολυεθνικών, στρατιωτικοί υπάλληλοι, υψηλόβαθμοι δημόσιοι υπάλληλοι και πάει λέγοντας. Αλλά αυτή είναι μια αυξανόμενη τάση, ιδιαίτερα για των γκέι ανδρών. Είναι μια θετική εξέλιξη το ότι περισσότεροι άνθρωποι εκδηλώνονται, αλλά αυτό επίσης σημαίνει ότι εντείνονται οι ταξικοί διαχωρισμοί μεταξύ  των LGBT ατόμων, και πληθαίνει το ανοιχτά LGBT τμήμα της άρχουσας τάξης.

Αυτό το φαινόμενο – της ανάδειξης ανοιχτά LGBT τμημάτων στις ανώτερες και μεσαίες τάξεις στο ευρύτερο πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού – εξηγεί την περίεργη ανάπτυξη της υπέρ των LGBT ρητορικής εκ μέρους των πολυεθνικών και των συντηρητικών πρωθυπουργών. Η προσέγγισή τους περιλαμβάνει απομόνωση του αγώνα ενάντια στην καταπίεση απ’ τον αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό συνολικά, ή τουλάχιστον για μεταρρυθμίσεις μέσα στον ίδιο τον καπιταλισμό. Αντί γι’ αυτό μας ενθαρρύνουν ν’ “αποδεχθούμε τη διαφορετικότητα” την ώρα που ο καπιταλισμός επιβάλλει όλο και μεγαλύτερες ανισότητες σε πλούτο κι εξουσία, τόσο μεταξύ των εθνών όσο και μεταξύ των ατόμων εντός τους.

Αυτή η στρατηγική μπορεί να πετύχει καλύτερη ζωή για μια μειοψηφία προνομιούχων LGBT ατόμων. Έχει ελάχιστα να προσφέρει σε μας τους πολλούς. Μπορούμε μόνο να προσβλέπουμε στους αγώνες των εκατομμυρίων απλών ανθρώπων γκέι και στρέιτ. Στο κάτω-κάτω, ήταν αυτοί οι αγώνες που άλλαξαν τα δεδομένα τα τελευταία σαράντα χρόνια, και έκαναν τις LGBT-friendly εταιρίες και τους ανοιχτά γκέι διευθύνοντες συμβούλους πιθανούς σε πρώτη φάση.

revolutionary socialism in the 21st century