Χαρά μου είναι να ξέρω ότι είσαι εγώ
κι εγώ πως είμαι εσύ φανατικά.
Τα κόκαλά μου ξέρεις που τσακίζει η παγωνιά σου
κι η ζεστασιά μου που τις φλέβες σου θεριεύει.
Τα βλέφαρά σου πεταρίζουν απ' το φόβο μου
κι από την πείνα σου το στόμα μου μαραίνεται.
Χωρίς τη δύναμή σου να 'σαι φλόγα πυρωμένη
Η συνείδησή μου θα ήταν πιο μόνη
απ' τη νεκρή γη της ερήμου.
Επαγρυπνώντας πάνω απ' την ελευθερία μου
δίνεις φτερά και ουρανό
στης ελπίδας μου το κίνημα.
Η θέλησή μου για χαρά, αν έπαυε
για μια στιγμή για ν' αναμετρηθεί με τη δικιά σου
ευθύς σκόνη θα γίνονταν.
Όταν ματώνεις στο μαχαίρι της ταυτότητάς μου
οι συνειδήσεις μας πάνε κι δυο για το σφαγείο.
Πηγή
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου