Οι Ναζί και το Ολοκαύτωμα των Ομοφυλόφιλων

Η Γέννηση του Φασισμού 

Ο Φασισμός, στην πολιτική θεώρηση του ιδρυτή και ηγέτη του, Μπενίτο Μουσολίνι, στηρίζονταν στην υποτιθέμενη υπέρβαση των κατεστημένων πολιτικών οριοθετήσεων της αριστεράς και της δεξιάς, ή "της αμείλικτης αντίθεσης μεταξύ του εθνικισμού και του σοσιαλισμού, του εθνικού και του κοινωνικού τρόπου σκέψης", όπως μας εξηγεί ο Γάλλος φασίστας Βαλουά, αναλύοντας το "κοινοβουλευτικό πρόβλημα".

ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

•Η «ιθύνουσα φασιστική τάξη» ως εκφραστής της «γενικής θέλησης του έθνους» ενώνει μ’ έναν «αδιάσπαστο σύνδεσμο» όλες τις «εθνικές δυνάμεις» υπό την εξουσία του κράτους και υπό τις διαταγές της «υπερέχουσας προσωπικότητας του αρχηγού».

•Το κράτος –ως «ηθική, πολιτική και οικονομική ενότητα»- δεν αποδέχεται την έννοια των ατομικών δικαιωμάτων.

Με το ξεπέρασμα του κοινοβουλευτισμού, ο Φασισμός αναθέτει στην "ιθύνουσα φασιστική τάξη" το ρόλο του εκφραστή της "γενικής θέλησης του έθνους", περιλαμβάνει ανεξαιρέτως μ' έναν "αδιάσπαστο σύνδεσμο" όλες τις "εθνικές δυνάμεις" υπό την εξουσία ενός κράτους, που το σύνολο των δυνάμεών του οφείλει να υπακούει στην "υπερέχουσα προσωπικότητα του αρχηγού". Ο Φασισμός οργανώνει μεθοδικά την ενσυνείδητη και διαρκή συμμετοχή των μαζών στη ζωή του κράτους. Το κράτος -ως ηθική, πολιτική και οικονομική ενότητα- δεν αποδέχεται την έννοια των ατομικών δικαιωμάτων. Ο Φασισμός "δέχεται την ατομικότητα μόνο καθ' όσον τα συμφέροντά της συμπίπτουν μ' αυτά του Κράτους". (Μουσολίνι, Το Δόγμα του Φασισμού)

ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ

•Ο φυλετισμός («η καθαρότητα της φυλής») που συνεπάγεται το ρατσισμό, τον αντισημιτισμό, την ευγονική («φυλετική υγιεινή»)

•O μιλιταρισμός (στρατιωτική δομή)

•O καταδοτισμός, δηλαδή η εκτεταμένη εξουσία πληροφοριοδοτών και μυστικών υπηρεσιών (Γκεστάπο)

•Οι «πρωσσικές αρετές» (να είσαι εργατικός, πετυχημένος, αντι-ατομικιστής, με κρατική συνείδηση, νομοταγής, οικονόμος και ηθικά σεμνός).

Ο Ναζισμός επιπλέον χαρακτηρίζεται από το φυλετισμό, που έχει ως συνέπεια το ρατσιμό, τον αντισημιτισμό, την ευγονική και τη "φυλετική υγιεινή", το μιλιταρισμό, την εκτεταμένη εξουσία πληροφοριοδοτών και μυστικών υπηρεσιών (Γκεστάπο), την πολιτική του "ζωτικού χώρου", την υπεράσπιση του "σώματος και του αίματος" και τις "πρωσσικές αρετές", όπου βασίστηκαν οι διωγμοί των ομοφυλόφιλων.

Α΄ Παγκοσμιος Πόλεμος και Σοσιαλδημοκρατία

•Στη Γερμανία οι βουλευτές του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (εκτός του Λίμπνεχτ) ψήφισαν τον πολεμικό προϋπολογισμό.

•Στη Ρωσία Κροπότκιν και Πλεχάνοφ τάχθηκαν υπέρ του πολέμου στο πλευρό του Τσάρου.

•Στην Αγγλία το Εργατικό Κόμμα στήριξε ανεπιφύλακτα την «εθνική υπόθεση».

•Στην Ιταλία ένθερμος υποστηριχτής του «παρεμβατισμού» ήταν ο Ντε Άμπρις, ιδρυτής των «Συνδέσμων Διεθνιστικής Επαναστατικής Δράσης», και ο Μουσολίνι που ξαφνικά τον Οκτώβριο του 1914 «άλλαξε γνώμη» με αποτέλεσμα την αποπομπή του από το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ιταλίας.

Πριν ακόμα τη γέννηση του φασισμού, η εργατική τάξη δεν έδειξε καμιά προθυμία ν' ανταποκριθεί στα πολεμικά σχέδια των "δυνάμεων του έθνους". Ήδη από το 1904 ο Ιταλός εθνικιστής Παρέτο έλεγε: " Αν υπάρξει ένας μεγάλος ευρωπαϊκός πόλεμος, ο σοσιαλισμός θα πάψει να είναι στην ημερήσια διάταξη για 50 χρόνια και η αστική τάξη θα είναι ασφαλής". Ο Χίτλερ, κάνοντας λόγο στον '"Αγώνα του" για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες μπήκε η Γερμανία στον πόλεμο το 1914, καυτηριάζει "την ειρηνιστική-Μαρξιστική παράλυση που είχε προσβάλει το σώμα του έθνους".

Τελικά, παρόλο που οι αποφάσεις των κυβερνήσεων για είσοδο στον πόλεμο στηρίχτηκαν από τα περισσότερα ευρωπαϊκά σοσιαλιστικά κόμματα, φασιστικά κόμματα και παραστρατιωτικές οργανώσεις έκαναν την εμφάνιση τους σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη στο πλαίσιο της στρατηγικής αντεπίθεσης της αστικής τάξης, μετά το ξέσπασμα της σοσιαλιστικής επανάστασης στη Ρωσία το 1917 προκειμένου να αποτρέψουν με τη βία και την τρομοκρατία τη διεθνή εξάπλωσή της. Στην Ιταλία ήταν οι Σύνδεσμοι Αγώνα του Μουσολίνι που οργάνωναν εκστρατείες τιμωρίας των απεργών, κερδίζοντας τη συμπάθεια των βιομηχάνων.

 

Παραστρατιωτικές Οργανώσεις

Πορεία των S.A με κεντρικό πανό "Θάνατος στο Μαρξισμό"

Φράικορπς

•Κατέστειλαν την επανάσταση των Σπαρτακιστών και κατέλυσαν τη Σοβιετική Δημοκρατία της Βαυαρίας (1918-19).

•Συμμετείχαν στην απαγωγή, το βασανισμό και τη δολοφονία της Ρόζας Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λίμπνεχτ.

•Τη διάλυσή τους προέβλεπε η Συνθήκη των Βερσαλλιών.

•Επιχείρησαν να καταλύσουν τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης με το Πραξικόπημα του Καπ (1920).

S.A. (Τάγματα Εφόδου)

•Ιδρύθρηκαν το 1920 για την περιφρούρηση των συγκεντρώσεων του Γερμανικού Εργατικού Κόμματος (Εθνικοσοσιαλιστικού).

•Τα πρώτα μέλη του στρατολογήθηκαν από τα Φράικορπς, κυρίως απ’ την Ταξιαρχία Έρχαρτ.

•Διαλύθηκαν κι ανασυστάθηκαν το Νοέμβριο του 1921 παίρνοντας την τελική τους ονομασία Sturmabteilung.

•Η ηγεσία τους εξοντώθηκε τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών (30 Ιουνίου 1934).

S.S.

•Ιδρύθηκαν μετά το πραξικόπημα της μπιραρίας για την προσωπική ασφάλεια του Χίτλερ, υπό την ονομασία Schutzstaffel.

•Το 1929 η ηγεσία τους ανατέθηκε στο Χάινριχ Χίμλερ, που τα οργάνωσε σε τάγματα.

•Κλάδοι των S.S. ήταν η S.D. (Υπηρεσία Ασφαλείας), η Γκεστάπο, οι Μονάδες Ειδικής Δράσης (Τάγματα Θανάτου) και το «Ιατρικό Σώμα» (Σώμα Υγιεινής), υπεύθυνο για τα πειράματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Στη Γερμανία τα Ελεύθερα Σώματα (Freikorps) χρησιμοποιήθηκαν από το σοσιαλδημοκράτη υπουργό Άμυνας Γκούσταβ Νόσκε για την καταστολή της Γερμανικής Επανάστασης των Σπαρτακιστών του 1918-1919 και της Σοβιετικής Δημοκρατίας της Βαυαρίας το Μάη του 1919, ενώ το Μάρτη του 1920 επιχείρησαν, αν και επισήμως διαλυμένα, να ανατρέψουν την κυβέρνηση του Μπάουερ, στο λεγόμενο πραξικόποημα του Καπ, όπου για πρώτη φορά έκανε την εμφάνισή της η ναζιστική σβάστικα.
Μέλος των Freikorps ήταν και ο οργανωτής των ταγμάτων εφόδου (S.A- με 3 εκατομμύρια μέλη το 1933), Ερνστ Ρεμ, που συνελήφθη τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών (30 Ιουνίου 1934), μαζί με άλλα κορυφαία στελέχη των S.A, με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας και στις 1 Ιουλίου εκτελέστηκε με πυρά αυτομάτων των S.S.

Η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών 

•Εκκαθάριση της ηγεσίας των Ταγμάτων Εφόδου, που η ναζιστική προπαγάνδα απέδιδε στο υποτιθέμενο Πραξικόπημα του Ρεμ.

•Το πλαστό κατηγορητήριο του Χίμλερ ανέφερε ότι ο Ρεμ χρηματίστηκε από τους Γάλλους για ν’ ανατρέψει το Χίτλερ και ότι ήταν ομοφυλόφιλος.

•Η  σφαγή εμφανίζεται ως επιχείρηση κάθαρσης από τα «ομοφυλόφιλα γουρούνια».

•Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης σκοτώθηκαν και άλλοι πολιτικοί αντίπαλοι του Χίτλερ.

•Ήταν οι πρώτες εκτελέσεις κατά διαταγή του Χίτλερ και χωρίς να προηγηθεί δίκη.

Η κατηγορία της ομοφυλοφιλίας χρησιμοποιήθηκε το 1938 για το φον Φριτς (ο Μπλόμπεργκ κατηγορήθηκε για το γάμο του με μια πρώην πόρνη), για ν' αναλάβει ο Χίτλερ και την ηγεσία της Βέρμαχτ.
Το 1941 ο Χίτλερ εξέδωσε διάταγμα βάσει του οποίου τα μέλη των S.S και της αστυνομίας που κρίνονταν «ένοχα» για «ομοφυλοφιλική δράση» θα τιμωρούνταιν στο εξής με θανατική ποινή.

Προπαγάνδα των Ναζί: "Για Σάπια Ψυχή και Σώμα"

Οι ομοφυλόφιλοι έπρεπε, με τα λόγια των ναζί, "να ξεριζωθούν σαν τσουκνίδες, να ριχτούν στο σωρό και να καούν" γιατί ήτανε "δειλοί, ψεύτες, πηγή εγκληματικότητας και προδότες της πατρίδας", "αποτελούσαν ένα κλειστό κύκλωμα, που δεν ανταποκρίνονταν στα πρότυπα της αποδοτικής κοινωνίας και ήταν στην πλειονότητά τους ειρηνιστές". Έπρεπε ν' απομακρυνθούν από τη δημόσια ζωή, έπρεπε οι ναζιστικές οργανώσεις να καθαριστούν απ' αυτούς, έτσι ώστε "κάθε μητέρα να μπορεί να προσφέρει το γιο της στο κόμμα, στα τάγματα εφόδου, στη Χιτλερική Νεολαία χωρίς να κινδυνεύει να διαφθαρεί ηθικά".

Έτσι λοιπόν, από τις πρώτες μέρες των ναζί στην εξουσία άρχισαν τα κλεισίματα των ομοφυλοφιλικών μπαρ απ' το στρατό και την αστυνομία και οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας και πώλησης εντύπων σεξουαλικού περιεχομένου.  Το Μάρτιο του 1933 Ναζιστικές ομάδες φοιτητών και άλλοι υποστηρικτές τους λεηλάτησαν το Ινστιτούτο Σεξουαλικών ερευνών Χίρσφελντ και έκαψαν όλα τα αρχεία του.

 Το Ινστιτούτο του Χίρσφελντ

Ο Καθηγητής Μάγκνους Χίρσφελντ

• Το Ινστιτούτο για τη Σεξουαλική Επιστήμη, που ίδρυσε ο Μάγκνους Χίρσφελντ ήταν το πρώτο ίδρυμα σεξολογίας στον κόσμο. • Ο Χίρσφελντ, Εβραίος σεξολόγος, εισηγητής της Θεωρίας του Τρίτου Φύλου, αναφέρθηκε στην τρανσεξουαλικότητα, παρείχε συμβουλευτική, οργάνωνε καμπάνιες για lgbt θέματα και συγκέντρωνε σπάνια έργα ομοερωτικής λογοτεχνίας στη βιβλιοθήκη του Ιδρύματός του. • Η ομοερωτική βιβλιοθήκη κάηκε μαζί με τα πρακτικά των μελετών διασεξουαλικής κλίμακας το Μάρτιο του 1933 από τη Ναζιστική Νεολαία. Το 1934 ιδρύθηκε στην Γκεστάπο ένα ειδικό τμήμα σχετικά με τους ομοφυλόφιλους και διέταξε να συγκροτηθούν «ροζ λίστες» για όλη τη Γερμανία. Τον Ιούλιο του 1935 εκδόθηκε, και τέθηκε σε εφαρμογή το Σεπτέμβριο, το νέο αναθεωρημένο άρθρο 175 του γερμανικού ποινικού κώδικα βάσει του οποίου οι «άσεμνες περιπτύξεις» μεταξύ αντρών χαρακτηρίζονταν εγκληματική ενέργεια και τιμωρούνταν με πολλά χρόνια φυλάκισης. Στη Γερμανία υπήρχε από την ενοποίηση του 1870 το άρθρο 175, που απαγόρευε ρητά "τις μη σύμφωνες με τη φύση σεξουαλικές πράξεις, συμπεριλαμβανομένων μετάξυ ατόμων άρρενος φύλου και μεταξύ ανθρώπου και ζώων" με προβλεπόμενη ποινή "φυλάκιση και απώλεια πολιτικών δικαιωμάτων", άλλα στη φιλελεύθερη δημοκρατία της Βαϊμάρης ουσιαστικά δεν εφαρμόστηκε ποτέ, παρά τις κραυγές των ναζί στο κοινοβούλιο: "Κάθε ομοφυλόφιλος είναι εχθρός μας"... "Ο Γερμανικός λαός θα επιζήσει μόνο αν διατηρήσει τον ανδρισμό του." Ρούντολ Μπράζντα (1913-2011): Ο τελευταίος των ανδρών με το ροζ τρίγωνο Από τις Ροζ Λίστες στα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης • Κατάλογοι με ονόματα ομοφυλόφιλων ανδρών (ροζ λίστες) άρχισαν να συντασσονται με διαταγή της Γκεστάπο απ’ το φθινόπωρο του 1934. • Το 1935-36, μετά την αυστηροποίηση του άρθρου 175 «περί σοδομισμού», ιδρύεται το Ινστιτούτο Φυλετικής Υγιεινής και Βιολογίας με στόχο τη μελέτη των «επικίνδυνων» πληθυσμιακών ομάδων, καθώς και το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ασφαλείας για την Πάταξη της Έκτρωσης και της Ομοφυλοφιλίας. • Από το 1938, σύμφωνα με διαταγή του Χίμλερ, οι άνδρες που καταδικάστηκαν ως ομοφυλόφιλοι μπορούν να στέλνονται κατ' ευθείαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, ενώ από το 1940 στέλνονται υποχρεωτικά. • 33.000 ομοφυλόφιλοι καταγράφονται απ’ τη «στατιστική εγκλήματος» του Κεντρικού Γραφείου Ασφαλείας το 1939.       Τώρα όμως, υπό το άγρυπνο βλέμμα της Γκεστάπο, ακόμη και το κοίταγμα ή το άγγιγμα θα μπορούσε να αποτελέσει λόγο για τη σύλληψη και την καταδίκη των εμπλεκομένων. Αρκούσε ακόμα και μια συκοφαντική καταγγελία για κάποιον π.χ που ήταν ανύπαντρος ή δεν είχε παιδιά. Η εκστρατεία κατά της ομοφυλοφιλίας, όπως κι αυτή κατά των εκτρώσεων, είχε σκοπό την αύξηση του πληθυσμού, που για τους ναζί μετριόταν βεβαίως σε σώματα στρατού. Μεταξύ 1933 και 1945 υπολογίζεται ότι 100.000 ομοφυλόφιλοι συνελήφθησαν και από αυτούς περίπου οι 50.000 καταδικάστηκαν. Οι περισσότεροι από αυτούς πέρασαν τα χρόνια τους στις φυλακές και περίπου 10.000 μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι καταδικασμένοι για ομοφυλοφιλία στην αρχή διακρίνονταν με μια μαύρη κουκίδα και την ένδειξη 175 στο πίσω μέρος των χιτωνίων τους και στη συνέχεια με το γνωστό «ροζ τρίγωνο» πάνω στις στολές τους. Διακριτικά Σήματα στα Ναζιστικά Στρατόπεδα Συγκέντρωσης

•Μαύρο Τρίγωνο: Αντικοινωνικοί. Άστεγοι, Τσιγγάνοι, Γυναίκες (που έκαναν χρήση κάποιας μορφής αντισύλληψης, λεσβίες και πόρνες).

•Πράσινο Τρίγωνο: Κοινοί εγκληματίες.

•Ρόζ Τρίγωνο: Ομοφυλόφιλοι Άνδρες.

•Μωβ Τρίγωνο: Μάρτυρες του Ιεχωβά.

•Κόκκινο Τρίγωνο: Κομμουνιστές.

(Πάνω από κάθε τρίγωνο υπήρχε κι ένα πλακίδιο για «αμετανόητους παραβάτες»)

•Κίτρινο Αστέρι: Εβραίοι.

•Κίτρινο-Ροζ Αστέρι: Εβραίοι Ομοφιλόφιλοι Άνδρες.

•Κίτρινο-Μαύρο: Άνδρες-γυναίκες «φυλετικοί διαφθορείς».

Ο Χάιντς Χέγκερ, ένας από τους άδρες με το ροζ τρίγωνο, περιγράφει το καθεστώς αποκλεισμού των ομοφυλόφιλων μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης:

Οι ομοφυλόφιλοι απαγορεύονταν ν' αναλάβουν κάποια συγκεκριμένη υπηρεσία. Δε μας επιτρέπονταν επίσης να μιλάμε σε κρατούμενους από άλλα μπλοκ ή με άλλο χρώμα τρίγωνο για να μην τους παρασύρουμε σε ομοφυλοφιλικές πράξεις, όπως μας έλεγαν. Κι όμως, ειδικά στ' άλλα μπλοκ που δεν έμεναν άνδρες με ροζ τρίγωνο, οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις ανθούσαν πολύ περισσότερο απ' ό,τι σε μας τους ομοφυλόφιλους.
Μας απαγόρευαν επίσης να πλησιάζουμε τους κρατούμενους από άλλα μπλοκ σε απόσταση
μικρότερη των πέντε μέτρων. Όποιον έπιαναν σε μικρότερη απόσταση τον έδεναν στο
εφαλτήριο και είχε εξασφαλισμένες δεκαπέντε με είκοσι βουρδουλιές. Αλλά και οι κρατούμενοι με άλλου χρώματος τρίγωνα δεν επιτρέπονταν να επισκεπτούνε το μπλοκ μας. Ήμασταν καταδικασμένοι σε απομόνωση και η μοίρα μας ήταν να είμαστε οι πιο καταραμένοι απ' τους καταραμένους, τα "σκατά" του στρατοπέδου, όπως μας φώναζαν, προορισμένοι για εξόντωση και έρμαια των Ες-Ες, των κάπο καιτων βασανιστηρίων τους.
(Χάιντς Χέγκερ, Οι άντρες με το ροζ τρίγωνο, Η μαρτυρία ενός ομοφυλόφιλου από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης 1939-1945, Εκδόσεις Μαύρη Λίστα)

 Πολλοί από τους κρατούμενους των στρατοπέδων συγκέντρωσης υπέστησαν μόνιμες βλάβες εξαιτίας των περίφημων ιατρικών πειραμάτων των Ναζί «επιστημόνων» που επέμεναν ότι η ομοφυλοφιλία είναι "ασθένεια" και "θεραπεύεται". Κάποιοι απ' αυτούς παρέμειναν στη φυλακή και μετά τη συντριβή των ναζί. Η ναζιστική εκδοχή του άρθρου 175 παρέμεινε στα βιβλία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (Δυτική Γερμανία), έως ότου ο νόμος αναθεωρήθηκε το 1969 (και αποσύρθηκε οριστικά το 1973) για την αποποινικοποίηση των ομοφυλοφιλικών σχέσεων μεταξύ ανδρών (άνω των 21 ετών). Η πρώτη δημόσια αναφορά στη μνήμη των ομοφυλόφιλων που δολοφονήθηκαν από τους Ναζί, πραγματοποιήθηκε το 1985 στην ομιλία του Προέδρου της Δυτικής Γερμανίας,  φον Βάιτσεκερ, για την τεσσαρακοστή επέτειο από το τέλος του πολέμου. Από το 2005 η ΕΕ συμπεριέλαβε και τους ομοφυλόφιλους άνδρες στα θύματα του Ολοκαυτώματος και το 2008 εγκαινιάστηκε το Μνημείο Ομοφυλόφιλων Θυμάτων του Ναζισμού στο Βερολίνο, ακριβώς δίπλα στο Μνημείο για τους Δολοφονημένους Εβραίους της Ευρώπης (2005).

ΚΑΤΩΤΕΡΟ ΦΥΛΟ-ΑΝΩΤΕΡΗ ΦΥΛΗ

Προπαγάνδα των Ναζί «Το Αποτέλεσμα; Απώλεια Φυλετικής Υπερηφάνειας»   (Εικόνα από το Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος)

Παρότι «κοινωνικά ανώμαλες» οι λεσβίες δεν διώχθηκαν τόσο άγρια όσο οι γκέι άντρες από το ναζιστικό καθεστώς. Η ιστορία των λεσβιών κατά το Γ' Ράιχ. Αντίθετα από τους άντρες ομοφυλόφιλους, οι γυναίκες ομοφυλόφιλες δεν θεωρούνταν γενικά κοινωνική ή πολιτική απειλή. Ακόμη και μετά την άνοδο των Ναζί στην εξουσία το 1933, οι περισσότερες λεσβίες μπορούσαν να ζήσουν γενικά ήσυχη ζωή ανενόχλητες από την αστυνομία. Οι Ναζί θεωρούσαν τις γυναίκες παθητικά αντικείμενα, ιδίως σεξουαλικά, και υποχείρια των αντρών, ικανά μόνο για να συμμετέχουν και να βοηθούν στη ζωή των αντρών. Καταδίκασαν βέβαια το λεσβιασμό ως πολιτικό και κοινωνικό πρόβλημα καθώς οι λεσβίες υπονόμευαν τον πρωταρχικό ρόλο που πρέπει να έχει μια γυναίκα στην γερμανική κοινωνία, το να γίνει δηλαδή μητέρα όσο περισσότερων Άριων μωρών κι ανησυχούσαν μήπως η υπερβολική κοινωνική συνάθροιση γυναικών μπέρδευε τις σχέσεις τους, δυσκολεύοντας να ξεχωρίσει κανείς τις «αληθινές» λεσβίες.  Λεσβίες και Γ΄ Ράιχ

•Οι Ναζί πίστευαν ότι οι γυναίκες ήταν κατώτερες από τους άντρες και ότι από τη φύση τους εξαρτιώνται από αυτούς.

•Η αστυνομία θεωρούσε τις λεσβίες «κοινωνικά ανώμαλες».

•Οι λεσβίες υπέστησαν διακρίσεις κυρίως λόγω της πολιτικής των Ναζί προς τη γυναίκα εν γένει.

•Κατά τον πόλεμο οι δουλειές των γυναικών αυξήθηκαν και οι λεσβίες, οι κύριες ενδιαφερόμενες, κατάφερναν να βρουν δουλειά, αν και με λιγότερα λεφτά από τους άνδρες.

•Κάποιες επέλεξαν να παντρευτούν ομοφυλόφιλους φίλους τους και να «μην προκαλούν» ζώντας μια «φυσιολογική ζωή». Οι «αμετανόητες» φυλακίστηκαν.


 «           "Η γυναίκα είναι ένας μικρότερος κόσμος", είχε πει ο Χίτλερ σε μία συνάντηση του κόμματός του στη Νυρεμβέργη, κατά τη διάρκεια ομιλίας του στην Εθνικοσοσιαλιστική Λίγκα Γυναικών.       Μέσα όμως σ' αυτό το "μικρότερο κόσμο", οι γυναίκες που θα φοιτούσαν στις σχολές νυφών, θα εκπαιδεύονταν στο ναζιστικό δόγμα, και στο πλαίσιο του Νόμου για την Ενθάρρυνση του Γάμου, ουσιαστικά θα δελεάζονταν ή θα δωροδοκούνταν ώστε να παράγουν μωρά. Τα μαθήματα αυτά επέμεναν οι γυναίκες «να αποκτήσουν ειδική γνώση της ράτσας και της γενετικής» και πως μόνον όταν μία γυναίκα έχει αποκτήσει αυτή τη γνώση θα μπορούσε να κερδίσει πιστοποιητικά επιτευγμάτων.
Στη διάρκεια του πολέμου προέκυψαν ελλείψεις στο εργατικό δυναμικό –ακόμη και αν ληφθεί υπόψη η ναζιστική καταναγκαστική εργασία- και ο Χίλτερ αναγκάστηκε να επιτρέψει σε περισσότερες γυναίκες να δουλέψουν. Πάντως υπάρχουν ενδείξεις σύμφωνα με ιστορικούς πως οι σχολές νυφών συνέχισαν να λειτουργούν ως τον Μάιο του 1944.

Γυμναστικές επιδείξεις της "Ένωσης Γερμανών Παρθένων" (BDM)

Οι Νύφες των Ναζί

•Στο Βερολίνο το 1938 ιδρύθηκε μια σχολή που οι απόφοιτές της προορίζονταν για νύφες των S.S.

•Οι «Νύφες» ορκιζόταν «αφοσίωση στο Χίτλερ, το Χίμλερ και τη ναζιστική ανωτερότητα μέχρι το θάνατό» τους.

•Μάθαιναν πλύσιμο, μαγείρεμα, φροντίδα των παιδιών και διακόσμηση.

•«Αυτή είναι μια σημαντική συμμετοχή στην πορεία ανάτασης του λαού μας» δήλωνε η Γερτρούδη Σολτζ-Κλινκ, διευθύντρια του «σχολείου».

ΝΕΟΝΑΖΙ

 

Εξώφυλλο της ειδικής έκδοσης της Διακήρυξης της Βαρκελώνης (1979)

                 Η νεοναζιστική πανευρωπαϊκή συμμαχία "Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη" (ΝΕΟ) ιδρύθηκε το 1951. Στην ιδρυτική της διακήρυξη καλούσε σε «πόλεμο ενάντια στους μπολσεβίκους Μογγόλους και τους καπιταλιστές νέγρους, στο καθήκον του λευκού ανθρώπου για την φυλετική επιβίωση και τη φυλετική κάθαρση».

Το 1981 η Χρυσή Αυγή συμμετείχε στην 15η Συνδιάσκεψη της ΝΕΟ και υπέγραψε τη νέα επικαιροποιημένη Διακήρυξη της Βαρκελώνης.

"Εθνικοδιεθνισμός" 

Η Χρυσή Αυγή προσχώρησε στη νεοναζιστική Διεθνή «Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη» (Ν.Ε.Ο) το 1981, προσβλέποντας σ’ ένα διακρατικό εθνικοσοσιαλισμό όλων των λευκών, όπου τα «άχρηστα βιοψυχικώς παράσιτα» απειλούν την «τελειοποίηση, που είναι η μοίρα του λευκού ανθρώπου». Στο πλαίσιο αυτό, υιοθετεί την εφαρμογή της «πολιτικής της ευγονικής για τη σωτηρία των λευκών λαών» ενάντια στις «νεγροποιήσεις», στους «υπανθρώπους Εβραίους», και τις «αντιφυσικές τάσεις-ομοφυλοφιλία» και αναγνωρίζει «το ρόλο της Ελλάδος ως φραγμού στις διεισδύσεις των Ασιατικών ορδών στην Ευρώπη».

Μια ιστορική αναδρόμη που φωτίζει την πολιτική των Ναζί σε θέματα φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. Η παρουσίαση έγινε στο πλαίσιο της εκδήλωσης-συζήτησης Η Ομοφοβία του Νεοναζισμού που πραγματοποιήθηκε στις 31 Οκτώβρη 2013 στην αίθουσα ΠΡΟΚΑΤ της Πολυτεχνικής Σχολής Ξάνθης.

Πρωτοβουλία Κατά της Ομοφοβίας Ξάνθης

 

Πηγές/Βιβλιογραφία:

•10%_ Γκέι Ιστορία: Το δικό μας Ολοκαύτωμα

•lesandmore.gr _Ομοφυλοφιλία και Φασισμός: Οι Ναζί καταστρέφουν το Ινστιτούτο Σεξουαλικών Ερευνών Χίρσφελντ

•Iospress.gr_Το κρυμμένο ολοκαύτωμα

•rednotebook.gr_Η Ιστορία του Ροζ Τριγώνου

•archive.gr_Η ανάδυση το Φασισμού και του Ναζισμού

•politiko-kafeneio.gr_Η γλώσσα των ναζί

•socialismfrombelow.gr_Γερμανία 1919-1923. Οι κρίσιμες καμπές της επανάστασης

•eleftheriakos.gr_Ο Δρόμος προς το Φασισμό

•gaynewsingreek.blogspot.com_Σαν σήμερα: Μάγκνους Χίρσφελντ

•xyzcontagion.wordpress.com_Οταν η Χρυσή Αυγή προσχωρούσε στη νεοναζιστική Διεθνή “Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη” και στη “Διακήρυξη της Βαρκελώνης”, 1981

•scribd.com_Γεώργιος Παμπούκας. Ο Φασισμός και αι ιδεολογικαί του βάσεις

•marxistiko.gr_Η δημοκρατία της Βαϊμάρης και οι σημερινές «αναβιώσεις» της

•worldfuturefund.org_The doctrine of Fascism by Benito Mussolini (1932)

•hitler.org_Mein Kampf by Adolf Hitler (1925)

•marxists.org_Leon Trotsky: Bonapartism and Fascism (1934)